کد خبر: ۵۲۲۹۷۶
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار:
سالن‌های نوستالژیک چگونه برابر پردیس های سینمایی رقابت می کنند؟

سینما علیه سینما

پیمان پارسی‌نژاد، مدیر سینمای عصر جدید، یکی از سینماهای به‌جا مانده از سال‌های دورتر که همچنان سرپا مانده روزهای گرم و شب‌های سرد خلوت را تاب آورده...

گروه سینما و تلویزیون: از سینماهای لاله‌زار که تقریبا همه می‌دانند تنها چهار دیوار از آن‌ها باقی مانده - چهاردیواری که به عنوان انبار همچنان روی پا مانده است - و یک سردر پر از پوسترهایی که روی هم دیگر چسبیده‌اند و حالا با گذر سال‌ها، یکی‌یکی کنده می‌شوند و پوستر قدیمی‌تر حسرت سال‌هایش را نمایان می‌کند که بگذریم؛ سینماهای زیادی در تهران هستند که دیگر نیستند و تنها شبحی از آن‌ها به عنوان بیغوله‌ای بی‌کاربرد باقی مانده و مشتی خاطرات که به مرور به فراموشی و مرگ جای داده‌اند.

سینما علیه سینما


تنها تکه‌ای از ولیعصر به علاوه سینمای گُر گرفته فردین


به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه ابتکار، میدان راه‌آهن را یک راست بگیرید و ولیعصر را بالا بیایید، اولین‌شان سر چهارراه مختاری است که اثری از آن باقی نمانده جز ساختمانی متروکه. کمی بالاتر، سر پل امیر بهادر، زمانی سینما فلور وجود داشته که دیگر وجود ندارد. سینما دی سر پل امیربهادر، متروکه مانده و پنجاه متر بالاتر زمانی سینما ستاره‌ای وجود داشته که البته در حال حاضر، یک مجتمع تجاری هویتش را مال خود کرده است. پایین‌تر از سه‌راه جمهوری، سینما شهرقشنگ زمانی خودنمایی می‌کرده که آن هم امروز متروکه مانده است. نبش سه‌راه جمهوری، سینما آسیا وجود داشت که آن هم خالی مانده و خبری از نمایش فیلم در آن نیست. نبش چهارراه طالقانی، سینما خیام زمانی فیلم‌های روز نمایش می‌داد که امروز جایش را به پاتوق نمایش نمایش‌های مبتذل داده است. کمی بالاتر از چهارراه ولیعصر، زمانی سینمای باشکوه رادیو سی‌‎سی خودنمایی می‌کرد که امروز شیشه‌های کثیف و خاک‌خورده‌اش وحشت در دل رهگذران می‌اندازد. این‌ها تنها مشتی از سینماهای تهران هستند که زمانی بودند و امروز خبری از آنها نیست...


البته بد نسیت از سینمای محمدعلی فردین که توسط علی مصفا و لیلا حاتمی خریداری شد و خیلی اتفاقی آتش گرفت هم یاد کنیم؛ سینمایی با سر در چوبی که همچنان آثار سوختگی را بر خود می‌بیند.


پردیس‌های تازه از راه رسیده


حالا پردیس‌های سینمایی‌ای در گوشه و کنار شهر سر بلند کرده‌اند که به مجتمع‌های لوکس تجاری دهن کجی می‌کنند و خودشان بدل به شلوغ‌ترین نقاط تهران در سال‌های اخیر شده‌اند. ساختمان‌های غول‌پیکری که طبقات اول‌شان را انواع و اقسام برندهای نیمه‌تقلبی و تقلبی گرفته‌اند و در ادامه سالن‌های وسیع غذاخوری با انتخاب‌‎های متنوع در انتظارتان است. از این طبقات که جان سالم به در ببرید، حالا به گیشه‌ای می‌رسید که برای تمام ساعت‌های پیش‌رو گزینه تماشای فیلم برای‌تان مهیا کرده است و قبل از ورود به سالن، نوبت به کمین‌گاه آخر و چیپس و ماست و پنیر و ذرت و پاستیل می‌رسد تا مجوز ورودتان به سالن حاضر شود...‌


سینما عصر جدید


پیمان پارسی‌نژاد، مدیر سینمای عصر جدید، یکی از سینماهای به‌جا مانده از سال‌های دورتر که همچنان سرپا مانده روزهای گرم و شب‌های سرد خلوت را تاب آورده، درمورد وضعیت بد این سینما می‌گوید: «در دو سال گذشته تعداد مخاطبان سینما بسیار کمتر شده و تنها هزینه‌های ساختمان به سختی تامین می‌شود. باز خدا را شکر می‌کنم که صاحبان عصر جدید همچنان چراغ این سینما را روشن گذاشته‌اند.»


پارسی‌نژاد در ادامه می‌گوید: «تنها در صورتی که تعمیرات اساسی شامل حال چنین سینماهایی بشود، می‌توان امید به زنده ماندن آن‌ها داشت، وگرنه مانند دیگر سینماهای تهران یکی پس از دیگری، ابتدا متروکه و سپس از بین خواهند رفت. البته این را هم اضافه کنم که یکی از مشکلات اصلی سینماهای قدیمی‌ تهران، بوفه است؛ بوفه‌ای که به صورت جداگانه فروخته شده و امروز صاحبان بوفه‌ها بدون درنظر گرفتن شرایط سینما کار خودشان را می‌کنند و همچنان با روال قدیمی با مخاطبان برخورد می‌کنند که موجب دلخوری آن‌ها می‌شود.»


او تنها آزاد گذاشتن سینماداران در انتخاب فیلم‌ها را راه چاره می‌داند و می‌گوید: «زمانی هر سینما و محدوده‌ای، برای فیلم‌های خاصی در نظر گرفته شده بود؛ همه می‌دانستند، در لاله‌زار فیلم‌های هندی روی پرده می‌رود و در سینما آزادی، فیلم‌های هالیوودی نمایش داده می‌شود. در واقع هر سینما هویت خاص خودش را داشت. به نظرم تنها راه در آمدن از این اتفاق ناراحت‌کننده آزاد گذاشتن سینماها در نمایش فیلم‌‎های خارجی است.»

سینما علیه سینما


پارسی‌نژاد در آخر می‌گوید: «مطمئن باشید فیلم‌بازهای حرفه‌ای سینما نمی‌روند و کسانی که این روزها در پردیس‌های بزرگ به تماشای فیلم می‌نشینند، مخاطب حرفه‌ای سینما نیستند و برای گشت و گذار به این مکان‌های شلوغ می‌روند. مخاطبان حرفه‌ای در خانه‌شان فیلم تماشا می‌کنند و نهایتا برای تماشای فیلم‌های خاص خودشان را به نزدیک‌ترین سینمای محل زندگی‌شان مراجعه می‌کنند.»


پردیس‌ها آبشن‌دار و مخاطبان تنبل


علاوه بر مشکل پارکینگ که به نظر می‌رسد دغدغه بسیاری از سینماروهای این روزهای تهران است و پردیس‌ها با در نظر گرفتن پارکینگ‌های طبقاتی گسترده، توانسته‌اند این مشکل را حل کنند، تغییر مخاطبان سینما در سال‌های اخیر هم جالب توجه است؛ مخاطبانی که برای گردش به پردیس‌های سینمایی می‌روند، خرید می‌کنند، شام می‌خورند، کافه می‌روند، در نهایت سری هم به سینماهای طبقه آخرز مجتمع‌های غول‌پیکر متروپولیس تهران می‌زنند. دیگر کمتر کسی حاضر است بدون ماشین تا سر کوچه‌اش برود، چه برسد به سینماهای مرکز شهر. البته نباید بوفه‌ پردیس‌ها و خوراکی رنگارنگ‌شان را هم فراموش کنید، در مقابل کالباس‌های قدیمی بوفه‌های سینماهای نوستالژیکی که گوشه و کنار این شهر در خواب زمستانی فرو رفته‌اند.


سالن‌های باشکوهِ سوت و کور یا سالن‌های


تنگ و پر سر و صدا؟


سالن‌های کم سینماهای قدیمی بلای جان آنها شده و دست‌شان را بسته نگه داشته است. بعضی از سینماداران سالن‌ها را به روز کرده‌اند و با تعویض صندلی‌ها و کیفیت نمایش فیلم، سالن‌های باشکوهی – سالن‌هایی در روزهای خلوت ترسناک و سوت و کور است - را راه‌اندازی کرده‌اند که همچنان حس سینما را در خود نگه داشته است؛ در مقابل سالن‌های تنگ و خفه پردیس‌ها که صدای خورد شدن چیپس زیر دندان بغل دستی‌تان از صدای قهرمان فیلم‌ واضح‌تر به گوش می‌رسد. گزینه‌‌های محدود بوفه سینماهای قدیمی تهران و نبود جایی برای نشتن، مانند کافه یا تریا هم موضوع دیگری است که پردیس‌های سینمایی به نحو احسن از آن استفاده کرده‌اند.


آزادی نمایش فیلم‌های خارجی!


شاید اگر دست سینماداران در انتخاب فیلم‌ها باز تر شود و بتوان به بهانه‌های مختلف، در چنین سالن‌هایی هفته فیلم یا مجموع فیلم‌های کارگردان‌های معتبر تاریخ سینما را دوره کرد، باز هم بخشی از مخاطبان دل کنده از سینما را باز گرداند، آن‌هایی که در این سالن‌های بزرگ و جلوی پرده عریض، عاشق سینما و آدم‌ای توی فیلم‌هایش شده‌اند و هنوز هم می‌توان با نمایش فیلم‌های بزرگ غلغلک‌شان داد. البته این موضوع با اعتراض گسترده فیلمسازان کشورمان همراه خوهد شد، همانطور که قبلا این اتفاق افتاده و سینماگرانی چون علیرضا داوودنژاد با سینه سپرکرده جلویش ایستاده‌اند و گفته‌اند: نه!

سینما علیه سینما


تولد پردیس‌ها و مرگ خاطره‌ها


با وجود صحبت‌های چندباره مسئولان چون محمدرضا فرجی، مدیرکل سینمای حرفه‌ای در مورد این سالن‌های پر از خاطره‌های جمعی، همچنان شاهد رشد قارچ‌گونه ساختمان‌های زمخت تجاری/ سینمایی در جای‌جای تهران هستیم – پردیس‌هایی که توسط سینماگران و تهیه‌کننده‌ها راه‌ندازی و اداره می‌شود - و در ازای هر کدام، مرگ چندین سالن قدیمی که زمانی برای خودشان برو و بیایی داشتند که نگو...

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
filmnetnews
|
United States
|
۰۱:۲۹ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۴
0
0
به روزترین اخبار سینمای ایران و جهان
https://www.filmnetnews.ir
نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین