امروز در آزمونی بزرگ برای دوران ظهور قرار داریم

گروه دین و اندیشه- سید محسن عبداللهی: امروز سالروز اتفاقی است که مسیر اسلام را تغییر داد. اتفاقی که فاصله میان حق و باطل را مشخص کرد و انجامش رسالت پیامبر خدا(ص) را کامل. حادثه غدیر را شاید بتوان نقطه عطفی تعیین کننده برای اسلام دانست که سرآغاز ماجراهایی شد و آن ماجراها تا امروز ادامه داشته اند. ماجراهایی که همه یک سر منشا دارند، عمل نکردن به حکم ولی زمان. ولی زمان آن روز رسول اکرم(ص) بودند و بر همه مسلمانان ولایتی بی چون و چرا داشتند. اما مشکل از جایی آغاز شد که در امر مهمی چون تعیین ولی بعد از خود، بسیاری از ولی امر خود تبعیت نکردند و شد آن چه نباید می شد. آشوب ها و اختلافاتی که ثمره آن عدم تبعیت بودند و تا امروز نیز ادامه دارند.

اساسا ولایت پذیری درسی است که باید از این روز گرفت. ولایت پذیری از فردی که می دانیم از ما عالم تر و بزرگ تر است و با او عهد بسته ایم که هر چه گفت و هر چه را صلاح دید، بدون ذره ای لغزش گوش دهیم و عمل کنیم. که ای کاش همین امر بعد از غدیر خم اتفاق می افتاد تا مسیر تاریخ که می توانست بدون دست انداز و مشکل و با اجرایی شدن اسلام ناب محمدی پیش رود، دچار تغییر نشود و نه تنها ولی بعد از رسول خدا کنار گذاشته نشود، بلکه به وصایای ایشان نیز عمل شود تا اسلام ناب محمدی در گوشه ای نماند و شجره ملعونه با قدرتی فراوان خود را نشر ندهد. تا جایی این شجره ملعونه از آن عدم تمکین از ولی امر پیش رفتند که بر جای ولی نشستند و خود را خلیفه امت اسلامی و امیر المومنین نامیدند در حالی که بوزینه ای بر پایشان بود و جام شرابی در دستشان. این ها تا مرحله ای از نافرمانی پیش رفتند که تنها پنجاه سال بعد از فوت پیامبر(ص) فرزند ایشان را در کربلا لب تشنه سر بریدند و خاندان رسالت را به عنوان خارجی به اسارت بردند.

اگر آن روز که پیامبر خدا(ص) ازمردم قول می گرفتند و ولایت خودشان را به جماعت حاضر و غایب یادآوری می کردند، حب ولایت در دل ها و گوش به فرمان ولی بودن در اذهان جایگیر شده بود، دیگر آن کینه ها و اتفاقات بعدی رخ نمی داد. اساسا عدم تمکین از ولی نه برای آن روز بلکه برای همیشه تاریخ می باشد. مگر نبود در صفین ولایت پذیری عده ای و خارج شدن عده ای دیگر از ولایت. مگر نبود روزی که تک تک یاران امام حسن(ع) اطراف او را ترک کردند و ولایت ولی معصوم را با ولایت شجره ملعونه و زر تغییر دادند. مگر نبود روزی که اهالی کوفه نامه پشت نامه نوشتند و ولی معصوم را به شهرشان دعوت کردند و گفتند که جان و مال ما در دستان شما است. اما جان و مالشان را به یک کیسه زر اهدا کردند به ولی فاسق خود و چنان دنائتی داشتند که مهمان فراخوانده شده را لب تشنه سر بریدند.

امروز نیز همین قضیه بر سر جای خود می باشد. ولی امر از خوب حادثه و به لطف خدا عبد صالحی است که جانشین عبد صالح دیگری شده است. اما بعض خواص بی بصیرت دائما در حال سودجویی و عافیت طلبی و منفعت طلبی هستند و بعضا حتی به صورتی کاملا واضح بر خلاف اوامر ولی امر رفتار می کنند. اما زمان سخنرانی همگی می شوند گوش به فرمان و جان فدای ولی. جان فدای ولی بودن و گوش به فرمانی آداب دارد. بهترین مثل نیز، همان داستان امام صادق(ع) و دستور به یار خویش برای رفتن به تنور و بی چون و چرا عمل کردن آن صحابی بزرگوار است. از جان برای امر ولی گذشتن یعنی از جوانی خود بگذری و به جبهه های جنگ بروی، یعنی از جان و مال و فرزند و همسر و پدر و مادر خود عبور کنی و به قصد دفاع از حرم و به تبعیت از ولی امر به جنگ با شجره ملعونه و ایادی آن بروی. آری تبعیت واقعی یعنی همین از جان گذشتن و با تک تک سلول های وجود گوش به فرمان بودن.

امروز نیز اگر راه صلاح و ختم به عاقبت خیر و اتصال به حکومت جهانی صاحب الامر(عج) هدف نهایی است، می بایست که ولایت پذیری خود را با ولی امر جانشین ایشان در عصر غیبت ثابت نماییم. در واقع در دورانی قرار داریم که در حال آزمون دادن و آماده شدن برای ظهور و ولایت ولی معصوم قرار داریم و می بایست در این آزمون سربلند شویم تا بتوانیم تحت ولایت ولی معصوم قرار بگیریم. پس می بایست ولی امر خود را دریابیم و در آزمون ولایت پذیری سرافراز شویم تا در روز ظهور نیز بتوانیم در پیشگاه حضرت ولی عصر(عج) سربلند و بدون لغزش قرار بگیریم و از یاوران ایشان باشیم.