اخراج 1میلیون وهشتصد هزار تبعه خارجی از ایران

گروه فرهنگی: سید سلمان سامانی قائم مقام وزیر کشور در امور مجلس و هماهنگی استان ها  درخصوص اقدامات انجام شده برای ساماندهی و کنترل اتباع و مهاجرین خارجی در کشور گفت: در طول سه سال گذشته روند مقابله و طرد اتباع غیر مجاز به موازات تلاش برای حضور قانونمند در کشور با تلاش و جدیت بیشتری پیگیری شده است.

زنگ ریاضیات (نگاهی به درآمدها و زیان های مهاجران افغانستانی)   :

به گزارش بولتن نیوز به نقل از سایت اشتغال اتباع خارجی، میانگین هزینه قاچاق هر مهاجر خارجی از مرزهای شرقی ایران به داخل چیزی در حدود دو تا 3میلیون تومان ایران است با فرض حداقل هزینه یعنی2میلیون در 1میلیون و هشتصدهزار نفر به رقمی در حدود 1میلیارد دلار می رسیم رقمی تقریبا به اندازه ی درآمد صادرات پسته ی ایران در سال 1393!

درحالی که ادعا بر این است که طرد این مهاجرین هزینه دارد اما تا جایی که مشاهدات اکثر قریب به اتفاق مهاجرین دارند هزینه های طرد را با زور لت و کوب از خود مهاجرین در اردوگاه ها گرفته میشود

شاید اکثر مردم ایران فکر میکنند که اتباع غیرمجاز خوردند و بردند اما همین اتباع غیرمجاز درآمدهای سرشاری به صورت غیر مستقیم برای برخی از استان ها داشته است که در عمل به خاطر اقتصاد ضعیف درآمدی ندارند و اشتغال زایی داشته اند

حتی افراد مدرک دار هم سالانه هزینه های گزافی بابت تمدید کارت های اقامت و کار پرداخت می کنند (یک خانواده ی 5 نفره 1.5 تا 2 میلیون تومان×1میلیون نفر)و هزینه های هر بار حضور در دفاتر کفالت و اردوگاه ها هر کدام و در هر دوره آمایش که هرساله برگزار می شود به طور مستقیم برای چند هزار نفر شاغل در دفاتر کفالت شغل ایجاد کرده و به طور غیر مستقیم برای هزاران نفر دیگر اشتغال ایجاد کرده است

طرف دیگر ماجرا نیروی ارزان کار و استفاده در زمان جنگ ایران عراق و استفاده در بازسازی های بعد از جنگ هم هست که مدت ها در ساخت کشور تن ها فرسوده و به زیر خاک مدفون شد

تحصیل فرزندان مهاجران در ایران هم مسئله ایی است که بعضا مانور داده میشود که برای اینکار هم به راحتی با تقسیم بودجه کل آموزش و  پرورش ایران بر تعداد دانش آموزان هزینه ی 2میلیونی فاکتور کرده اند هزینه ایی که بخش های مربوط به توسعه سیستم آموزشی و یا بازسازی آن صرف شده هم به این فاکتور اضافه شده هزینه ایی که چه این مهاجرین می بودند یا نمی بودند هزینه میشد.

اینکه در ایران مهاجرین باسواد شده اند اگر اجازه ی پیشرفت بیشتر داشتند و ایران جلوی تحصیل آنها را نمی گرفت، اگر اجازه ی کار و استفاده از استعدادها می بود چگونه امروز ممکن میشد که بعد از 30سال همچنان به نان شب محتاج باشند و دست گدایی به سمت سازمان ملل دراز باشد و اصلا کجای دنیا سازمان ملل مهاجر را 30 ساله حمایت کرده است؟

در اغلب کشورهای جهان حتی همین آمریکا چیزی نزدیک به 2 تا حتی 3 میلیون ایرانی وجود دارد که اکثرا در رشته های مختلف شاخص و ممتاز هستند و بخش زیادی از مهاجران ایرانی کانادا همه جزو سطح ممتاز و پردرآمد این کشور هستند و هم اینکه تمام این مهاجرین ایرانی از ابتدا نخبه و پولدار نبودند و با تلاش و کوشش و به خاطر نبود قوانین تبعیضی توانستند به سرعت رشد کنند و در مدت کوتاه جزو طبقات اجتماعی سطح بالا باشند اما چگونه ممکن است در یک کشور بعد از 30 سال تلاش و زحمت و هم با در نظر داشتن اینکه تمام مهاجران که از کشورهای فقیر به کشور بالاتر میروند میزان تلاششان برای پیشرفت چندین برابر است و به سرعت پیشرفت می کنند ولی در ایران داستان کاملا برعکس است و بعد از 30 سال همچنان باید برای یک مسافرت بین استان مجوز بگیرند و یا اجازه ی رانندگی و یا تملک حتی یک سیمکارت یا داشتن حساب بانکی و .... نداشته باشند و قوانینی ازین دست که همچنان مهاجرین دست به گریبان آن هستند و تا هنوز حل نشده باقی مانده است و هیچ فرقی هم ندارد که فرد مهاجر شاعر باشد یا کارگر ، مهندس باشد و یا طلبه ، پیر باشد یا جوان ، همه ی اینها با این مشکلات دست و پنجه نرم می کنند و با ساخت وطندار و نشان دادن چند مهندس که از دل اینهمه مشکل بیرون آمده اند چیزی حل نخواهد شد و صورت مسئله همچنان باقی است!

اگر با این قوانین تبعیضی جلوی پیشرفت اینها گرفته نمیشد دیگر امروز نه خبری از فلکه نیوز بود و نه نیازی به ساخت وطندار بود و نه اینهمه سال فریادهای بی صدا ...