سیاسی کاری های حزبی با شعارهای صنفی

بولتن نیوز : سیاه نمایی اوضاع ایران این روزها تقریبا در دستور کار بسیاری از رسانه های ضد انقلاب قرار دارد و آن ها که به کلی از فتنه جنبش سبز نا امید شده اند تلاش می کنند با معکوس جلوه دادن شرایط روز کشور به نوعی یاس و ناامیدی را در میان مردم گسترش دهند اما از این نکته غافل هستند که دروغ سازی های آنان در ینگه دنیا کمترین تاثیری روی مردمی که واقعیت ها را از نزدیک می بینند ندارد و در حقیقت تلاش آن ها با بن بست روبرو می شود .

چند روز قبل علی مزروعی روزنامه نگار فراری که این روزها به لطف شبکه های ضد انقلاب توانسته برای خود جایگاهی دست و پا کند در یادداشتی به مناسبت روز جهانی آزادی مطبوعات که در سایت نوروز به انتشار رسیده است با بررسی عملکرد دوران مدیریتش بر انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران جمهوری اسلامی را متهم به دشمنی بزرگ با مطبوعات و روزنامه نگاران کرده است .مزروعی که از اعضای سابق جبهه مشارکت به حساب می آید و در مجلس پرحاشیه ششم به عنوان نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی حضور داشته است از ابتدای تاسیس انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران به عنوان رئیس  این نهاد به ظاهر صنفی منصوب شد و تا چندی پیش که این نهاد با حکم قضایی مجبور به تعطیلی شد نیز در سمت خود باقی ماند .

مزروعی که با روی کار آمدن دولت اصلاحات توانسته بود به ریاست جمهوری راه یابد و به عنوان مشاور اقتصادی رئیس جمهور مشغول به کار شود در راستای شعار های دوستان خود در آن دوره و هماهنگی کامل با برنامه های حزب مشارکت در حقیقت انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران را در راستای ایجاد نهاد های مدنی تاسیس کرد و با توضیح ارائه خدمات صنفی به روزنامه نگاران تلاش کرد این انجمن را به نهاد بزرگی با صدها عضو تبدیل کند که بعد ها بتوانند در راستای اهداف جریان اصلاحات قرار بگیرند.

مزروعی که در فتنه سال 88 نیز یکی از افراد فعال و پیاده نظام های جنبش سبز محسوب می شد پس از دستگیری در روز 31 خرداد و آزادی زودهنگامش به سرعت به دامن غرب گریخت تا بتواند از دامن رسانه های معاند نظام عقاید و حرف هایش را منتشر کند . اما وی اخیرا در یادداشت خود به مناسب روز آزادی مطبوعات و در حالی که هنوز خود را رئیس انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران خطاب می کرد با اشاره به دستگیری برخی روزنامه نگاران و تعطیلی بعضی روزنامه ها پس از فتنه انتخابات، ریاست جمهوری ایران را بزرگترین دشمن روزنامه نگاران می داند و در حالی که خود سال ها داعیه دار روزنامه نگاری در ایران بوده و از روزنامه نگاران همین مرز و بوم به حساب می آمده ایران را متهم به دشمنی با مطبوعات می کند .

اما نکته جالبی که وجود دارد این است که مزروعی در بخشی از یاداشت خود می نویسد : در همین جا به عنوان فردی که از ابتدای تاسیس انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران تاکنون مسئولیت ریاست هیئت مدیره این نهاد را به عهده داشته ام شهادت می دهم و تصریح و تاکید می کنم که همه فعالیت های این نهاد که به تعطیلی کشیده شد در چارچوب قوانین جاری در جمهوری اسلامی بوده و هیچ گونه جرم و خطایی که توجیه گر پلمپ دفتر انجمن و به بند کشیدن اعضای انجمن از سوی حاکمیت باشد انجام نشده است و جای بسی تاسف است که در سالروز آژادی مطبوعات با چنین کارنامه ای در ایران روبرو هستیم .

حال باید دید این شهادت غیر واقعی مزروعی تا چه حد صحت دارد . مزروعی که زمانی در ایران داعیه دار مطبوعات بود و با پایه گذاری انجمن صنفی می خواست خود را در میان جامعه روزنامه نگاران به چهره ای مشهور تبدیل کند در طول 12 سالی که از فعالیت این انجمن می گذشت به غیر از بحث راه اندازی بیمه روزنامه نگاران که آن هم با همکاری وزارت ارشاد انجام شده است و الان نیز چند سالی است به تنهایی توسط وزارت ارشاد دنبال می شود کوچکترین فعالیت صنفی انجام نداده است . حال آن که از اساس تاسیس این انجمن در راستای ارائه خدمات صنفی به مانند دیگر سندیکاهای موجود در کشور بوده است اما مزروعی و دوستانش بیشتر از آن که نگاهی صنفی به انجمن داشته باشند دیدگاه های حزبی و سیاسی خود را در انجمن پیاده کردند . به طور مثال یکی از طرح هایی که در اولین سال های تاسیس این انجمن مطرح شد خانه دار شدن اعضای این انجمن توسط تعاونی مسکن این انجمن بود که در طی همه این سال ها به هیچ سرانجامی نرسید .

از طرف دیگر بسیاری از جلسات و انتخابات های هیئت مدیره انجمن که باید به محلی برای رفع مشکلات جامعه روزنامه نگاری تبدیل می شد عملا به جلساتی برای دفاع از گفتمان اصلاحات و حرف های درون حزبی جبهه مشارکت تبدیل می شد . در حوادث سال 88 نیز این انجمن صنفی به محلی برای راهبری های بخشی از جریان فتنه و تولید اندیشه های سازمان دهی شده در مطبوعات تبدیل شد . مزروعی که امروز از آزادی مطبوعات دم می زند و در نوشته خود هرگونه تخطی از قوانین را رد می کند در فتنه سبز بخش عظیمی از انتشار مطالب توهین آمیز و افراطی بر علیه کشور را در دستور کار خود و دوستانش در این انجمن قرار داد و حال که به دامن غرب پناهنده شده است قانون مداری را فریاد می زند .

از سوی دیگر خوب است مزروعی که در یادداشت خود به نبود سیستم جریان آزاد مطبوعات و اطلاع رسانی در ایران اشاره می کند نگاهی کوتاه به آمار درخواست های مجوز انتشار وزارت ارشاد و نشریاتی که روی دکه می آِند و همچنین نگاهی به سایت های خبری، خبرگزاری ها، وبلاگ ها و نوشته هایی که در ایران منتشر می شود به خوبی می تواند به هرکسی نشان دهد که تا چه میزان در ایران آزادی بیان وجود دارد و رسانه های ایرانی نیازی به پنهان کاری و دروغ های شبکه های غربی برای فرافکنی در میان مردم ندارند .

نگارنده این مطلب این سوال را مطرح می کند که به راستی آقای مزروعی که به اذعان خود مردم در رسانه های دروغگو و فرافکن غربی نظر ارائه می کند تا به حال با خود اندیشیده است که مرز آزادی بیان  و یا آزادی مطبوعات تا کجا است؟ آیا هرکس که بر علیه مصالح ملی کشورش به فعالیت پرداخت و بر علیه امنیت ملی کشورش قلم فرسایی کرد و رسانه خود را به بلندگوی دشمنان کشورش تبدیل کرد به لطف شعار زیبای آزادی مطبوعات باید مصونیت قضایی پیدا کند ؟ خوب است نگاهی به وضعیت آزادی بیان در همان کشورهایی که در آن زندگی می کنید بیندازید و ببینید که روزنامه نگاران آن کشورها حق کوچکترین انتقادی از دولت هایشان را ندارند ولی در مطبوعات ما روزانه هزاران اتقاد و پیشنهاد نسبت به دولت و مسئولان ارائه می شود و هیچ اتفاقی هم نمی افتد .

خوب است چشم هایتان را باز کنید و موضوعی به نام صداقت را در دستور کار خود قرار دهید و برای خوش خدمتی بیشتر به اربابان غربی خود آبرو و شرف وجودی تان را به دلارهای غرب نفروشید و حداقل عزت نفس خود را حفظ کنید.