معجزه مادر

پزشک بخش اورژانس بهش گفته بود یکی از علایم ام‌اس دوبینی است حالش بد شده بود می‌رفت حیاط گریه می‌کرد و با چشمای الکی شاد بر می‌گشت پیش من صبح که جواب ام‌آرآی اومد دکترم گفت یه تومور تو سرشه خیلی خطرناکه

گروه اجتماعی: توی آشپزخانه پشت میز نشسته دایم با انگشتش پلک سمت چپش را می‌کشه با ناخن‌هایش روی گونه‌اش ضربه می‌زنه... بهش خیره می‌شم و می‌گم داری چیکار می‌کنی می‌گه حس می‌کنم بی‌حس شده

می‌گم کل صورتت

به گزارش بولتن نیوز به نقل از مجله خانواده سبز، می‌گه نه، پلک سمت چپم سنگین شده، صورتم هم گِز گز می‌کنه

می‌گم خب واست وقت مغز و اعصاب می‌گیرم نگران نباش

سریع یه لقمه نون و پنیر واسم می‌گیره و می‌گه تو سرت خوبه دخترم

می‌گم آره من خوبم، دیگه خوب شدم نگران نباش

دکتر واسش ام آر آی نوشته، خودش حدس می‌زنه ام‌اس گرفته باشه

هی به من نگاه می‌کنه و می‌گه اگه بگه ام‌اس دارم اصلا ناراحت نمی‌شم

می‌گم چرا هی داری راجع بهش فکر می‌کنی

می‌گه من جوونی‌مو کردم، به خدا اگه بگن ام‌اس داری اصلا ناراحت نمی‌شم، همین که تو الان خوبی واسم کافیه

... دکتر بهش می‌گه منم حدس می‌زدم ام‌اس داشته باشی، اما افسردگی شدید گرفتی

روز اولی که من حالم خیلی بد شده بود و همه چی رو دو تا می‌دیدم بهم گفت از بس غذا نمی‌خوری فشارت افتاده به زور یه شکلات ته حلق من کرد

اما دکتر گفت حالش خوب نیست و باید بستری بشه... من و او بودیم.

دو تایی خیلی گریه کردیم باید اورژانسی ام‌آرآی می‌دادم.

من از دور داشتم نگاهشون می‌کردم... یهو دیدم مثل یه درخت که با تیر ریشه‌اش رو زمین افتاد رو زمین

حالش خوب نبود... گریه می‌کردم اما می‌گفت آروم باش...

می‌گفتم یعنی موهام رو از ته می‌زنن

می‌گفت دوباره بلند می شه

عصر روز بعد دکتر گفت تومور نبوده یه کلاف هست که توی پنجاه درصد آدم‌ها ههست...

نیازی به عمل نداری... اما باید حالا حالاها بمونی تا فشار مغزیت رو بیاریم پایین

من رو تخت بودم و اون کنار تخت خیره به چشمای من... چندین بار آب نخاعم رو کشیدن... اما خوب نمی‌شدم... دوباره خواستن شَنت بذارن تو کمرم تا فشار مغزم کنترل بشه

گفتم اگه عمل نکنم چی؟

گفتم چشمات رو خیلی دوست داری

گفتم نقاشی می‌کشم، شعر می‌نویسم، کتاب می‌خونم