سنگ‌ها را بسته و سگ‌ها را آزاد کرده‌اند

گروه سیاسی: قاچاقی که هرروز خبری جدید از آن منتشر می‌شود و بارها در همین رسانه، به قاچاق و نحوه برخورد با آن و اشتباهات و کم‌کاری‌ها و بعضاً خیانت‌ها و کج‌دستی‌های مربوط به آن نیز پرداخته‌ایم. بارها گفته‌شده است که برخورد با قاچاق، تنها برخورد با مرزنشین و محروم کردن او از حداقل درآمد با خطرهای بسیار نیست. آن‌هم تنها به خاطر کم‌کاری مفرط مسئولینی که وظیفه تأمین اولین نیازهای آن فرد مرزنشین را دارند. متعاقب همین کم‌کاری اگر حوادثی مانند سقوط بهمن و مرگ کولبران اتفاق بیافتد، همان مسئولان می‌بایست پاسخگو باشند.

به گزارش بولتن نیوز، مبارزه با قاچاق بارها مورد تأکید مقام معظم رهبری واقع‌شده است و امری است کاملاً مشخص و مبرهن که تنها آسیب اقتصادی را در پی خواهد داشت. ایشان هم‌چنین تأکید کرده‌اند که مبارزه با قاچاق، مبارزه با سیستم‌های قاچاق کلان است و نه مبارزه با کولبران محروم مرزنشین و اصلاً نیازی به مبارزه با ایشان وجود ندارد. حقیقت امر نیز ما را به همین نتیجه می‌رساند. حجم کالایی که یک کولبر می‌تواند وارد کند اصلاً عددی نیست که نیاز به مبارزه با ایشان حس شود و مهم‌تر از مبارزه با ایشان، لزوم سازمان‌دهی صحیح و سیستم محور ایشان است تا در حوادثی هم چون سردشت خانواده‌هایشان با مشکلات عدیده روبه‌رو نشوند و مهم‌تر از آن، اصلاً چنین اتفاقاتی به وقوع نپیوندد؛ اما روی دیگر سکه قاچاق، قاچاق کلان و سیستمی است که متأسفانه مطلقاً عزمی برای مبارزه با آن وجود ندارد.

قاچاقی که به اقتصاد، امنیت، تولید و حیثیت ایران و ایرانی آسیب می‌زند، قاچاق چند کولبر نیست بلکه قاچاق کلان و سیستمی است. مبارزه با عناصر این قاچاق بسیار حیاتی است اما گویا کسی عزم لازم برای این امر را ندارد. مسئول برای برخورد با این مهم نیاز است که خود و اطرافیانش پاک دست و سالم باشند. بارانت مخالف باشد و به عدم انجام تمام این امور التزام عملی داشته باشد. متأسفانه چنین مسئولینی در کشور به‌شدت کاهش‌یافته‌اند. بسیاری یا خود و یا اطرافیانشان درگیر مسائل مالی و رانت هستند و تا زمانی که بر مسند اداره امور قرار دارند، شاهد اتفاقی نخواهیم بود. برای مبارزه جدی اولین قدم پاک‌سازی نظام اداری و حکومتی کشور از وجود چنین افرادی است. البته اگر به قول عده‌ای ذخایر نظام تلقی نشوند!

ذخایری که تعدادشان بالا رفته و نه‌تنها به‌نظام خدمت نکرده‌اند بلکه هم به‌نظام و آرمان‌هایش و هم به مردم و اعتمادشان خیانت کرده‌اند. اگر درجایی بین مردم و نظام فاصله بیافتد، قطعاً نتیجه عملکرد فاسد چنین افرادی است. همین افراد هستند که نقطه امیدی برای سودجویان و قاچاقچیان کلان می‌باشند و با زد و بند و استفاده از رانت و در مقابل سهیم شدن در سود به افزایش قاچاق کمک می‌کنند. تنها می‌توان تأسف خورد که چه کسانی مسئولیت دارند و چگونه سرمایه مردمی انقلاب را نابود می‌کنند. چنان این کار با شدت نیز دنبال می‌شود که گاهی انسان به این فکر می‌افتد شاید تمام این کارها و قاچاق کلان، برنامه ایست برای آسیب به‌نظام تا بتوانند پایگاه مردمی نظام را از بین ببرند و بتوانند شرایط از بین بردن آن را فراهم کنند؛ زیرا این سطح از قاچاق به امنیت اقتصادی، بازار کار، امنیت اجتماعی، سیاست خارجی و تولید و صنعت ملی آسیبی جدی وارد می‌کند و هرکدام از این امور با مشکل مواجه شود، مستقیماً تأثیرش بر روی زندگی تک‌تک آحاد مردم است.

متأسفانه جز رهبر معظم انقلاب، تعداد محدودی از مسئولین دغدغه جدی در رابطه با این امر دارند. حتی مسئولین مبارزه با قاچاق نیز به همین درد دچارند و اساساً نمی‌خواهند کاری در جهت مبارزه با قاچاق انجام دهند وگرنه تمام فعالیتشان متمرکز بر روی کولبران نمی‌شد و در عوض راه‌های قاچاق سیستمی و کلان را می‌بستند و دست‌ها را کوتاه می‌کردند.