به جای دنبال مقصر گشتن, درد را دوا کنید

گروه سیاسی: اقتصاد و امنیت دو مقوله جدایی ناپذیر در یک کشورند. این میزان از به هم پیوستگی را می‌توان دو طرفه دانست. یعنی اگر در کشوری اقتصادی پرقدرت را شاهد نباشیم، آن کشور دچار بیکاری، فقر، افزایش آسیب پذیری در حوادث و مهم‌تر از همه، ضعف در دفاع در مقابل متجاوزان به تمامیت ارضی کشور خود خواهد بود و بسیاری موارد دیگر که اقتصاد ضعیف یک کشور موجب وقوع آن‌ها خواهد شد. از سوی دیگر نبود امنیت نیز باعث می‌شود تا اقتصاد نیز از قوام و توان کافی برخوردار نباشد. به این شکل که در حالتی که امنیت کاهش یافته است، سرمایه گذاری کاهش می‌یابد، تولید کم می‌شود، صنعت افول می‌کند و افراد بسیاری بیکار می‌شوند و در نتیجه بنیه اقتصادی کشور و مردم با مشکلاتی عمیق مواجه خواهد شد.

به گزارش بولتن نیوز، حال اگر مقوله‌ای وجود داشته باشد که هم زمان امنیت و اقتصاد را مورد هدف قرار دهد، بی شک بسیار خطرناک خواهد بود. قاچاق دقیقاً از اموری است که هر دوی اقتصاد و امنیت کشور را تهدید می‌کند و حتی بیش از این دو را. اقتصاد مقاومتی تنها به مفهوم استقامت، پایداری و تحمل ضربات اقتصادی دشمن نیست، بلکه اتخاذ رویکردها و طرح ریزی آن گونه از ساختار اقتصادی است که امید به نتیجه گیری از هر گونه طرح آسیب رسان به اقتصاد را از دشمن بگیرد. اقتصاد مقاومتی، طرحی آنی و مقطعی نیست؛ بلکه برنامه‌ای درازمدت برای اقتصاد کشور است که اقتصاد مملکت را از حالت وابسته، تک محصول و مصرف زده کنونی رها ساخته و به اقتصادی مستقل، صرفه جویانه، متعادل و ضربه ناپذیر مبدل می‌سازد.

اقتصاد مقاومتی، رویکردی پیشگیرانه و نه تدافعی دارد و بر این اساس، به دنبال پیشگیری از هر آن چه احتمال می‌رود که از طریق آن، دشمن اقتصاد را مورد هجمه قرار دهد و نتیجه بگیرد، می‌باشد. بسیاری از خصیصه‌هایی که طی سالیان متمادی گذشته در ساختار تولید، سازمان توزیع و الگوهای مصرفی جامعه شکل گرفته است، امروزه به صورت نقاط ضعف و دریچه‌های امید دشمن در تهاجم اقتصادی درآمده‌اند. پدیده قاچاق به شکل مستقیم و یا غیرمستقیم در پاره‌ای از این زمینه‌ها دخالت داشته است.

از این روست که به نظر می‌رسد پوشش دادن این نقاط ضعف و از میان برداشتن آن‌ها بدون توجه به برنامه جامع در پیشگیری از قاچاق کالاها و مبارزه با این پدیده ممکن نباشد. در واقع می‌توان گفت که یکی از راه‌های تحقق اقتصاد مقاومتی مبارزه با قاچاق است. زیرا همین پدیده می‌تواند تمام توان تولیدی و صنعتی کشور را نابود کند و به حالتی فلج دربیاورد. مانند اتفاقی که اکنون رخ داده است و با سرعتی سرسام آور واحدهای صنعتی داخلی در حال تعطیلی هستند. مسئولان بالادستی به جای توجه به این امر, در حال کشمکش در حیطه وظایف مدیریتی خود هستند و یک دیگر را به کم کاری و یا دخالت متهم می‌کنند اما به مردم پاسخ نمی‌دهند که برای این وضعیت نابسامان چه طرفی اندیشیده‌اند.

با وضعیتی این چنینی بی شک نمی‌توان انتظار داشت که کشوری از امنیت پرقدرتی نیز برخوردار باشد زیرا قاچاق تنها واردات غیر قانونی کالا نیست بلکه نابودی صنعت, سلامت, فرهنگ و روان و از همه مهم‌تر نفوذ به درون مرزهای یک کشور است. هنگامی که مرزهای کشور قابلیت نفوذپذیری تا این سطح در برابر تعدادی قاچاقچی را دارند, پس حتماً تهدیدات بزرگ‌تری نیز در کمین آن‌ها قرار دارند. از همین روست که تاکید بر روی مبارزه با قاچاق وجود دارد زیرا مقولات بسیاری را تحت سیطره خود دارد و به بخش‌های زیادی آسیب وارد می‌کند.

مسئولان امر نیز بهتر است به جای درگیری‌های سیاسی و تمام ذهن خود را مشغول انتخابات کردن, وظایف خود را به درستی انجام دهند تا فردا روزی در مقابل مردم پاسخ گوی قصورات خود نباشند. متاسفانه حضرات آن قدر زود مشغول انتخابات گشته‌اند که کنترل همه چیز را ازدست داده‌اند و کشور را در شرایطی نامطلوب به لحاظ اقتصادی, سیاسی و صنعتی قرار داده‌اند.