بهار بندگي خدواند از راه می رسد

بهار طبيعت كه فرا مي رسد بهار جان ها را فرا مي خواند تا انسان ها پرچم مهرورزي علم كنند و عطر مهرباني بيفشانند .آهنگ موزون طيبعت ،زيبايي چشم نواز بهار ما را به نظم ونيكوي دعوت مي كند تا از يكديگر بگذريم و بدي ها را به چشم نياوريم و عيب ها را كوچك و خوبي ها را بزرگ ببينيم .سال كهنه با همه فراز و نشيبهايش مي رود ...
بولتن نیوز :كم كم نوروز از راه مي رسد ، زمين ،آسمان، دشت ها ، صحراها ، كوه ها ، جنگل ها درخت ها ، رودخانه ها ، پرندگان همه و همه براي در آغوش كشيدن بهار لحظه شماري مي كنند، طبيعت خوب مي داند كه با بهار جاني دوباره مي گيرد و لبريز از زندگي مي شود ، طراوت وتازگي همه جا را فرا مي گيرد و تحول وتكامل از راه می رسد .                                           

در اين ميانه آدمي چون ناظري آگاه و بينا از پي فهميدن راز اين همه سر سبزي و خرمي به فكر فرو مي رود و به حكمت حضرت باري اذعان مي كند ، اگر تازگي و طراوت تا اين حد فرح بخش و اميد ساز و حركت آفرين است پس بايد با طبيعت نو شونده همراه شد و چون او لباس نيكو پوشيد و كدورت ها و كهنگي ها را به دور انداخت .نوروز مي آيد با جهاني از گل و سوسن و ياس و لاله و عطر نارنج ،با شبهايي پر از شب بو ها كه بويش آدمي را مدهوش مي كند وبه عمق زلال هستي مي برد ودرست در همين لحظات است كه انسان دست بسوي پروردگار خويش بلند مي كند واز عمق جان خويش يا مقلب القلوب و الابصارمي خوند . خدايا اي كه اصل و اساس تحول ها از آن توست ، اي كه انقلاب آفرين و دگر گون ساز ي ، اي كه تدبيرو نظم شب ها وروز ها از آن توست ،مرا نيز در خيل بي انتها وسيل خروشان تغييرها و تحول ها قرار بده تا همراه وهمساز هستي از خويش برون شوم و تازه تر از هميشه باز متولد شوم وزندگي تازه وپاك از سر گيرم و نيكو تر از هرزماني سر بندگي بر آستانت بسايم و طوق معصيت از گردن خود فرو افكنم.

بهار طبيعت كه فرا مي رسد بهار جان ها را فرا مي خواند تا انسان ها پرچم مهرورزي علم كنند و عطر مهرباني بيفشانند .آهنگ موزون طيبعت ،زيبايي چشم نواز بهار ما را به نظم ونيكوي دعوت مي كند تا از يكديگر بگذريم و بدي ها را به چشم نياوريم و عيب ها را كوچك و خوبي ها را بزرگ ببينيم .سال كهنه با همه فراز و نشيبهايش مي رود ، شيريني ها و تلخي هايش را به تاريخ مي سپرد واز ما تامل و تدبر طلب مي كند .سال كهنه كه مي رود چه خوب كه بدي ها و دشمني ها را با خود ببرد و حكمت و عبرت را براي ما به ارث بگذارد ، حكمت براي اينكه آينده اي بهتر بسازيم و عبرت براي اينكه ازعاقبت ناراستي و عداوت و مال اندوزي و جفا عبرت گيريم ، سال كهنه كه مي رود خاطر نشان مي سازد كه سال نو با همه تازگيش و سال ها ي آينده هم يكي پس از ديگري خواهند رفت وآنچه كه از ما مي ماند كارنامه اي كه بدستمان مي دهند و خاطرات تلخ وشيريني كه هميشه در كنج ذهن ودلمان باقي خواهند ماند .

براي سالي كه حتما مي رود و سالهايي كه چون برق و باد از نظر محو مي شوند نبايد حريص و چنگ انداز بود و پوست گندمي از دهان مورچه اي برگرفت.براي سالي كه مي آيد جز خير و خوبي نبايد اراده كرد و جز مهر و وفا به ياران نيتي در سر داشت .از طبيعت بياموزيم كه در سكوت رازناك خويش اهل ستم وناروا نيست و مهر و محبت خداوند را چون سفره اي گسترده پيش پاي انسان ها مي گشايد تا لقمه ناني به كف آرند و به غفلت نخورند .بهار دارد مي آيد و صداي پايش نزديك و نزديكتر مي شود وما عطر خوشش وآواز قناري هايش را مي شنويم ، بهار با خود عنايت پروردگار را مي آورد تا از جفا به يكديگر دوري كنيم و دستگيري از فرو افتادگان را از ياد نبريم . انسانها از خرد و كلان ،از فقير و غني همه در خلقت، بندگان خدواندند و مهرو عطوفت به آنها مرضي حضرت حق خواهد بود. در جشن طبيعت كه در پيش است مباد كه غرق در خور و خواب و شهوت شويم و از بندگي خدواند و از شفقت بر خلق غفلت كنيم.بهار طبيعت ، بهار جان ها و بهار خوبي و سر زندگي مبارك باد.

محمد منصوری