زلزله ژاپن و لرزش تن ما ایرانی ها

زلزله مهیب اخیر ژاپن ، بی گمان از بزرگ ترین زمین لرزه های تاریخ بشر است ؛ زلزله ای به قدرت نزدیک به 9 ریشتر و اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم هشت و نه دهم ریشتر! شدت زلزله به حدی بود که ژاپنی ها که به زمین لرزه عادت دارند و حتی به آن خو گرفته اند ، از آنچه رخ داده ، وحشت زده شدند به ویژه آن که همزمان با این زلزله ، سونامی سهمگینی با امواجی به ارتفاع 10 متر ، بنادر این کشور را در هم کوبید و تا لحظه نگارش این مطلب ، حدود 400 نفر را به کشتن داد.

"پس لرزه" های این زلزله نیز همچنان می آیند و می روند و جالب اینجاست که قدرت این پس لرزه ها عمدتاً حول و حوش 6 ریشتر است ، یعنی تقریباً برابر با زلزله 1382 بم که 6.3 ریشتر بود.

هر چند که زلزله و سونامی ژاپن به عنوان یک فاجعه انسانی مورد توجه است و از این بابت نیز تاسف خود را ابراز می داریم ، اما این زلزله ، تن ما ایرانی ها را هم می لرزاند چه آن که ایران نیز همانند ژاپن بر روی کمر بند زلزله قرار دارد و کشوری زلزله خیز است اما بر خلاف ژاپنی ها که ایمن سازی را به عنوان یک "خط قرمز" حیاتی در ساخت و سازهایشان قرار داده و بدان پایبندند ، در ایران ، هنوز که هنوز است ساختمان های غیر استاندارد ساخته می شود تا بسیاری از ما ، شب ها در خانه هایی بخوابیم که معلوم نیست کی بر سرمان فروخواهند ریخت و گورمان خواهند شد.

زلزله ای که در ژاپن آمد ، تقریباً دو و نیم ریشتر بیشتر از زلزله بم بود و این در حالی است که آمار تلفات ، اصلا قابل مقایسه نیست(بم:25000 کشته و 50000 مجروح) و بخش قابل توجهی از قربانیان ژاپنی هم نه بر اثر زلزله که به دلیل سونامی و غرق شدن در آب جان باخته اند. دو و نیم ریشتر بیشتر یعنی این که زلزله ژاپن 2500 برابر بزرگتر از زلزله بم بوده است.

حال تصور کنید که چنین زلزله سهمگینی در تهران بیاید ؛ در آن صورت آیا چیزی از تهران باقی خواهد ماند؟

تعارف را کنار بگذاریم ؛ علم با هیچ کس سر شوخی ندارد ؛ وقتی بررسی های علمی نشان می دهد که زلزله تهران دیر و زود دارد و سوخت و سوز ندارد ، یعنی زمین لرزه در کمین است ، ویرانی و مرگ به سوی ما در حرکت هستند و ما همچنان به خاطر سود بیشتر ، خانه ها را کم توان می سازیم و به جای آن که ابتدا حیات خود و فرزندانمان را تضمین کنیم ، بر سر مسائل دست چندم بر سر و روی همدیگر می کوبیم. به عنوان مثال مجلس مان را بنگرید که نمایندگانش تا کنون چقدر درباره مسائل جناحی جار و جنجال به راه انداخته اند و چقدر برای ایمن سازی شهرها و روستاها در برابر خطر حتمی و گریز ناپذیر زلزله خود را به آب و آتش زده اند؟!
البته ژاپن از همان ابتدا و خود به خود در برابر زلزله ایمن نبود ؛ در سال 1923 زلزله ای به بزرگی 8.3 ریشتری در ژاپن رخ داد که علیغم جمعیت اندک ژاپن نسبت به امروز 143 هزار نفر کشته شدند ولی با تعهد عمومی ژاپنی ها مبنی بر ایمن سازی ساختمان ها بعد از آن حادثه ، امروز زلزله های قوی تر ، تلفات کمتری می گیرند و اساساً خیلی اوقات حتی یک نفر هم بر اثر زلزله های بالاتر از 6 ریشتر و 7 ریشتر هم کشته نمی شود.
ژاپنی ها از زلزله مهیب 1923 خود درس عبرت گرفتند و اینک آسوده خاطرند اما ما ایرانی ها ، جلوی چشم مان دیدیم که چگونه بم زیر و رو شد و رودبار و منجیل با خاک یکسان شدند ، طبس به خون نشست ، اما انگار نه انگار!
فقط بلدیم شعار دهیم و تنها دولتمردانمان این گونه نیستند ، بلکه این آفت و مرضی است که به کل جامعه مان افتاده است.از آن مهندسی که در ساخت خانه و نظارت بر آن با بساز و بفروش تبانی می کند تا آن کارگری که خوب جوشکاری نمی کند و آن مامور شهرداری که خود را به ندیدن می زند تا ... همه و همه مقصرند و آیا سرنوشت محتوم چنین جامعه ای مرگ گروهی در شب یا روزی نیست که آن اتفاق بزرگ بیفتد؟!
به راستی اگر ژاپنی ها هم مثل ما بودند امروز در زلزله 9 ریشتری شان چند میلیون نفر زیر خاک مدفون می شدند؟

منبع:وبلاگ سونتی