امام‌خمینی: تا اسلام هست، منافقین هستند

یکی از این خواص بی‌بصیرت (که بی‌بصیرتی‌اش نهایتاً او را به سقوط کشاند) آقای منتظری بود. جلوه‌های این بی‌بصیرتی را می‌توان در برخوردهای او (و دار و دسته‌اش) با شهید بصیر، سیداسدالله لاجوردی یافت که می‌خواستند تیغ او را در نبرد با منافقین کُند نمایند. همه مطلعین از تاریخ بر نقش بی‌بدیل شهید لاجوردی در ریشه‌کنی اقدامات منافقین اذعان دارند ولی با مروری بر خاطرات روشن می‌شود اگر حمایت‌های امام نبود، برخی افراد اجازه این دفاع از انقلاب را به او نمی دادند. خاطره زیر که توسط دکتر حسین لاجوردی (فرزند شهید لاجوردی) نقل شده که مبین همین موضوع است:

«در روز ششم تیر حضرت آیت‌الله خامنه‌ای ترور شدند، در هفتم تیر اتفاق 72 تن افتاد، هشتم تیر قرار بود آقای لاجوردی و آقای گیلانی و دیگران ترور شوند که آقای کچویی شهید شدند. در پی این وقایع، ماجراهایی توسط مجاهدین خلق در زندان ایجاد شد که با تدبیر آقای لاجوردی مدیریت شد. در تمام این مدت، امام از ایشان حمایت کردند، اما گزارشات متعددی در مورد آقای لاجوردی به امام داده بودند و امام خیلی ناراحت شده بودند.

می‌گویند در جلسه‌ای که آقای لاجوردی رفته بودند تا درباره آن گزارش توضیح بدهند، در ابتدا ابروهای امام درهم بود و بشدت ناراحت بودند، ولی هرچه آقای لاجوردی توضیح بیشتری می‌دادند، چهره امام بازتر و بازتر می‌شد. می‌دانید که شورای عالی قضایی با آقای لاجوردی مخالفت‌هایی داشتند و بخصوص از طرف آقای منتظری فشارهای سنگینی برای برداشتن ایشان وجود داشت. صحبت‌های آقای لاجوردی که تمام می‌شود امام صحبت‌هایی را می‌فرمایند و می‌گویند از اینها تا روز قیامت کسی خبردار نشود. بماند بین ما و شما و خدا. یک نفر اشاره می‌کند که ریشه منافقین کنده شده. امام لبخندی می‌زنند و می‌گویند: «تا اسلام هست، منافقین هم هستند. شما تصور می‌کنید ریشه شان کنده شده! باید همان مراقبت سابق صورت بگیرد.»

امام در مورد توابین منافقین هم نظرات محکمی داشتند و می‌فرمودند: «آنهایی که دستگیر شده اند، تا توبه شان مسلّم و یقین نشود، محارب محسوب می‌شوند، مگر اینکه بیایند و بگویند که اسلام و جمهوری اسلامی را قبول داریم و مبارزه مسلحانه را کنار می‌گذاریم، ولی در مورد کسانی که اسلحه به دست گرفته بودند و همین طور در مورد کسانی که چه قلمی و چه زبانی، اینها را تشویق و به آنها کمک کرده بودند که اسلحه دستشان بگیرند، مثلاً نویسنده روزنامه مجاهد که دائماً اینها را به مبارزه مسلحانه تشویق می‌کرد، کمترین مماشاتی نباید صورت بگیرد.»

(ماهنامه شاهد یاران، شماره 28، صفحه 52)