سلسله مراتب بردگی در نظام سرمایه‌داری

به گزارش بولتن نيوز،گویی چشم‌هایمان را مالیده‌ایم و باور کرده‌ایم آنچه می‌بینیم نشان از حقیقت دارد. کم کم که پیش می‌رویم تصویری از خودمان می‌بینیم؛ شبیه تصویر در آینه مقعر؛ این حقیقت ماست اگر چه واقعیت چیزی زیبا تر جلوه می‌کند.

استخدام چیزی متفاوت‌تر و بسیار حقیقی‌تر از آن تصاویر معمولی است که سعی دارد در شلوغی، ویرانی، اغتشاش و ناهمگونی، انسان معاصر را به تصویر بکشد. رنگ‌ها ساده‌اند، صدا‌ها واقعی‌اند. هیچ دهشت تصویری و سیاهی بصری یافت نمی‌شود. از ماشین و تکنولوژی خبری نیست تا گناه نافرجامی زندگی امروز را به گردنش بیاندازیم.

 بیگانگی چیزی تنیده در جوهر انسان امروز شده. مرد لحظه‌ای در آینه مقابلش درنگ می‌کند، فقط لحظه‌ای کوتاه. در فاصله این تعلیق کوتاه گمانه می‌زنیم حتما متوجه شده چیزی غیر عادی است. همه چیز در هاله یک طبیعت و عادت پیش می‌رود. میزصبحانه کنایه‌ای از رابطه‌ای بی‌معنا ست. تلاش برای با هم بودنی نافرجام. آنچه در این انیمیشین اتفاق می‌افتد، روح وحشی زندگی معاصر را نشانه می‌رود و نه کالبد پر سر و صدا و هیاهوی آن را. هیچ دیالوگی بر قرار نمی‌شود. آنچه می‌بینیم انسان‌هایی مسخ شده در جهانی شیئی شده و فاقد هر گونه کنش‌اند.

منبع:تلویزیون اینترنتی مستضعفین