معیارهای تقریرنگاری خارج اصول

احمد مبلغی: تقریرنگاری هرچند به یقین فرآورده‌های چشم‌گیری داشته است – چه آن که تقریرات درس‌ها اینک منابع گران‌سنگی است که درس‌های خارج را به حق سیراب می‌کند – اما در کنار توجه به این واقعیت نباید به اشکالات تقریرنگاری بی توجه ماند و زوایا و ابعاد این حرکت نظر از نوباید انداخت. تقریرنگاران عمدتاً به ضبط اقوال اساتید بسنده می‌کنند. باید علاوه بر ضبط و ارائه‌ی دیدگاه‌های استاد به معیارهای دیگری تن در داد، تا تقریرات به پلی برای انتقال اقوال نسل گذشته به نسل آینده بدل نشود که در این صورت اشکالات نسل‌های پیشین به نسل‌های پسین نیز راه می‌یابد.

مطالعه تقریرهای موجود نشان می‌دهد که به رغم تأکیدهای بسیار نقد اقوال استاد رواج ندارد و تنها برخی آن هم در سطح غیر چشم‌گیر به این موضوع توجه نشان داده‌اند. باید فضا و فرهنگ نقد را قبل از هر چیز پدید آورد؛ موانع پیدا و پنهان را شناسایی و برطرف کرد. سایه‌ افکندن روابط عاطفی میان شاگرد و استاد بر دروس و تقریرگاه از تابیدن گرمای نقد بر بحث جلوگیری می‌کند و مطلب را از شکفتن و برآمدن در ذهن باز می‌دارد.


در ادامه پاره‌ای از معیارهای لازم در تقریرنگاری مرور می‌شود : http://yon.ir/qE3t