روایت مصطفی زمانی از اهمیت ترانه های محسن چاووشی ودلایل پیدایش این سبک موسیقی

گروه فرهنگ و هنر: بخش مهمی از جذابیت سریال «شهرزاد» دقیقا از زمانی شروع شد که پای محسن چاووشی به سریال باز شد. جدا از تیتراژ، نماهنگ های پرسوز و عاشقانه ای که با صدای این خواننده کنار کار قرار گرفت، باعث شد، توجه های بیشتری به آن جلب شود.
به گزارش بولتن نیوز، این نماهنگ ها خیلی زود در شبکه های اجتماعی پخش شدند و موج عجیبی به وجود آوردند. مسئله های مهم اینجاست که فرهاد، به عنوان مهم ترین قطب عاشقانه ی سریال، در تمام این نماهنگ ها نقش مهمی دارد و عشق او پرسوز و گداز تر هم به تصویر کشیده می شود.

در بخشی از مصاحبه با مصطفی زمانی بازیگر سرشناس، صحبت به محسن چاووشی و اثرگذاری اش در سریال رسید و زمانی، حرف های جالبی در این رابطه زد.

صدای محسن زخم دارد

در صدای محسن یک جور زخم وجود دارد. او وقتی سنتوری را هم خواند، این اتفاق افتاد؛ یعنی اگر صدای او را از روی سنتوری برداریم، با وجود بازی عالی بهرام رادان، شاید تاثیر کل کار زیر سؤال برود. صدای محسن برای نسل امروز که دیگر حتی به عشق هم نمی تواند پناه ببرد، یک زخمی دارد. یک جورهایی محسن غر زدن را از تو می گیرد. من همیشه به او میگویم که درد را شیرین روایت می کند. در مورد فرهاد هم آدم پس از مدتی دوست دارد که این بچه بلند شود و بجنگد اما من هم سعی کردم این درد را شیرین روایت کنم. درست است که از این غم اذیت می شود اما روزهایش هویت دارد و این روزها را فراموش نمی کند. خیلی وقت ها آدم زندگی می کند اما یادش نمی آید که زندگی کرده باشد اما این نابود شدن و این استیصال جزئی از زندگی اش است.
ماجرای ورود چاووشی

از همان اول قرار بود محسن در کنار سریال باشد. اقای امامی تهیه کننده ی سریال که در عین جوانی بسیار آدم پخته ای است، معتقد بود که محسن چاووشی اتفاق بسیار ویژه ای برای شهرزاد خواهد بود. حسن فتحی هم از آنجا که کار کلاسیک بود، اجازه داد تیم از یک جایی به بعد آن طوری که درست است، کار کند. بعد از پنج قسمت گفت حالا با صدای محسن چاووشی می رویم که ببینیم چه می شود. در واقع این اختیارات خیلی راحت واگذار می شد و دخالتی در کار هم صورت نمی گرفت. علیرضا قربانی برای تیتراژ ابتدایی عالی خواند اما مخاطب شهرزاد، مخاطب جوانی بود که دوست داشت، چاووشی روی سریال بخواند.

خلوت ارزشمند چاووشی

ترانه ی «کجایی» را خودش گفت؛ ترانه ای که بسیار خوب روی صدا و موسیقی او می نشیند. محسن اصولا خلوتی دارد که تمام این احساسات از ان خلوت بیرون می زند. یکی از کارهایی که محسن انجام می دهد و من خیلی دوست دارم، خواندن اشعار بزرگانی مثل مولوی و وحشی بافقی است. محسن نمی نشیند با جزئیات سریال را رصد کند که ببیند چه بخواند که به سکانسی های سریال  بیاید. اصلا این طور نیست که با نشستن و گپ زدن به آهنگ ها و ترانه هایش برسد، بیشتر کارهایش دلی و خلاقانه است و از همان خلوتی که گفتم، می اید؛ مثلا در مورد افسار که من ان را از همه ی ترانه های شهرزاد بیشتر دوست دارم، مطمئنم نیامده کل کار را ببیند و راجع به آن موسیقی بسازد. وقتی سکانس را به او نشان می دهند، فقط می گوید اهان! یعنی دستش پر است و ان را در ذهنشی دارد. تا آنجا که من او را میشناسم اصلا از کار سفارشی استقبال نمی کند.

دکلمه ی زمانی روى افسار

یادم هست یک روز برای کاری به دفتر تهیه کننده رفتم. محسن به من گفت: «این آهنگ ها را ساخته ام.» وقتی افسار را برایم گذاشت، خشکم زد و از او خواستم که من روی آن دکلمه بگویم و بعد از او خواستم که این کار بین خودمان باقی بماند اما تهیه کننده ان را شنید و خوشش آمد و گفت می خواهم این را پخش کنم.


منبع: همشهری جوان