سرنوشت خواندني از گلادياتورهاي زن و گلادياتورهاي مرد

برد گلادياتورها يکي از سرگرمي هاي مردم روم باستان بوده است. آن ها با پرداخت پول و صرف هزينه به کلوسيوم ها مي رفتند و به تماشاي جنگ هاي خونين ميان گلادياتورها مي پرداختند.

جالب است بدانيد که زنان نيز به عنوان گلادياتور در کلوسيوم ها به نبرد مي پرداختند. نبرد آنان بيشتر جنبه ي تبليغاتي داشت و از آنان به عنوان وسيله اي براي فروش بليت بيشتر استفاده مي شد.  نبرد گلادياتورهاي زن با کوتوله هاي جنگجو طرفداران بسياري داشت و تماشاچيان بسياري را به کلوسيوم ها مي کشاند. گلادياتورهاي زن نيز به مانند مردان گلادياتور در مدارس خاصي آموزش مي ديدند اما از سطح اجتماعي پايين تري نسبت به مردان گلادياتور برخوردار بودند.  بنا بر آنچه در کتاب هاي تاريخي آمده است، آنان بايد بدون کلاهخود وارد نبرد مي شدند و به طور کلي اوضاع رقت بارتري نسبت به مردان داشته اند.  گلادياتورها در ميان مردم عادي از محبوبيت برخوردار بودند. مردم اوقات فراغت خود را به ديدن مبارزه گلادياتورها و جنگ ارابه ها اختصاص مي دادند و ساعت ها بعد از پايان نبرد به گفت وگو درباره ي گلادياتورهاي محبوب خود مي پرداختند. حتي آن ها براي خود کلوپ طرفداران نيز داشته اند و عکس هايشان بر روي ديوارهاي روم باستان نقاشي مي شده است. بچه ها آرزو مي کردند که وقتي بزرگ شدند، گلادياتور شوند و زنان ثروتمند نيز که به طبقات بالاي روم تعلق داشتند با پرداخت پول هاي کلان به صاحبان گلادياتورهايي که از خود شجاعت نشان داده بودند، آنها را به تملک خود درآورده و با آن ها ازدواج مي کردند. اگر به ياد داشته باشيد در فيلم گلادياتور امپراتور شخصا وارد نبرد با گلادياتور مي شود، شايد فکر کنيد اين صحنه مبالغه آميزاست؛ اما بايد بگوييم که اين صحنه کاملا براساس يک واقعيت تاريخي ساخته شده است.  در کتاب هاي تاريخي آمده است که امپراتور «مارکوس اورليوس کومودوس آنتونيوس» امپراتور روم از کساني بود که به تماشاي نبرد گلادياتورها بسنده نمي کرد، بلکه خود او نيز هرازچندگاهي وارد مسابقه مي شد. او به توانايي خود مي باليد و خودش را باززاييده ي هرکول مي دانست. او دستور داده بود تا مجسمه سازان روم تنديس هايي از او بسازند که او را همچون هرکول در پوست شير و گراز نشان مي داد. کومودوس براي اين که فانتزي خود را به حقيقت مبدل کند، مانند هرکول لباس مي پوشيد و وارد نبرد مي شد. او با حيوانات و گلادياتورها زورآزمايي مي کرد. البته حيوانات انتخابي شيک و کم بنيه بودند و بيشتر جنبه ي تزييني داشتند  و به رقيبان نيز شمشيرهاي کند و نه چندان برنده داده مي شد.  در تاريخ آمده است که کومودوس يک بار از مبارزه با يک گلادياتور شجاع به نام Scaeva سر باز زد، زيرا مي ترسيد از او شکست بخورد. او با اين بهانه که مبارزه با يک برده ي ناچيز را در شأن خود نمي داند، از مبارزه شانه خالي کرد. کومودوس تنها امپراتوري نبود که با گلادياتورها نبرد مي کرد، هادريان، تيتوس و کاليگولا هم از همين طريق شهرت بسياري براي خود دست و پا کرده بودند.  معروف است در پايان نبرد گلادياتورها انگشت شصتي که به طرف بالا يا پايين گرفته شود، نشان دهنده پايان نبرد و تعيين سرنوشت آن است. وقتي يک گلادياتور شکست مي خورد، تصميم اين که زنده بماند يا بميرد بر عهده ي سناتوري بود که کلوسيوم را اداره مي کرد. او به صداي تماشاچيان گوش مي سپرد و بر اساس در خواست آنها تصميم مي گرفت. انگشت شصت رو به پايين به معناي تمام کردن کار و کشتن گلادياتور شکست خورده بود و انگشت شصت رو به بالا نشانه اي بود که به گلادياتور برنده دستور مي داد که شمشيرش را زمين بگذارد و از کشتن صرف نظر کند.  گلادياتورها جزو طبقات پايين جامعه و اغلب بردگاني بودند که در جنگ ها به اسارت گرفته مي شدند. گلادياتورها براي خود يک گروه به نام Collegia تشکيل داده بودند و پولي را به اين گروه پرداخت مي کردند و از اين طريق اطمينان مي يافتند که پس از مرگ مراسم خاکسپاري و تشييع شرافتمندانه اي براي آن ها برگزار خواهد شد. گلادياتورهاي بداقبال معمولا جز هيچ گروهي نبودند و يا گروه آنان پس از مرگ هزينه اي پرداخت نمي کردند. در نتيجه اسباب و وسايل باقي مانده از آنان به رودخانه پرتاب مي شد و گوشت جسد آن ها را مي تراشيدند و جلوي حيوانات مي انداختند، اين حيوانات در کلوسيوم ها و نبردها به کار گرفته مي شدند و از آن جا که گوشت گلادياتورها را چشيده بودند در نبردها وحشيانه تر عمل مي کردند و نبردهاي خونيني را رقم مي زدند.