اين كتاب توسط مقام معظم رهبری به زباني شيوا به فارسي ترجمه شده و يكي از نخستین آثار قلمی ایشان است كه در عنفوان جوانیشان به انجام رسيده است. مطالعه این کتاب را به همه علاقمندان، به ويژه جوانان توصيه ميكنم.
گروه دین و اندیشه: پایگاه اطلاع رسانی دفتر ایت الله مصباح یزدی به نقل از ایشان مطلبی را منتشر کرده که در آن این عالم بزرگ مطالعه کتاب ترجمه شده ای از رهبر معظم انقلاب در مورد صلح امام حسن را توصیه می کند.
به گزارش بولتن نیوز، علامه مصباح دراین خصوص می گوید: از یک منظر میتوان امام حسن عليهالسلام را مظلومترين شخصيت در خاندان پیامبر صلواتالله عليه دانست؛ یکی از مظلومیتهای آن حضرت این است که ما شیعیان، آنگونه که باید و شاید با زندگی ایشان آشنا نيستیم، تحلیلی از کارهای برجسته ایشان نداریم و به دنبال پاسخي براي اتهاماتی که دشمنان به ایشان زدهاند، نبودهايم؛ حتي طي چهارده قرن گذشته از صدر اسلام تاكنون، مورخان شيعه آنگونه که باید به حوادث زمان امام حسن و آنچه موجب صلح آن حضرت با معاویه شد و آثار این صلح نپرداختهاند. حدود هفتاد سال پیش یکی از علمای بزرگ نجف به نام شیخ راضی آلیاسین کتابی متقن، زیبا و اديبانه درباره صلح امام حسن نوشت كه مستند به منابع اهل تسنن است و تحلیلهای دقیق و دلنشیني در اين كتاب ارايه كرده است. اين كتاب توسط مقام معظم رهبری به زباني شيوا به فارسي ترجمه شده و يكي از نخستین آثار قلمی ایشان است كه در عنفوان جوانیشان به انجام رسيده است. مطالعه این کتاب را به همه علاقمندان، به ويژه جوانان توصيه ميكنم.
ما زماني میتوانیم تصویر روشن و قابل قبولی از زندگی امام حسن و داستان صلح ایشان داشته باشیم که از شرايط سیاسی، نظامی و دینی آن زمان آگاهي داشته باشیم؛ در اين صورت ميفهمیم راهی که ایشان انتخاب کردند بهترین گزینه ممکن برای حفظ اسلام و تشیع و بقای دين به صورت صحیح براي نسلهای آینده بود. به طور قطع میتوان گفت اگر صلح امام حسن نبود، زمینهای برای شهادت سیدالشهدا با این برکات عظيم فراهم نمیشد و بنیامیه آن چنان اسلام را وارونه جلوه میدادند و اهل بیت را برخلاف واقعيت معرفی میکرند که امروز من و شما هيچ شناختی نسبت به اسلام صحیح و اهل بیت نداشتیم. به یک معنا امروز بقای اسلام صحیح و تشیع مرهون تدبیر و رفتار حکیمانه و صبورانه امام حسن صلوات الله علیه است. البته همه ما معتقدیم که ائمه اطهار نور واحد بودند و هر يك در موقعيت خود كاري را انجام دادند كه هر يك از ائمه ديگر هم بودند، همانگونه رفتار ميكردند. اختلاف رفتار آنها ناشي از اختلاف سلیقه و برداشت و تشخیص نيست. هر يك از آن بزگواران حقيقت را به خوبي ميشناختند، وظیفهشان را به درستي تشخيص ميدادند و در انجام آن به هیچ نحو کوتاهی نميکردند. البته شرایط زمان رفتار خاصی را ایجاب میکرد كه غير از آن به ضرر اسلام بود. حتی گاهی در زمان واحد دو شخصیت بزرگ عالم اسلام دو وظیفه مختلف داشتند. هم چنانكه بعد از رحلت پیغمبر اکرم، فاطمه زهرا سلام الله علیها رفتاری با متصدیان خلافت داشتند که امیرالمؤمنین آنگونه رفتار نميكردند.
«درس های اخلاق،رمضان 1434»
انتهای پیام/