یک کمدی فانتزی برای تلویزیون می‌نویسم

به گزارش بولتن نیوز، امیرعلی نبویان در گفتگو با خبرنگار مهر پیرامون تازه ترین فعالیت های خود به عنوان نویسنده در مجموعه های تلویزیونی توضیح داد: غیر از همکاری‌هایی که با مجموعه تلویزیونی «صد برگ» منصور ضابطیان و محمد صوفی در شبکه چهار دارم به تازگی همکاری خود را برای نگارش و سرپرستی نویسندگان یک مجموعه کمدی عروسکی به تهیه کنندگی عباس صالحی و کارگردانی رزیتا غفاری آغاز کردم که قرار است توسط گروه فرهنگ و خانواده شبکه دوم سیما در یک مجموعه ۵۲ قسمتی تولید شود. البته هنوز معلوم نیست که غیر از نویسندگی قرار است جلوی دوربین بروم یا نه، اما تصور می کنم با توجه به فضای کمدی و فانتزی کار این مجموعه بتواند با استقبال مخاطبان روبه رو شود.

وی ادامه داد: در کنار حضور در این پروژه مشغول تدوین و گردآوری کتاب صوتی هستیم که طبق برنامه ریزی های انجام گرفته شخصیت های معتبر و نام آشنا با من در این کار همراهی خواهند کرد که با توجه به اینکه هنوز به نتیجه قطعی در این زمینه نرسیده ایم فعلا اسمی از هنرمند خاصی نمی برم اما مطمئن باشید این هنرمندان افرادی هستند که هر کاری را به راحتی قبول نمی‌کنند و برای من افتخاری است که می توانم در این پروژه نیز از همکاری این عزیزان بهره مند شوم.

این نویسنده با اشاره به نحوه استقبال مخاطبان از مجموعه «صدبرگ» در مقایسه با برنامه پرمخاطب «رادیو هفت» که قبلا توسط همین تیم تولید شده بود، بیان کرد: مسیری که برنامه «صد برگ» طی می‌کند مسیر امتحان پس داده ای است که در برنامه «رادیو هفت» تجربه شده بود. به هر ترتیب ما هم اکنون در برنامه «صد برگ» مشغول آزمون و خطا هستیم و از بازخورد مخاطبان حس می کنیم که این برنامه روز به روز با مردم ارتباط خوبی برقرار می کند. البته طبیعی است که در روزهای اول به توفیق نرسیم اما به طور حتم با توجه به اینکه شبکه چهار نسبت به شبکه آموزش، شبکه شناخته شده تری است قطعا این برنامه همچون برنامه «رادیو هفت» با اقبال مخاطبان مواجه می شود.

نبویان در پاسخ به پرسشی مبنی بر چگونگی ارتقای وضعیت نویسندگی در مجموعه های تلویزیونی توضیح داد: اصولا دیواری کوتاه تر از دیوار فیلمنامه نویسان و داستان نویسان وجود ندارد، البته ما یک سری گرفتاری در تولید داریم که وجود این گرفتاری ها هم مزید بر علت شده که شرایط نویسندگی در مجموعه های تلویزیونی غیر از محتوا با موانع دیگری در حوزه تولید مواجه شود. شما فرض کنید بنده یا هر نویسنده دیگری از ایران نویسنده «آواتار» باشم، آیا من در ایران می توانستم با وجود یک متنی با چنین کیفیت، کارگردانی آن را بپذیرم؟ به طور حتم خیر. بنابراین وقتی شرایط تولید اجازه این را نمی دهد که یک نویسنده در یک فضای گسترده تر به نگارش یک متن اقدام کند بنابراین کیفیت نیز کاهش می یابد. اتفاقا در همین مجموعه تلویزیونی که بنده به عنوان سرپرست نویسندگان حضور دارم با وجود تمام تلاشی که از سوی تهیه کننده و کارگردان انجام گرفته اما باید پذیرفت که تا یک حدی بیشتر نمی توانیم به گسترده تر شدن فضای خیالی داستان فکر کنیم. بنابراین موضوع کیفیت فقط در گروه نویسنده ها نیست اما به هر حال نباید هم فراموش کنیم که در همین شرایط بخش عمده ای از مشکلات مجموعه های تلویزیونی ضعف نویسندگی و داستان است.