دو درس از تاریخ معصومین(علیهم السلام)

به گزارش وبلاگستان بولتن نیوز، سید محمدصادق محمدی وفایی در آخرین پست "وبلاگی شخصی اش" نوشت:

کسانی که تاریخ را با دید عبرت آموزی می خوانند بصیرت و بینش آنها عمیق خواهد شد و به راحتی فریب جوسازی دگر اندیشان ، کج فهمان ،زر و زوردارن و باندبازان، را نمی خورند.

نکته یکم دینار دینمان را نبرد:
امام موسی بن جعفر(ع) به علت خفقان حاکم بر آن جامعه نمی توانست به راحتی امام بعدی را به جامعه معرفی کند.فقط در مواردی با اشاره و نص،به امامت امام رضا(ع) تصریح کرده است.در چنین جامعه ای برخی از نمایندگان امام موسی بن جعفر(ع) چون زیاد بن مروان قندی و علی بن همزه ،که پول (دینارهای) زیادی در اختیار داشتند ، به بهانه این که امام موسی کاظم(ع) زنده است و روزی بر خواهد گشت،امامت امام رضا(ع) را انکار کردند و آن دینارها را تحویل امام رضا(ع) ندادند!

عثمان بن عیسی رواسی نیز که وکیل امام در مصر بود و اموال بسیاری از جمله شش کنیز نزد او به امانت گذاشته شده بود. امام رضا علیه السلام درباره کنیزکان و اموال به او پیغام فرستاد، ولی عثمان در پاسخ نوشت پدرت نمرده است!

امام علیه السلام فرمود: او رحلت کرده است و میراث او را تقسیم کرده ایم . عیسی گفت اگر پدر تو نمرده تو را در این اموال حقی نیست و اگر چنانچه می گویی مرده است او به من دستوری نداده است!

اکنون نیز وظیفه ی کارگزاران نظام سنگین است و همگان باید به هوش باشند و نسبت به بیت المال در وزارت خانه ها ، ادارات ، سازمان ها و نهادهای حکومتی دقت و احتیاط لازم را صرف کنند.

نکته دوم:
صله ارحام داشته باشیم

صله ی ارحام و ارحام نوازی مورد تاکید اسلام عزیز است .امام رضا(ع) فرمودند:«خداوند قبولی سه چیز را به قبولی سه امر دیگر منوط کرده است . به نماز و زكات امر كرده، پس هر كس نماز بخواند و زكات ندهد نماز او قبول نمى‏‌شود.

به شكر خود و تشكر از پدر و مادر امر كرده است.هر كس از پدر و مادرش تشكر نكند شكر خدا را به جا نیاورده است.

به تقواى الهى و صله رحم دستور داده است . هر كس صله رحم نكند از خدا هم پروا ندارد.«خصال، جلد 1، صفحه 15»

تاریخ می گوید امام رضا(ع) با اینکه در میان اقوام بود ولی غریبی تمام عیار بود .اقوام او را تنها گذاشتند و غربت امام رضا (ع) به حدی پر رنگ بوده است که حتی عموها و عموزاده از ثامن الحجج(ع) نمی پذیرفتند که امام جواد علیه السلام فرزند اوست از اینرو گفتند : باید نسب شناس بیاوریم !

امام علیه السلام قبول نکردند و فرمودند : حضرت رسول اکرم (ص) از نسبت دادن اولاد به تایید نسب شناس منع کرده اند ، اما آنها تنها شرط برای پذیرفتن را رای نسب شناسان بیان داشتند و به امام نیز گفتند چون ممکن است هیبت شما نسبت شناسان را تحت تاثیرقرار دهد ، نباید در جمع ما باشی بلکه باید مثل یک کشاورز ساده با لباس مندرس وکلاه حصیری در مرزعه مشغول کار و بیل زدن باشی

امام علیه السلام به خاطر ضرورت شناساندن امام بعد از خود مجبور به پذیرش شدند . نسب شناسان آمدند بستگان نزدیک امام جواد علیه السلام را آوردند و به آنها گفتند شما بگویید این فرزند کدام یک از ما است ؟ آنها نیز پاسخ دادند هیچکدام وقت خروج چشمان به امام (ع) در مزرعه افتاد و گفتند به یقین فرزند آن کشاورزی است که روی زمین کار می کند و دلایل خود را نیز بیان داشتند سپس این عموها وعموزاده که نه امام (ع) می شناختند و نه حرمتی برای او قائل شده بودند مجبور به پذیرش و عذرخواهی شدند .

علامه طهرانی در این باره می گوید : در این صورت آیا امامی که برای معرفی فرزند خود به برادران و عموهای خود که نزدیک ترین افراد به او هستند مجبوربه گریه می شود و دلش می شکند و به قول قیافه شناسان که خود بدان راضی نیست تن در می دهد غریب نیست ؟

در عصر ما نیز گاهی مسائل سیاسی و جناحی قاتل صله ی ارحام است ! گاه دیده می شود خانواده هایی به علت اختلاف سلیقه قطع ارتباط کرده اند و در بین آنها از صفا و صمیمیت اثری دیده نمی شود. گاهی همین باندبازی و حسادت ها سرچشمه ای شوم برای غیبت و تهمت هاست.