گروه فرهنگی - در سالهای اخیر، برخی رسانه ها و مراکز علمی و فرهنگی با انتشار نتایج بررسی های شان و ارائه آمارهایی از نظرسنجی های موردی پیرامون میزان شاد بودن جامعه ایران، آن را جامعه ای غمگین و یا نزدیک به غمگین معرفی کردند. در این بین برخی از کارشناسان به ویژه اساتید و دانش آموختگان رشته هایی همچون جامعه شناسی با تطبیق شاخص ها و ملاک های مختلف در سطح جامعه، با انگشت گذاشتن بر روی مراسمات عزاداری اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) آن را یکی از دلایل این غمگینی برشمردند.
به گزارش بولتن نیوز، اینکه این ادعاهای گاه آمیخته با طعنه تا چه میزان صحت دارند، موضوعی است که برای پاسخ به آنها و ردشان استدلال های فراوانی وجود دارد که بیان و بررسی آن مجالی دیگر می طلبد، اما تنها ذکر این نکته کافی است که عزاداری های صحیح و مبتنی بر مبانی دقیق دینی نه تنها موجب غم نمی شوند که شعفی معنوی را در جان آدمی ایجاد کرده و با افزایش انگیزه و نیز رضایت قلبی در فرد، وی را در پیمودن بهتر و درست مسیر زندگی همراهی می کند.
اما در حاشیه این اظهارنظرها و ادعاها، یک موضوع بیش از هر چیزی خودنمایی می کند و آن این است که ما همان طور که برای برگزاری برنامه های عزای اهل بیت (علیهم السلام) برنامه تدوین شده و مشخص داریم، این برنامه را در شادی های اهل بیت (علیهم السلام) نداشته و نداریم و گامی نیز برای رفع این نیاز برنداشته ایم.
شادی نقشی موثر در زندگی آدمی دارد. اسلام نیز چه از نظر اخلاقی و چه از نظر عبادی و معنوی اهمیت زیادی برای شادی قائل بوده و هست. در روایتی از امیرالمومنین پیرامون مدیریت زمان و زندگی آمده است که انسان باید در تقسیم بندی زمان، روز خود را به سه بخش تقسیم کند؛ ساعتی برای کسب و کار، زمانی برای عبادت الهی و ساعتی برای لذت های حلال.
در بسیاری دیگر از روایات اهل بیت (علیهم السلام) به شکل غیر مستقیم با اشاره به رضایت قلبی که در اثر انجام اعمال واجب و مستحب در فرد ایجاد می شود، به اهمیت حضور شادی در زندگی روزمره آدمی نیز اشاره شده است.
زندگی با بندگی و تقوای الهی است که معنا و مفهوم می یابد و این بندگی و تقوا در ذات خود ایجاد حس شادی را به دنبال دارد. این ادعا بدین معناست که لذت بردن و ایجاد شادی از آثار بندگی و تقواست و لذا می توان گفت که زندگی و شادی رابطه ای مستقیم و متقابل با یکدیگر دارند. یعنی اگر انسان از کاری لذت برده و از انجام آن شاد شود، در نتیجه، رغبت بیشتری در انجام آن خواهد داشت.
شادی و احساس رضایت از انجام کاری، خود انگیزه بسیاری از اعمال و رفتارهای ماست و این، خود اهمیت این موضوع را می رساند.
متاسفانه در جامعه ما به شادی کمتر پرداخته شده و این در حالی است که شادی در بطن دستورات اسلام وجود دارد؛ به عنوان مثال همین اطاعت از خداوند، شادی آور است یا اعلام روز جمعه به عنوان عید اسلامی هفته، به این معناست که هر فرد مسلمان، فارغ از کار و مشغله، یک روز در هفته را می تواند به شادی بپردازد.
اما متاسفانه بخشی از جامعه امروز ما در حفظ شعائر اسلامی به عزاداری صرف اکتفا می کند. البته عزاداری برای اهل بیت (علیهم السلام) از شعائر اسلامی است و در آن شکّی نیست، اما در روایت داریم که شاد شدن به شادی اهل بیت (علیهم السلام) از جمله شادی های مورد پسند اسلام است.
این عدم توجه مناسب به شادی در حالی است که باید به همان اندازه که برای محرم و صفر و بقیه مناسبت ها، مجالس عزاداری برپا می کنیم، برای مجالس سرور و شادی اهل بیت (علیهم السلام) نیزمجالس جشن شایسته و درخوری برپا شود.
از امام علی (علیه السلام) روایت شده که: انَّ الله تبارک و تعالی اِطّلَعَ اُلی الارضِ فَاختارَنا واختارَ لَنا شیعَه یَنصُرونَنا و یفرَحونَ بِفَرَحنا و یَحزَنوُنَ لِحُزنِنا و یَبذَلونَ اموالَهُم وَ انفُسَهَم فینا اولئک مِنّا و اِلینا. (بحار الانوار، ج 65، ص 18) شیعه ما در غم ما محزون و در شادی ما مسرور و شادمان است و این در حالی است که به دلیل تلاش ها و مبارزات اهل بیت (علیهم السلام) و نیز سختی ها و مصیبت هایی که در این راه تحمل کرده و نهایتا در راه خدا مظلومانه به شهادت رسیدند، در میان ما شیعیان، یاد این ستارگان بی بدیل هدایت بیشتر با ذکر مصیبت آنان و عزاداری های گاه طولانی مدت همراه بوده و این امر متاسفانه دین را در دید بسیاری به نمادی از غم و عزا تبدیل نموده است.
در حال حاضر مراسم عزاداری اهل بیت (علیهم السلام) به جزء لاینفکی از فرهنگ دینی ـ ملی کشورمان تبدیل شده است و حال جا دارد که نخبگان فرهنگ و اندیشه و اصحاب رسانه در تلاشی پر برکت، در راه فرهنگ سازی مراسمات شادی مربوط به اهل بیت (علیهم السلام)، گام برداشته تا بخش دیگر کلام معصوم نیز تحقق یابد. (یفرحون لفرحنا)
علی الخصوص توجه به این نکته خالی از لطف نیست که در کلام نورانی معصوم، تاکید به شادی، قبل از حزن و اندوه آمده که البته خودِ این موضوع نیز می تواند اشاره دیگری به کم کاری ما در این زمینه باشد. از سویی دیگر تاکنون یک دستورالعمل جامع از جانب علما و کارشناسان دینی برای مجالس شادی تدوین نشده و لذا عده ای از متدینین از ترس اینکه مبادا این شادی ها، ناپسند باشند در آن شرکت نمی کنند.
روزهایی را که سپری می کنیم، به برکت میلاد خجسته و مبارک کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) و میلاد هشتمین امام بزرگوار شیعه، حضرت ثامن الحجج علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) دهه کرامت نامگذاری شده است.
دهه کرامت، اعیاد و جشن های دینی و مذهبی و روزهای مشابه دیگر، فرصت مناسبی برای فرهنگ سازی شادی های حلال برخواسته از مبانی دینی به منظور ترویج بهتر آموزه های اصیل اسلامی است؛ ضمن آنکه می توان با استفاده از این فرصت مناسب با تدوین برنامه ای جامع و متنوع در زمینه شادی حلال، میزان شادی عمومی جامعه را ارتقاء داد.
دهه کرامت و ایام مشابه این روزها فرصت مناسبی است تا با تبدیل این روزها به فرهنگی همیشگی در میان محبّان اهل بیت (علیهم السلام) و آحاد جامعه، از رنگ غم و عزای همیشگی که البته خود، ناخواسته بر چهره زیبای دین حنیف زده ایم، بکاهیم، ضمن آنکه این ایام، فرصت خوبی را برای بازخوانی و بازآموزی اندیشه های ناب آل الله (علیهم السلام) فراهم خواهد آورد.
امید است که با تلاش همه دلسوزان عرصه فرهنگ و اندیشه، شادی های ایامی همچون دهه کرامت و دیگر روزهای شادی اهل بیت (علیهم السلام) به سان عزاداری های دهه های حسینی و... به فرهنگی همیشگی در میان محبان اهل بیت (علیهم السلام) تبدیل شود.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com