توهمات اصلاح طلبان!

به گزارش بولتن نیوز، سجادی در یادداشت خود نوشته است: بهمن ماه سال 82 بعد از تحصن بی معنی و نافرجام نمایندگان اصلاح طلب مجلس ششم ذیل مقاله «سناتور کروبی» خطاب به آن متحصنین نوشتم:

... سنت همآورد طلبانه مانع از آن شده تا از میانه پایوران سیاسی در ایران قبل از آنکه «مذاکره کننده متبحر سیاسی» پرورده شود بعضا «مبارزه کننده های متبحر سیاسی» رشد نمایند. تاریخ سیاسی ایران مملو از قهرمانان مبارزه سیاسی است که در منطق مبارزه شان چیزی جز مطالبه همه یا هیچ یافت نمی شود. نمایندگان متحصن اخیر نیز با برخورداری از همین سنت تاریخی بود که ناواردانه چالش سیاسی خود با شورای نگهبان را بجای آنکه مبدل به یک مجادله سیاسی بمنظور کسب امتیاز از رقیب نمایند ماهیت این چالش را مبدل به یک مبارزه سیاسی از جنس آنتاگولیستی کردند که در تحلیل نهائی این چالش تبدیل به یک دوئل شد. دوئلی که قهراً در آن از دو طرف نمی توان کمترین امتیاز یا عقب نشینی را توقع کرد ... پیش بینی چنین مجادله ای نیز چندان سخت نخواهد بود: نبردی بدون فاتح و پرهزینه اما مملو از قهرمان در هر دو سوی جبهه برای حامیان هر دو طرف! این در حالی است که سیاست عرصه ممکنات است و در ترمینولوژی سیاستمداران به درستی آمده است که «آری» سیاستمداران یعنی « شاید» و « شاید» شان یعنی « نه» ! و سیاستمداری که بگوید « نه» سیاستمدار نیست! ... تحصن و اعتکاف سیاسی متخذه نمایندگان اصلاح طلب وابسته به جبهه مشارکت در تحریم انتخابات مجلس هفتم بازتابی از ناواردی ایشان با قواعد بازی سیاسی و سلب مسئولیت از خود در بازی دموکراسی است.

پنج سال بعد از آن نیز در مرداد 87 وقتی «عباس عبدی» در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ذیل مقاله «چگونه آمدن مسئله این است» با طرح سوالاتی حاذفانه، چرائی و چگونگی ورود اصلاح طلبان به انتخابات سال 88  رابه چالش کشید شخصاً ضمن نقد مقاله آقای عبدی ذیل مقاله «ناتوانی اصلاح طلبان در سیاست ورزی» و با استناد به اشتباهات متعدد اصلاح طلبان در ماجرای قتل های زنجیره ای و درگیری کوی دانشگاه و ترور سعید حجاریان و کشته شدن زهرا کاظمی و با استناد به ماجرای تحصن بی معنای مجلس ششم نوشتم:

«در ماجرای تحصن نمایندگان مجلسس ششم باز این محاسبه غلط و فهم ناصواب نمایندگان اصلاح طلب متحصن در مجلس از فضای سیاسی داخل ایران بود که نشان دادند بدون برخورداری از هنر سیاست ورزی و با توهّم برخورداری از حمایت قاطبه شهروندان متوهمانه دست به تحصنی زدند که فرجام آن تنها افزایش مشروعیت استفاده از نظارت استصوابی شورای نگهبان در انتخاب های بعد از مجلس ششم شد.

این در حالی است که در مرداد 84 نیز و بعد از پیروزی «محمود احمدی نژاد» در انتخابات طی مصاحبه ای با آقای «محمدرضا خاتمی» دبیر کل وقت حزب مشارکت در تلویزیون هما وقتی همه این نابلدی ها را به رخ ایشان کشیدم و خواستار پاسخگوئی ایشان بابت آن همه ندانم کاری ها شدم ایشان در پاسخ فرمودند:
«ما که علم غیب نداشتیم»!

علی ایحال و علی رغم همه آن نابلدی ها اکنون و ولو با تاخیری چند ساله ملاحظه می شود اصلاح طلبان تدریجا به صرافت نابلدی خود از لوازم دنیای سیاست رسیده و لااقل همین آقای محمدرضا خاتمی اینک در مصاحبه اخیر خود با روزنامه اعتماد وقتی خبرنگار از ایشان می پرسد مجلس ششم مجلس بی تجربه ای بود؟ ایشان نیز هر چند با تاخیری چند ساله اما صادقانه اظهار می دارند:

«مجلس ششم، مجلسی استثنایی بود. ٦٠ ، ٧٠ درصد نمایندگان مجلس ششم برای نخستین بار به عرصه قدرت و حكومت وارد می‌شدند ... وقتی می‌گویم برای نخستین بار وارد می‌شدند می‌توان فرض كرد یعنی همین كه شما می‌گویید. یعنی تعاملات درون حكومت و مسائل دیگر را نمی‌شناختند. فكر می‌كردیم با یك قیام و قعود می‌توان یك قانون را تصویب كرد و پیش برد ... در حقیقت اكثریت این جماعت آرمان‌گرا بودند و خیلی به تعاملات درون ساختار قدرت توجه نداشتند. این بی‌توجهی هم از سر نشناختن بود نه نادیده گرفتن»

هر چند اظهارات آقای خاتمی را باید اقبال کرد اما شواهد موید آنست اصلاح طلبان کماکان در دنیای سیاست مبتلابه توهم اند!