توضیحات مدیرمستعفی درباره مجوز حاشیه‌دار و حواشی تئاتر دانشگاهی از عدم حضور آقای رئیس تا هو کردن نماینده مجلس

گروه تئاتر، رییس سابق شورای نظارت و ارزشیابی اداره‌کل هنرهای نمایشی درباره حواشی پیش‌آمده درباره اجرای نمایش «عاشقانه‌های ناآرام» در تالار وحدت، تأکید کرد مجوزهای اجرا بنا به نامه درخواست تالارها صادر می‌شود.
 
به گزارش بولتن نیوز، توضیح مدیر مستعفی تئاتر درباره مجوز حاشیه‌دار، ادامه تاخت و تاز نمایش «نورگیر» در برادوی، اظهارات «رحمت امینی» پیرامون بحث اقتصاد هنر، توضیحات «اردلان شجاع کاوه» و همسرش درباره نمایش «آواز پَر جبرئیل» و حاشیه‌های تئاتر دانشگاهی از یقه‌گیری به جای گفت‌وگو تا هو کردن یک نماینده مجلس، سرخط اخبار «بولتن تئاتر» امروز یازدهم خرداد ماه را به خود اختصاص می‌دهند.
 

توضیح مدیر مستعفی تئاتر درباره مجوز حاشیه‌دار/درخواست از وحدت آمد
 
رضا دادویی که به تازگی از ریاست شورای نظارت و ارزشیابی اداره‌کل هنرهای نمایشی استعفا کرده است درباره حواشی ایجاد شده درباره صدور مجوز شورای نظارت و ارزشیابی برای نمایش «عاشقانه‌های ناآرام» بدون دریافت متن نمایشنامه در زمانی که وی مسئولیت داشته است، گفت: طی ۱۵ ماه گذشته در شورای نظارت و ارزشیابی اداره‌کل هنرهای نمایشی این قانون را به جد اجرا کردیم که نامه درخواست مجوز تالار را بدون نسخه‌ای از نمایشنامه و ضمیمه فایل pdf اثر تحویل نگیریم. شورای نظارت و ارزشیابی دارای نظم و بایگانی است و هر متنی که بخواهیم، در آرشیو شورا قابل دسترسی است و این بایگانی حالت سندیت دارد.


نامه درخواست اجرا در تالار وحدت به دستمان رسید
 
وی یادآور شد: نامه درخواست مجوز تالار وحدت برای نمایش «عاشقانه‌های ناآرام» هم به همراه نسخه‌ای از متن اثر به شورای نظارت و ارزشیابی اداره‌کل هنرهای نمایشی ارائه شد در غیر اینصورت ما این نامه درخواست را دریافت نمی‌کردیم.
 
رییس سابق شورای نظارت و ارزشیابی اداره‌کل هنرهای نمایشی درباره این سؤال که آیا شورای نظارت تعیین‌کننده سالن اجرای آثار نمایشی است و آیا شورا تعیین کرده که نمایش «عاشقانه‌های ناآرام» در تالار وحدت روی صحنه برود؟ تأکید کرد: شورای نظارت و ارزشیابی در این خصوص تعیین کننده نیست و بنا به درخواست تالارهای نمایشی برای صدور مجوز اجرای آثار انتخاب شده از سوی ریاست یا مدیران تالارها، بررسی لازم برای صدور مجوز اجرا را انجام می‌دهد. نمایش «عاشقانه‌های ناآرام» هم نامه درخواست مجوز اجرا از مدیریت تالار وحدت را به شورا ارائه داد و شورا بر اساس این نامه درخواست مجوز را صادر کرد.
 
دادویی توضیح داد: بعد از تأیید کیفی و نظارتی ریاست تالارهای نمایشی، نامه درخواست مجوز اجرا از سوی ریاست تالارها به شورا ارائه می‌شود زیرا در ابتدا این مدیران تالارهای مختلف نمایشی هستند که کیفیت اثر را طبق اولویت‌ها یا برنامه‌ ریزی‌های خود ارزیابی می‌کنند و به لحاظ نظارتی نیز شرایط اجرای اثر را مورد بررسی قرار می‌دهند زیرا مدیران تالارها تصمیم می‌گیرند که چه اثری در تالارشان اجرا شود یا نه. 
 
دلیل مجوز تبلیغات دادن به یک اجرای خاص
 
وی درباره دلایل صدور اجازه تبلیغات به گروه «عاشقانه‌های ناآرام» پیش از قطعیت مجوز اجرای این اثر، اظهار کرد: طی فعالیت خود در شورای نظارت و ارزشیابی یک برنامه انبساطی را برای کمک به گروه‌های مدنظر قرار دادم که با توجه به فرصت کمی که تا اجرای آثار نمایشی در اختیار دارند، با تعهد مکتوب و اخلاقی اجازه تبلیغات به آن‌ها داده شود. این کار را برای همه گروه‌های نمایشی اعم از گروه آقایان هادی مرزبان، بهمن فرمان‌آرا، حمیدرضا نعیمی و خانم پری صابری نیز انجام دادیم. برای نمایش «عاشقانه‌های ناآرام» هم با توجه به ارائه نامه درخواست مجوز از سوی تالار وحدت و همچنین متن نمایشنامه و فرصت کمی که تا زمان اجرا داشت، این کمک در نظر گرفته شد.
 
شورای تصمیم‌گیری درباره اجراهای وحدت و حافظ چیست؟
 
رئیس مستعفی شورای نظارت و ارزشیابی درباره شورایی که برای انتخاب آثار تالار وحدت به تازگی تشکیل شده و نحوه عملکرد و تصمیماتی که از سوی این شورا اتخاذ شده است، یادآور شد: از سال گذشته و همزمان با تشکیل شوراهای هنری سالن‌های مجموعه تئاتر شهر، تصمیم گرفته شد تا به منظور سازماندهی به وضعیت انتخاب آثار و اجرای آن‌ها در تالار وحدت و تالار حافظ، شورای هنری تالار وحدت هم شکل بگیرد. به دلیل تغییراتی که ایجاد شد و رفتن آقای حسین طاهری از اداره‌کل هنرهای نمایشی تشکیل جلسه این شورا به تأخیر افتاد. سرانجام در فروردین‌ماه سال جاری اولین جلسه این شورا تشکیل شد و من هم تنها به عنوان رئیس شورای نظارت و ارزشیابی که در جلسات شوراهای هنری دیگر سالن‌ها نیز حضور داشتم، در این جلسه شرکت کردم.
 
دادویی تأکید کرد: در جلسه‌ای که برگزار شد درباره هیچ کاری تصمیم‌گیری نشد و تالار وحدت یکسری قول‌هایی را از قبل به تعدادی از گروه‌ها داده بود که نمایش «عاشقانه‌های ناآرام» هم جزو کارهای از قبل تعیین شده تالار وحدت بود.
 
وی در پایان سخنان خود تصریح کرد: شورای نظارت و ارزشیابی هیچ تصمیم و اقدامی برای تعیین سالن اجرای نمایش انجام نمی‌دهد و رؤسای تالارهای نمایشی بعد از تأیید کیفی و نظارتی آثار، نامه درخواست مجوز اجرا را به شورای نظارت و ارزشیابی ارائه می‌دهند.
 
نمایش «نورگیر» در برادوی می‌تازد
 
بازآفرینی مجدد برادوی از نمایش «نورگیر» با اقبال بسیار مواجه شده است.
 
این نمایش تا پیش از برگزاری مراسم تونی هزینه سرمایه‌گذاری‌هایش را تامین می کند.


این نمایش که اجرای مجددی از نمایشی است که در لندن روی صحنه رفت و با اقبال زیادی روبه رو شد با بازی بیل نیگی و کری مولیگان جمعیت زیادی را در برادوی به تماشا کشانده است. این نمایش که پیش نمایشش در ماه مارس (اسفند) اجرا شد، از دوم آوریل به صحنه رفت و با اقبال زیاد مخاطبان روبه رو شد. از آن زمان تا کنون این نمایش هفته‌ای ۷۵۰ تا ۸۰۰ هزار دلار فروش داشته است.
 
هر چند تولیدکنندگان از میزان سرمایه‌گذاری چیزی اعلام نکرده‌اند، اما نمایش‌های برادوی معمولا با هزینه حدود ۳ میلیون دلار روی صحنه می‌روند.
 
این نمایش به کارگردانی استفن دالدری و طراحی صحنه باب کراولی و تنظیم نور توسط ناتاشا کاتس، به دریافت جوایز تونی نیز امیدوار است. نمایش «نورگیر» در بخش بهترین بازآفرینی مجدد نمایش نامزد دریافت جایزه است و دو بازیگر آن بیل نیگی و کری مولیگان نیز نامزد دریافت جوایز بهترین بازیگر مرد و زن هستند.
 
«نورگیر» پس از ۱۳ هفته نمایشش ۲۱ ژوئن و پس از مراسم تونی کارش را خاتمه می‌دهد.
 
مراسم تونی امسال روز هشتم ماه ژوئن (۱۸ خرداد) در تالار موسیقی رادیو هال برگزار می‌شود و شبکه سی‌بی‌اس نیز آن را به طور زنده پخش می کند. هیو جکمن برای چهارمین بار میزبان این مراسم خواهد بود.
 
دولت حق ندارد بار اقتصادی فرهنگ را بر دوش هنرمند بگذارد
 
رحمت امینی که سالها به عنوان مدرس، هنرمند و مدیر تئاتر کشور فعالیت داشته است، درباره وضعیت امروزه اجرا در سالن‌های نمایشی گفت: «دولت حق ندارد بار اقتصادی را بر دوش هنرمند گذارد و برای اجرای نمایش در سالنهای دولتی از هنرمند اجاره بگیرد. ما نباید در تالارهای دولتی شاهد چنین اتفاقاتی باشیم.»
 

رحمت امینی به بحث اقتصاد هنر اشاره کرد و گفت: «از مطرح شدن این مبحث این نتیجه‌ گرفته می‌شود هر هنرمندی که می‌خواهد کار تئاتر انجام دهد، باید تمام هزینه‌ها را پرداخت کند و اثری که روی صحنه می‌برد پاسخگوی هزینه‌های صفر تا صد تولید و اجرای یک نمایش باشد.»

مدیر مرکزهنرهای نمایشی حوزه هنری بیان کرد: «اینکه آیا هنرمند برای پیشبرد اهداف فرهنگی هنری جامعه باید به فکر سوددهی و تامین بحث اقتصادی باشد یا نه و اینکه دولت، حکومت و نظام در این امر باید سرمایه‌گذاری کند به موضوع مهمی تبدیل شده است. »

امینی افزود: «در تئاتر شاخه‌ای تحت عنوان تئاتر آزاد وجود دارد که مبتنی بر سرگرم‌سازی است. این بحث در مطبوعات نیز تحت عنوان مطبوعات زرد وجود دارد که قصدش سرگرم کردن مخاطب با مسائل و مطالب سطحی و روزمره است، اما در این میان شاخه‌ای نیز با عنوان مطبوعات فرهیخته وجود دارد که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بابت فعالیتش حتی اگر نشریه‌ای خصوصی باشد هزینه هم پرداخت می‌کند. چراکه تمامی تلاشش برای ارتقای فرهنگ است.»

وی ادامه داد: «در حوزه کتاب نیز این مبحث به چشم می‌خورد و ما در غرفه‌های فرودگاه‌ها کتابی را بر می‌داریم و در طول سفر مطالعه می‌کنیم که در پشت آن این مطلب ذکر شده اگر تمایل دارید این کتاب را داشته باشید مبلغ دو هزار تومان واریز کنید که موارد اینچنینی یارانه برای فرهنگ است. بنابراین اگر آن را در تئاتر به عنوان هنر فرهنگی و فرهنگ‌‌ساز ایجاد کنیم حرکتی مثبت انجام داده‌ایم.»

وی با تاکید بر اینکه دولت حق ندارد بار اقتصادی را بر دوش هنرمند گذارد عنوان کرد: «من به شدت با شرایط پیش آمده در تالارهای بزرگ مخالف هستم زیرا با اضافه شدن این بار مالی، با ورود چهره‌های فوتبالی و سینمایی به تئاتر مواجه می‌شویم و در این میان شاید هنرمند تئاتری ده سال نتواند روی صحنه اجرایی داشته باشد و تئاتر کار کند. همچنین در چنین شرایطی بیان دیالوگ‌های آنچنانی برای آوردن مخاطب به تئاتر به کار گرفته می‌شود که در نهایت ذائقه فرهنگی مردم را پایین خواهد آورد.»

آمار موسسات خصوصی در کارنامه دولت ثبت می‌شود در حالیکه تئاتر خصوصی جز دریافت مجوز هیچ حمایتی دریافت نمی‌کند . اما تئاتر خصوصی تعریف دارد و باید در قالب‌های مختلفی نیز حمایت شود 

رحمت امینی گفت: «تئاتر خصوصی نیز همچون تئاتر باران در آمارهای تئاتر کشور قرار می‌گیرد و آمار موسسات خصوصی در کارنامه دولت ثبت می‌شود در حالیکه تئاتر خصوصی جز دریافت مجوز هیچ حمایتی دریافت نمی‌کند . اما تئاتر خصوصی تعریف دارد و باید در قالب‌های مختلفی نیز حمایت شود. باید بخشی از مرکز هنرهای نمایشی به اداره‌ای برای حمایت از تئاتر خصوصی تبدیل شود.»

وی همچنین خاطر نشان کرد: «سالن‌هایی چون تالار وحدت، تئاترشهر و یا تالار هنر ارج و قرب‌هایی داشتند و هرکسی نمی‌توانست در چنین فضاهایی نمایش روی صحنه ببرد و در حقیقت هنرمند برای اجرا در چنین سالن‌هایی خون جگر می‌خورد.»

این مدرس و هنرمند تئاتر تاکید کرد: « اتفاقاتی چون اجاره سالن‌ها در تالارهای شناخته‌شده‌ای که بزرگانی چون علی رفیعی، حمید سمندریان اجرا داشته‌اند به معنای تقلیل موقعیت تئاتری و سالن نمایشی است، یعنی برای اجرای یک تئاتر تنها چهره و پول داشته باش، یعنی هنر خای می‌شود و جادویی ارجمند.»

وی یادآور شد: «همانطور که همه می‌دانند من به میدان دادن جوانان معروف هستم ولی در این مورد جوانان باید به دنبال کشف جایگاه خود باشند. محمد یعقوبی، محمد مساوات، نادر برهانی مرند و رضا ثروتی از جوانانی بودند که پله‌پله خود را بالا کشیده‌اند و سالها در پلاتوها، بعد در تالار مولوی و بعد در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر اجرا داشتند تا اینکه به عنوان یک شخص شخیص شناخته و معرفی شدند.»
 
وقتی حضرت مسیح (ع) به تفسیرهای غلط از دین اعتراض می‌کند
 
اردلان شجاع کاوه و الیزا اورامی دو تن از بازیگران نمایش «آواز پرجبرئیل» درباره ویژگی های نقشی که در این اثر نمایشی ایفا می کنند و تجربه حضور در اثری پست مدرن صحبت کردند.
 
نمایش «آواز پرجبرئیل» به کارگردانی محسن معینی از اول خردادماه اجرای خود را در تالار اندیشه حوزه هنری آغاز کرده است. این اثر نمایشی به موضوع معراج پیامبر اسلام (ص) از دیدگاهی پست مدرن می پردازد که هنرمندانی چون محمد عمرانی، اردلان شجاع کاوه، الیزا اورامی، علی طالب‌لو، لیلا بلوکات، بهزاد جاودان فرد از جمله بازیگران این نمایش هستند.

به بهانه اجرای این اثر نمایشی با زوج اردلان شجاع کاوه و الیزا اورامی که بعد از نزدیک به ۱۰ سال دوری از صحنه نمایش با این اثر به تئاتر بازگشته اند، گفتگویی انجام دادیم که در ادامه می خوانید:
 
شجاع کاوه که در این نمایش در نقش حضرت مسیح (ع) ایفای نقش می کند درباره دلایل پیوستش به این گروه نمایشی به خبرنگار مهر گفت: من پیش از این نمایش «کاسپار» را که آقای معینی در تماشاخانه آو به صحنه برده بود، دیده بودم و چون با توانایی های وی آشنایی داشتم زمانی که پیشنهاد بازی در نمایش «آواز پر جبرئیل» به من شد آن را پذیرفتم.
 
به گفته وی، مضمون اصلی این نمایش درباره معراج پیامبر اسلام (ص) است اما مسایل دیگری همچون ولایت حضرت علی (ع) و موارد دیگری که با حضور پیامبرانی چون حضرت ابراهیم، حضرت ادریس، حضرت عیسی و موسی رقم می‌خورد، بازگو می شود.
 
وی افزود: در نگارش متن از احادیث، روایت و منابع دینی و فلسفی زیادی بهره گرفته شده است اما در اجرا مخاطب با نمایشی پست مدرن روبه رو است که این امر در نحوه بازی بازیگر نیز تاثیر می گذارد. تلفیق تصاویر سه بعدی با بازی بازیگرانی که روی صحنه حضور دارند کار بسیار سختی است که با تمرین های زیاد میسر شد. البته در اجرای این اثر نمایشی تمامی دیالوگ های بازیگران از قبل ضبط شده است و به صورت پلی بک پخش می شود که بازیگران با تمرین هایی که از قبل انجام داده اند با سینک دیالوگ ها بازی‌شان را روی صحنه ارائه می کنند.
 
شجاع کاوه درباره سختی های بازی زنده و صدای ضبط شده بازیگر روی صحنه، عنوان کرد: در اجرای چنین نمایش هایی از سبک کلاسیک دور می شویم اما با وجودیکه علاقمندم وقتی روی صحنه تئاتر هستم مخاطبان احساس من را به صورت زنده ببینند قطعا چنین تجربه ای برای من به عنوان بازیگر تجربه جذابی بود و تلاش کردم خودم را با شرایط طراخی شده منطبق کنم.
 
بازیگر سریال «چارخونه» درباره ایفای نقش مسیح در این نمایش بیان کرد: این نمایش تاویل و تفسیری از ادیان مختلف را ارائه می دهد و حضرت مسیح نیز در این اثر نمایشی فردی معترض به نمایش گذاشته می شود. البته به مقام ایشان جسارت نشده و از خط قرمزها عبور نکرده ایم اما حضرت مسیح در «آواز پر جبرئیل» از تفسیرهایی که در قرن ۲۱ از دین می شود آزرده شده و به آن معانی اعتراض می کند. با راهنمایی و تاکید کارگردان، این پیامبر در عین متانت همیشگی که از او در تاریخ سراغ داریم با یادآوری فرشته «هرمس» به تاویل های نادرست و خدشه دار شدن چهره دین معترض است.
 
وی در پایان درباره کم کاری اش در تئاتر گفت: آخرین حضور من در تئاتر به پایان سال ۸۴ و ایفای نقش در نمایش «ملکه جنیان» به کارگردانی امیر دژاکام باز می گردد. من مدت ها به دلیل مشغله های دیگر از تئاتر دور بودم اما به خواست خدا تصمیم گرفتم از این پس فعالیتم را در عرصه تئاتر بیشتر کنم.
 
الیزا اورامی که در این نمایش در نقش هرمس ایفای نقش می کند، در این باره بیان کرد: از آنجا که آقای معینی در اجرای این نمایش روی صدای بازیگران تاکید ویژه ای داشت و من هم سال هاست که به عنوان مدیر دوبلاژ و دوبلور فعال هستم از من خواستند که قطعه شعری را که در وصف حضرت علی (ع) است در این نمایش بخوانم. اما همان روزی که برای خواندن شعر رفته بودم از من خواستند که در نمایش به عنوان بازیگر نیز حضور داشته باشم که من نیز از این پیشنهاد استقبال کردم.
 
وی درباره ایفای نقش فرشته هرمس عنوان کرد: با وجودیکه در اساطیر، هرمس یک مرد عنوان شده اما دکتر معینی تفسیر تازه ای از این فرشته داشته است. در تفسیر وی او یک فرشته زن و یادآورنده عنوان شده است و خصلت ها و خوبی ها و بدی های انسان ها را به آنها یادآوری می کند.
 
این بازیگر و مدیر دوبلاژ درباره اجرای پست مدرن این نمایش توضیح داد: زمانی که با کلمه پست مدرن برخورد می کنیم باید پذیرای تفسیرها و اتفاقات متفاوتی در صحنه باشید. از آنجایی که من در زمینه صدا فعال هستم با شیوه ضبط دیالوگ ها و هماهنگ شدن با آنها به صورت پلی بک مشکلی نداشتم به سرعت با آن هماهنگ شدم. احساس می کنم مخاطب نیز با این شیوه اجرایی ارتباط خوبی برقرار کرده است چون در این نمایش صدا حرف اول را می زند.
 
وی در پایان صحبت هایش یادآور شد: در نمایش «آواز پر جبرئیل» معراج حضرت محمد (ص) اصل ماجراست و بقیه اتفاقات زیرمجموعه این رخداد، روی می دهد به همین جهت ذهن مخاطب مسلمان و شیعه ما در این نمایش با اجرا عجین می شود و چون روی بیان جملات تاکید فراوانی می شود مخاطب به درستی در جریان مفاهیم مدنظر کارگردان قرار می گیرد.
 
حاشیه‌های تئاتر دانشگاهی از یقه‌گیری به جای گفت‌وگو تا هو کردن یک نماینده مجلس
 
شاید همه چیز از زمانی شروع می‌شود که مجید سرسنگی با قبول مسئولیت مهمی که برای نخستین بار به یک عضو هیئت علمی سپرده می‌شود، در هیچ یک از فضاهای رسانه‌ای جشنواره تئاتر دانشگاهی ظاهر نمی‌شود و به عنوان مسئول پاسخی نمی‌دهد..


جشنواره تئاتر دانشگاهی در حالی اختتامیه هجدهم خود را برگزار کرد که یکی از پرحاشیه‌ترین اختتامیه‌های این جشنواره در سال‌های اخیر را تجربه کرد. حواشی‌ای که تصویر ناخوشایند برای دانشجویان به یادگار گذاشت. 3 مورد از این حواشی را در ادامه می‌خوانید:

یقه‌گیری به جای گفت‌وگو در فضای دانشجویی

1. روز پنجشنبه 7 خرداد نمایش «لیپ سینگ» به کارگردانی پویش فروزنده از دانشگاه سوره با اتفاق نادری مواجه می‌شود. مسئولان سالن انتظامی از ورود مخاطبان جلوگیری به عمل می‌آورند و علت این اتفاق را پوشش بازیگران زن نمایش اعلام کردند. البته به گفته دانشجویان دانشگاه سوره، احتمال عدم اجرای این نمایش از پیش از جشنواره نیز وجود داشته؛ لذا به دلایلی نمایش در جدول مسابقه بخش بین‌الملل قرار داده می‌شود و بلیت‌های آن نیز به فروش می‌رسد. اما درباره اینکه این نمایش چه محتوایی داشته به دلیل عدم اجرای آن برای اهالی رسانه و دانشجویان طبیعتاً نمی‌توان قضاوتی داشت.

اما همه چیز زمانی شعله‌ور می‌شود که مجتبی کریمی، موفق‌ترین چهره جشنواره هجدهم با بیان این سخنان که «سالن‌های تئاتر خانه واقعی دانشجویان تئاتری است و به سبب گرانی بلیت‌ها باید در انتظار جای خالی باشند تا اجازه ورود به آن‌ها داده شود»، باعث واکنش رضا ثروتی، نماینده هیئت داوران می‌شود. ثروتی با اشاره مستقیم به نمایش «لیپ سینگ» از برخورد بد این گروه تئاتری در اجازه ندادن به ورود مشتاقان سخن گفت، مسئله‌ای که باعث شد این بار فروزنده، کارگردان این نمایش اعتراضش صریح‌تر شود و او به همراه گروهش علاوه بر اعتراض به روند داوری جشنواره - با مرکزیت ثروتی - به این اتهام، واکنش تندی نشان بدهند. و اینجاست که جنجال لفظی بالا می‌گیرد و در ادامه این جنجال به زد و خورد فیزیکی هم تبدیل شد.

در پی این اتفاق مدیر حراست جشنواره، به سمت معترضان حرکت می‌کند و سعی بر بستن دهان آن‌ها دارد. متاسفانه چنین رفتاری در فضای اختتامیه تئاتر دانشگاهی وضعیت را وخیم‌تر کرد و مسئله‌ای که می‌توانست با گفت‌وگو حل شود، به میدان یقه‌کشی و دعوا‌های چاله‌میدانی بدل شد.

رفتار مدیر حراست که گفته می‌شود کارشناسی ارشد علوم سیاسی دارد، در نوع خود جالب توجه و بدور از ملاحظات سیاسی جلوه کرد؛ چرا که تمامی فضای سالن تحت نظارت محسوس او و زیردستانش بود و در پایان هم برای حاضران مشخص نشد چرا او وارد رفتاری بر مبنای مسائل شخصی شد. در این باره یکی از دانشجویان برگزار کننده دوره اخیر جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم مدعی شد: «این فرد هنگام برگزاری یکی از دوره‌های جشنواره به دبیرخانه دائمی این رویداد مراجعه کرد و بدون هیچ مقدمه‌ای و با تحکم خواستار انتصاب وی به مقام حراست جشنواره شد. البته برخورد او با مخالفت محسن محمدی، دبیر وقت جشنواره مواجه شد و خوشبختانه از عدم حضور ایشان در آن دوره بهره بردیم.» البته صحت و سقم این ادعا هنوز معلوم نیست.

احتمالاً مخالفت محسن محمدی با حضور این شخص به آیین‌نامه‌های جشنواره‌های دانشجویی بازمی‌گردد که تمام اختیارات به عهده دانشجویان سپرده شده است و تئاتر دانشگاهی نیز از این مساله مستثنی نیست و مشخص نیست اگر ادعای فوق درست باشد، مدیر حراست جشنواره چطور و با کدام ضابطه به این مقام دست یافته است.

اما مساله‌ای که شاید در این هیاهو گم شد، آن است که اگر نمایشی از دید مسئولان برگزارکننده واجد مشکلاتی خاص است؛ چرا به اجرا در می‌آید؟ اگر مشکلی نداشته چرا تنها داوران اجازه ورود پیدا می‌کنند؟ و در نهایت اگر رفتار محافظه‌کارانه سرلوحه برگزارکننده‌ها بوده، چرا توضیح کافی در عدم حضور مخاطب در سالن، به داوران داده نشده است؟

هو کردن یک نماینده مجلس در اختتامیه تئاتر دانشگاهی
 
2- برخلاف رویه سال‌های گذشته، به شکل اتفاقی و بدون اعلام قبلی، حمیدرضا مشهدی عباس، نماینده مردم دماوند و فیروزکوه و عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در اختتامیه حاضر شد و حتی برایش در کنداکتور زمانی تعبیه شد تا سخنرانی کند - آن هم در اوج هیجان دانشجویان برای معرفی برگزیدگان. حضور مشهدی عباس روی سن و معرفی‌اش ناگهان اتمسفر سالن را تغییر داد و صدای سوت و فریادها به نشانه اعتراض شنیده شد و آقای نماینده به سرعت حرف‌هایش را پایان داد و سن را ترک کرد تا بیشتر از این فضا متشنج نشود.

شاید این اعتراض به دلیل کم‌کاری مجلس در سال‌های اخیر در حوزه تئاتر بوده است و البته حضور نماینده عضو کمیسیون اجتماعی به جای یک نماینده از کمیسیون فرهنگی هم ولو با لحاظ پذیرفتن شرط حضور یک نماینده مجلس در جلسه، جای تأمل داشت. معیشت هنرمندان تئاتر، عدم حمایت‌های دولتی، وضعیت نابسمان سالن‌ها و نمایش های روی صحنه و ... شاید باعث این بدبینی دانشجویان رشته تئاتر نسبت به مشهدی عباس شده است.  اما به هر حال حضور یک نماینده مجلس در یک برنامه فرهنگی که عموماً پدیده‌ای نادر جلوه می کند، در آستانه انتخابات دوره جدید مجلس شورای اسلامی باعث شد که تفاسیر زیاد دیگری هم پیرامون حضور مشهدی عباس درگوشی بالا و پایین شود.

اما این مسأله جالب‌تر بود وقتی در گفتگو با دانشجویان حاضر در سالن  مشخص می‌شد که هیچ یک از آن‌ها مشهدی عباس را نمی‌شناخت و به صرف نماینده بودنش همگی دست به اعتراض زدند. شاید هم برخی ژست هو کردن یک شخصیت مسئول را همچنان می‌پسندند و آن را به خاطر هیجاناتش دوست دارند ولو اینکه پسندیده نباشد.

سرسنگی بازهم نبود

3- مهمترین حاشیه اختتامیه جشنواره هجدهم تئاتر دانشگاهی که کمتر مورد توجه دانشجویان هیجان‌زده قرار گرفت، نیامدن مجید سرسنگی، رییس جشنواره تئاتر دانشگاهی روی سن بود که به معنای عدم حضور وی در سالن بود. در طول برگزاری نیز هیچ دلیلی برای این عدم حضور بیان نشد و حتی اشاره‌ای به نبودن مجید سرسنگی نیز نشد. عدم حمایت سرسنگی و رها کردن جشنواره هجدهم در میان راه، صحبتی بود که با عدم حضور وی در اختتامیه بخش مناطق در کیش، پیش از این در فضای رسانه‌ای مطرح شده بود و حتی در واکنش به آن، در نشست خبری جشنواره در سالن امیرکبیر دانشگاه تهران، میرزایی غیبت سرسنگی را به ترافیک کاری مدیر خانه هنرمندان، معاونت فرهنگی دانشگاه تهران، مدیر تماشاخانه ایرانشهر، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و ... مرتبط دانست. با این حال این ترافیک کاری خبرنگاران را قانع نساخت. همه سرسنگی را به عنوان مسئول اصلی این جشنواره و او را موظف به شفاف‌سازی می‌دانستند.

از آن سو، صاحب‌نظران دانشگاهی همانند حمید پورآذری گرفتن اختیارات از دانشجو را اختلال در این جشنواره و گرفتن ماهیت دانشگاهی آن دانستند. البته دانشگاهیان آسیب‌شناسی این رویداد را منوط با پایان یافتن این ماراتن تئاتری اعلام کردند و این ماراتن - که به اشتباه در اختتامیه پایان یافته اعلام شد و هنوز دو بخش پژوهش و نمایشنامه‌نویسی‌اش باقی مانده است - به یکی از نقاط پایانی خود رسید. مجید سرسنگی به دلایل نامعلوم پا به تالار اصلی تئاتر شهر ننهاد و این در حالی است که ضیا هاشمی، معاونت فرهنگی و هنری وزارت علوم روی سن در میان حضار هنوز در پی او بود. البته این روزها به نظر می‌رسد جای پای ضیاء هاشمی هم در وزارت علوم محکم نیست و رسانه‌ها مدام حرف از گمانه‌های جایگزین او بر زبان می‌آورند.

اگرچه اتفاقات رخ داده همچون دو مورد بالا بخشی از تبعات نبود سرسنگی در سالن و یا باز کردن پای غیردانشجو به یک جشنواره دانشگاهی است؛ ولی باید منتظر بود تا آسیب‌ها یا شاید هم محاسن این جشنواره آرام آرام مشخص شود.
 
یکی از دانشجویان ارشد هنرهای نمایشی می‌گفت: «سرسنگی اگر مسئولیت جشنواره‌ای با این ابعاد را پذیرفته است، چرا پای تماشای اثری نمی‌نشیند؟ چرا در نشست خبری‌اش حضور پیدا نمی‌کند؟ چرا در اختتامیه حضور پیدا نمی‌کند؟ حتی در بخش مناطق نیز اثری از آن یافت نمی‌شود؟ مجید سرسنگی در کجای جشنواره هجدهم قرار دارد؟ آیا نتیجه رفتار سرسنگی چیزی جز مخدوش کردن اعتماد میان بدنه دانشگاهی، مسئولان و اساتید تئاتر نیست؟ چرا مجید سرسنگی سکوت پیشه کرده است و صحبت نمی‌کند؟» او سوالاتش را با همان شور و هیجان آمیخته با دانشجویان تئاتر بیان می‌کرد. به نظر می‌رسد اینها سوالاتی بود که ذهن خیلی‌های دیگر را هم مشغول کرده است.

انتهای پیام /