القای ترس و وحشت، تنها امید نتانیاهو برای پیروزی در انتخابات

گروه بین الملل، در حالی که اروپایی ها به خاطر ترس از فراهم شدن بهانه تبلیغاتی لازم برای نتانیاهو، انتقادات خود را به بعد از انتخابات اسراییل موکول کرده اند، تصمیم دادگاه بین المللی جنایی مبنی بر شروع تحقیقات از سوی جناح راست اسراییل به عنوان نشانه دشمنی اروپایی ها تلقی شده است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از المانیتور، روز شانزدهم ژانویه، سخنان فاتو بن سودا دادستان ارشد دادگاه بین المللی جنایی در لاهه، نخبگان سیاسی اسراییل را غافلگیر نکرد. درست بعد از اینکه فلسطینیانی ها اساسنامه رم را در 31 دسامبر به منظور پیوستن به جمع اعضای دادگاه بین المللی جنایی امضا کردند، مشاوران نخست وزیر بنیامین نتانیاهو و وزیر خارجه آویگدور لیبرمن گمان می کردند که سوال این نیست که آیا دادستان تصمیم به انجام تحقیقات در مورد اقدامات اسراییل را می گیرد یا خیر، بلکه مساله این بود که این تصمیم چه زمانی عملی خواهد شد. واکنش های تند آنها به تصمیم دادستان مبنی بر شروع تحقیقات اولیه در مورد احتمال ارتکاب جرائم جنگی توسط اسراییل در مناطق فلسطینان پیشتر در دفتر نخست وزیری و وزارت خارجه آماده شده بود. نظرات ارائه شده توسط کارشناسان، مبنی بر اینکه شهروندان و سربازان اسراییلی می توانند در بلندمدت نیز به راحتی و بدون ترس از دستگیری در جهان رفت و آمد داشته باشند، گوش شنوایی پیدا نکرد.

سیاستمداران اسراییلی به این هم توجه نداشتند که دادگاه بین المللی سالهاست که تصمیمات مشابهی مبنی بر شروع تحقیقات در هشت کشور دیگر اتخاذ کرده است (هندوراس، اکراین، عراق، افغانستان، کلمبیا، گرجستان، گینه و نیجریه). آنها نمی خواستند بشنوند که در زمینه آسیب زدن به افراد غیرنظامی در یک مقابله نظامی، اسراییل در جمع «خوب» هاست، همراه با آمریکا، روسیه و انگلیس، و اینکه واشنگتن و مسکو  هرکاری می کنند تا مانع تحقیقات شوند.

بنابراین چرا رهبران راستی اسراییل چنین سروصدایی را به خاطر تصمیمی به راه می اندازند که شاید هیچگاه عملی هم نگردد؟ از رییس جمهور سابق شیمون پرز بپرسید. وی به شما خواهد گفت که یک حمله تروریستی در شهر اریحا در دوران قبل از انتخابات سال 1984، که در آن یک زن و سه بچه وی توسط بمب آتش زایی که به سمت یک اتوبوس اسراییلی پرتاب شد سوختند، باعث شد که وی به رهبری نرسد. این رخداد باعث شد که رای دهندگان مردد از هواداری از جناحی که خواستار رسیدن به صلح با فلسطینیان بود خودداری کنند. این آرای قاطع به سمت جناح راست رفت، جناحی  که تصور می شود با هوش تر از آن است که اسیر توهم صلح شود و می داند که چگونه با دشمن عرب برخورد کند.

همین امر در انتخابات سال 1996 نیز اتفاق افتاد، زمانی که مجموعه ای از حملات انتحاری باعث شد که پرز که جایزه صلح نوبل را دریافت کرده بود، رقابت را به نتانیاهوی جوان و بی تجربه واگذار کند. در سال 2001، حزب لیکود تحت رهبری نخست وزیر سابق یعنی آریل شارون و در پی ترس و وحشت ناشی از شروع حملات انتفاضه دوم به قدرت رسید، با شعار «همکاری با فلسطینیان هرگز»، و کمک نخست وزیر سابق ایهود باراک.

در آستانه انتخابات بیستم مجلس اسراییل که در 17 مارس برگزار می شود، تل آویو به عنوان مکان امن تری برای یهودیان نسبت به بروکسل نشان داده می شود. بنابراین، برای ارتباط دادن دستور کار انتخابات با تروریسم و حفظ وجهه قربانی نشان داده شدن یهودیان، نتانیاهو مجبور بود خود را صف نخست تظاهرات پاریس که به منظور بزرگداشت قربانیان حملات تروریستی شهر برگزار می شد برساند. اعلام تصمیم دادستان لاهه به جناح راست فرصت بیشتری برای بحث در مورد تروریسم و نشان دادن اروپایی ها به عنوان ضد یهودی، و نیز هواداری بیشتر آمریکا از آنان خواهد داد. مهمتر از همه، تحت پیگرد قرار گرفتن به جناح راست امکان می دهد که به صورت غیرمستقیم سیخکی به چپ ها بزند، کسانی که می خواهند بخشی از سرزمین اسراییل را به کسانی بدهند که  براساس اعلام نخست وزیر می خواهند از دادگاه بین المللی جنایی – که بعد از هولوکاست تشکیل شد- «ضد یهودیانی استفاده کنند که از خود در مقابل تروریسم آدمکش دفاع می کنند.» (اساسنامه رم پیمانی است که دادگاه بین المللی جنایی بر اساس آن تاسیس شد. در سال 2002 این اساسنامه شکل حقوقی پیدا کرد.)

تصمیم دادستان زمانی اعلام شد که جناح راست اسراییل، که اسحاق هرزوگ و زیپی لیونی را سیاستمدارانی ترسو می داند، مشغول ضرب شست نشان دادن به این دو رهبر «کمپ صهیونیست» بود (نامی که به ائتلاف مشترک حزب کار و  حاتونا داده شده است). کمپ صهیونیست نتانیاهو را به خاطر انزوای بین المللی اسراییل سرزنش می کند.

سمت راست تزیپی لیونی، سمت چپ اسحاق هرزوگ

هرچه دادگاه بین المللی جنایی، سازمان ملل و اروپا بیشتر سزاوار سرزنش  و پایمال کننده حقوق سربازان اسراییلی به شکلی ضد یهودی نشان داده شوند، انتقاد از سیاست خارجی دولت برای کمپ صهیونیست سخت تر می شود. کدام سیاستمدار صهیونیستی می خواهد به عنوان همکار مخالفان اسراییل نشان داده شود؟

لیونی در تلاش برای مبرا نشان دادن خود از اتهام حمایت از فلسطینیان که راستی ها به وی می زنند، تلاش کرده که با انتقادات مکرر چهره رییس جمهور فلسطینیان یعنی محمود عباس را تخریب کند. لیونی روز شانزدهم ژانویه در شبکه 2 اسراییل گفت: «روزی که مذاکرات به هم خورد و محمود عباس آن کنوانسیون ها را امضا کرد و به سازمان ملل رفت، همه چیز آماده تصمیم دولت بود ]در مورد مذاکرات مداوم در چارچوب طرح کری[». وی افزود: «عباس یک تصمیم استراتژیک گرفت تا در این زمان توافقنامه ای منعقد نکند، بلکه یک مقابله دیپلماتیک علیه کشور اسراییل شروع کند.» روزنامه نزدیک به نتانیاهو، یعنی ییسراییل هیوم، در هجدهم ژانویه گزارش داد که نتانیاهو نخست وزیر ژاپن یعنی شینزو آبه، وزیر خارجه کانادا یعنی جان برد و یک هیات کنگره ای آمریکا به ریاست جان مک کین – که همه آنها این هفته از اسراییل بازدید می کنند- را تشویق به «مقابله با نبرد دیپلماتیک فلسطینیان ضد اسراییل در نهادهای سازمان ملل» خواهد کرد.  

دولت اوباما که تمایل زیادی به حمایت از نتانیاهو ندارد نیز مجبور شد تا نگرانی خود از تصمیم دادگاه  اعلام کند. بعضی دیپلمات های ارشد اروپایی هفته گذشته به ما گفتند که براساس عقیده پایتخت هایشان، هرگونه گزارشی در مورد مقابله اروپایی ها با اسراییل، دستان کمپ صهیونیست را می بندد و آرا را به جناح راست می کشاند. آنها ادعا می کنند که به همین خاطر است که اکثر کشورهای اروپایی واکنش ملایمی به اقدامات تحریک کننده نتانیاهو نشان می دهند، که شامل استفاده پوپولیستی از هولوکاست و درخواست از یهودیان برای ترک اروپا می شود. دیپلمات ها معتقدند که دولت های آنها تلاش خواهند کرد که از هرگونه مقابله با دولت اسراییل تا 17 مارس خودداری کنند. اما، براساس اعلام همین منابع، اگر مردم اسراییل تصمیم بگیرند که جناح راست در قدرت بماند، اروپا رویکرد دوستانه ای در قبال اسراییل نخواهد داشت.

این پیش بینی ها را یک گزارش طبقه بندی شده وزارت خارجه اسراییل که این ماه توسط روزنامه اسراییلی یدیعوت آحارونوت فاش شد تایید می کند. در این گزارش آمده است که «بعد از انتخابات اسراییل با چالش جدیدی در مورد مساله فلسطین رو به رو خواهد بود.» این سند اشاره می کند که در صورتی که در پی انتخابات تغییری در رویکرد اسراییل نسبت به این مساله پدید نیاید، اسراییل دیگر نمی تواند روی قدرت وتوی آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل برای رد قطعنامه ها در مورد شهرک سازی و اشغالگری حساب کند. همچنین هیچ تضمینی وجود ندارد که دولت واشنگتن طرح های دیپلماتیکی که در پاریس و بروکسل مطرح می شوند را دفع کند. تنها تصمیم شهروندان اسراییلی به نفع راهکار واقعی بحران و پایان دادن به اشغالگری می تواند در بلندمدت، از محکومیت توسط دادگاه بین المللی جنایی و قانون بین المللی جلوگیری کند.