قاسم طرف های درگیر در سوریه را به پذیرش امتیازات دردناک فرا می خواند

گروه بین الملل، دمیستورا در حال بازدید از لبنان، روسیه، ترکیه، ایران و برخی دیگر از کشور های منطقه است. او دوران فعلی را "دورانی بسیار تعیین کننده" خواند.

به گزارش بولتن نیوز، ملاقات با قاسم اولین در نوع خود از زمان انتصاب دمیستورا به سمت فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه بود. سلف او، لخدار براهیمی، که همزمان اتحادیه عرب را نیز نمایندگی می کرد با هیچ یک از مقامات حزب الله ملاقاتی نداشت.

بنا به گزارش ژان عزیز، ستون نویس المانیتور، "منظور از امتیازات دردناک این است که رژیم سوریه حضور اپوزیسیون سوری را در حکومت آینده این کشور پذیرا شود و از سوی دیگر مخالفین و حامیان آن ها نیز شرکت دولت سوریه را در حکومت (بعدی) بپذیرند."

 
اردوغان در روابطش با ایران عقب نشینی می کند

رجب طیب اردوغان، در سخنرانی ۱۳ اکتبر خود رهبر ایران آیت الله علی خامنه ای را مورد حمله قرار داد و پرسید "این چه رهبر مذهبی است که می گوید رئیس جمهور سوریه، بشار اسد، تنها کسی است که اسرائیل را به چالش می کشد؟ اسد یک گلوله هم به سمت اسرائیل شلیک نکرده است. اسد ۲۵۰ هزار نفر را کشته و شما هنوز او را حمایت می کنید و برایش پول و اسلحه می فرستید."

علی هاشم می نویسد که در پی بازدید ماه ژانویه اردوغان از تهران روابط بین دو کشور به آرامی رو به گرمی گذاشته بود. اظهارات اخیر وی نوعی عقب نشینی (از روند مذکور) به شمار می رود.

یکی از مقامات ایران به هاشم گفته است: "مسبب مرگ ۲۵۰ هزار نفر در سوریه کشور هائی هستند که از تروریست ها در سوریه حمایت می کنند. ترکیه یکی از آن کشور هاست و مسئولیت کامل وضعیت امروز متوجه ترکیه است. آقای اردوغان شخصا می داند که ایران بیگناه است. ایران به حکومتی مشروع کمک می کند که کنترل سرزمینش را دوباره به دست آورد و با تروریست هائی که از اقصا نقاط جهان برای ایجاد رعب و کشتن مردم عادی آمده اند مبارزه کند ... این (سخنرانی) نشان می دهد که آنکارا در خصوص همکاری برای پایان دادن بحران در سوریه جدی نیست. مایه تاسف است که کشور مهمی در منطقه هنوز برای مبارزه با تروریسم و یاری رساندن به همسایگان کرد خود مردد است و در عین حال به کسانی که از ابتدا، انتهای کار را (می دیدند و) اخطار می دادند حمله می کند."

علیرغم اظهارات اردوغان و اظهار نظر غیر رسمی ایران در گفتگو با هاشم، حسین امیر عبداللهیان، معاون وزارت امور خارجه ایران موضعی دیپلماتیک برگزیده و روز ۲۴ اکتبر گفت: "ایران از هر گونه همکاری دو جانبه و یا منطقه ای با ترکیه، عربستان سعودی، مصر و دیگر کشور های مسلمان در منطقه، در جهت یک مبارزه اصیل و موثر علیه افراط گرائی و تروریسم استقبال می کند."

اردوغان به اشتباه آمریکا اشاره می کند

انتقاد از ایران یک چیز است اما اردوغان فراتر رفته و ایالات متحده را (که متحد ترکیه به شمار می رود) نیز زیر ضرب گرفت.

پس از آنکه مشخص شد که یک جعبه کمک های هوائی آمریکا به کرد های سوری به دست گروه موسوم به دولت اسلامی افتاده است روز ۲۲ اکتبر اردوغان گفت: "اینک می توانید اشتباه را ببینید." منظور وی آن بود که این نشانه دیگری است که نشان می دهد چرا ترکیه و آمریکا بر سر روش غلبه بر گروه دولت اسلامی با یکدیگر اختلاف دارند.

سمیح آیدیز گزارش می دهد که تصمیم اردوغان، مبنی بر اجازه عبور پیشمرگه های کرد های عراقی برای کمک به کرد های سوری "در ترکیه جنجال بپا کرده است. به خصوص ارتش ترکیه در مورد باز کردن یک راهرو عبور برای پیشمرگه های کرد عراقی راضی به نظر نمی رسد. منابع نزدیک به ارتش ترکیه به المانیتور گفته اند که نیرو های مسلح ترک نسبت به هرگونه همکاری با کرد ها حساسیت دارند. ترس آنها این است که نهایتا حزب "اتحاد دموکراتیک کردستان" سوریه (PYD) و همتای ترک آن، پ ک ک از این وضعیت بهره ببرند. ایده یک کردستان مستقل در خط مرزی ترکیه با سوریه هم چنان مورد انزجار ارتش ترکیه است."

هر دو کشور آمریکا و ترکیه پ ک ک را یک سازمان تروریستی می شناسند.

آمبرین زمان می نویسد که رویکرد اردوغان به درخواست های بین المللی و آمریکا برای حمایت از کرد های سوری در جنگ علیه گروه دولت اسلامی در کوبانی هزینه غیر ضروری برای ترکیه در بر داشته است.

زمان می نویسد: "ترکیه می توانست هفته ها پیش اجازه دهد که نیرو و مهمات برای کسانی که با گروه دولت اسلامی در جنگ اند از طریق مرز های ترکیه به سوریه فرستاده شود. چنین حرکتی هم می توانست به فرآیند صلح با کرد های ترکیه کمک کند و هم فاجعه روابط عمومی که اینک، به دلیل انتشار تصاویر تانک ها و سربازان ترکیه که نظاره گر جنگ در کوبانی هستند و این برداشت را ایجاد کرده اند که ترکیه از گروه دولت اسلامی حمایت می کند، مانع شوند.


زمان توضیح می دهد که چگونه PYD توانست بر اردوغان غلبه کند و او را در اقلیم کردستان عراق به دام مسعود بارزانی بیندازد (که تا اینجا به دلیل اعزام نیرو های پیشمرگه به عنوان یک برنده احتمالی این وضعیت به شمار می رود) و چگونه توانست حمایت آمریکا و غرب را برای حمایت از شاخه نظامی اش YPG در نبرد کوبانی جلب کند.

"کرد های (سوری) به نحوی ماهرانه از از رسانه ها و افکار عمومی جهان استفاده کرده و از خود نیروئی سکولار و طرفدار غرب به تصویر در آوردند، موقعیتی که قبلا ترکیه برای خود دست و پا کرده بود. آنان نهایتا توانستند پای آمریکا را به جنگ کوبانی باز کنند. (به این ترتیب) جنگ کوبانی به صورت سمبل مبارزه بین گروه دولت اسلامی و نیرو های ائتلاف درآمد که دیگر آمریکا نمی توانست خود را بازنده آن ببیند. علاوه بر آن، تجمع نیرو های گروه دولت اسلامی در اطراف کوبانی به آمریکا این امکان را داد که ضربات مهلکی به ستیزه جویان دولت اسلامی وارد کند.... احتمالا، رئیس جمهور کرد عراق، مسعود بارزانی، از نزدیکی آمریکا با پ ک ک و PYD که رقیبی برای وی به حساب می آیند، خشنود نیست. با این حال، بر خلاف ترکیه، او از این موقعیت استفاده کرده و خود را به عنوان رهبری خیر خواه که در موقع نیاز به هم نژادان کرد خود یاری رسانده معرفی نمود."

 
انتفاضه در سکوت در بیت المقدس

بن کسپیت می نویسد که انتفاضه ای در سکوت در بیت المقدس در حال شکل گیری است. نشانه های آغاز خشونت روز ۲۲ اکتبر ظاهر شد. در این روز یک فلسطینی ساکن بیت المقدس شرقی ماشین خود را به داخل جمعیت راند که در نتیجه آن یک کودک سه ماهه کشته شد. پلیس راننده را به ضرب گلوله از پای درآورد. هر دو طرف اسرائیلی و فلسطینی به حادثه مذکور واکنش نشان دادند.

به گزارش کسپیت، اسرائیل درصدد است که به سرعت این انتفاضه جدید و احتمالی را سرکوب کند. او بیت المقدس را به انبار باروت تشبیه می کند، به خصوص که هر تحریکی می تواند زخم کهنه اختلاف بر سر مسجد الاقصی را باز کند.

او می نویسد: "عناصر افراطی از هر دو طرف، مانند پروانه که جذب شمع می شود، از همه سو به سمت مسجد الاقصی هجوم آوردند. در یک سو جریانات افراطی یهودی جمع شده بودند که برای عروج یهودیان از آن مکان دست به دعا برداشته بودند. در سوی دیگر مسلمانان افراطی گرد آمده بودند که بیت المقدس از نظر آنان مقدسترین مکان هاست که یهودیان نباید در اطراف آن دیده شوند. در واقع هیچ یک از دو طرف محق نیستند. هر کدام موضوع را از دریچه ذهنیت خود می بینند. هر دو طرف با اشتیاق منتظر آن انفجار عظیم و گلوله پر هیبت آتشین اند که معتقدند نوید روز قیامت را می دهد. مسلمانان معتقدند که در آن روز خداوند و پیامبرش حضرت محمد یهودیان را تار و مار کرده و به موجودیت صهیونیستی پایان می دهد. از سوی دیگر یهودیان معتقدند که مسیح موعود خواهد رسید و مسلمانان را به زباله دان تاریخ خواهد سپرد. جای تاسف است که در چنین مکان های شکننده ای فقط صدای افراطیون به گوش می رسد در حالی که اکثریت خاموش از هر دو سو تنها نظاره گر این وضعیتند بدون اینکه کاری از دستشان برآید."

در اسرائیل صدا هائی برخاسته که این انتفاضه جدید باید به سرعت و با شدت سرکوب شده و هیچ مانعی در این راه رعایت نشود. هر چند که این خواسته قابل توجیه است اما اجرای آن توام با خطر است. موقعیت مانند انبار باروتی است که هر لحظه منتظر انفجار است. برای گشوده شدن دروازه های جهنم تنها یک حادثه غیر مترقبه می تواند وضعیت را از کنترل خارج کند و به مرگ چندین فلسطینی منجر شود. اسرائیل به خوبی این مسئله را درک می کند.

اما عباس کمتر متوجه خطر است. عباس، در یک سخنرانی ستیزه جویانه در ۱۷ اکتبر، که بطور بی سایقه ای از کلمات تند برای تعریف سیاست های اسرائیل استفاده می کرد، فلسطینی ها را به دفاع از مسجد الاقصی فرا خواند. عباس بر روی نوار باریکی حرکت می کند که می تواند ببر را تحریک می کند. آخرین باری که این ببر تحریک شد و از کمند گریخت یاسر عرفات رهبر فقید الفتح تلاش کرد که بر گرده آن سوار شود. ما همه می دانیم که عاقبت کار چه شد. عباس نیز هم اکنون همانطور عمل می کند. هیجکس نمی خواهد دوباره آن وقایع را تجربه کند. اگر وضعیت به همین منوال پیش برود عاقبتِ آن گریبان ما را خواهد گرفت."