ابزارهاي فرهنگي و ايجاد اميد در جامعه

گروه اجتماعی - اميدواري اجتماعي يک حالت رواني و ذهني عمومي و حاکم بر آحاد افراد جامعه است.اميد،باوري است مثبت در جامعه نسبت به توانايي هاي خود و وجود شرايط و زمينه هاي خوب و مطلوب به منظور دست يابي به اهداف زندگي.بدينسان اميدواري در جامعه ،به راستي موتور اصلي حرکت جامعه به سمت فعاليت و مشارکت اجتماعي است.آن گاه که تمايل ،شوق و انگيزه افراد جامعه به انجام صحيح کارها و امور افزايش يابد ، ودر نتيجه آن بر موانع دست يابي به خواسته هاي منطقي و معقول خود غلبه نمايد مي توان گفت اميد در جامعه افزايش يافته است. مهم ترين کارکرد اميد در جامعه ،تقويت روحيه اجتماعي و آسان شدن کارها و روابط است.در واقع کمرنگ شدن اميد اجتماعي،جامعه را به سمت رخوت،سکون و نابودي سوق مي دهد.

 به گزارش بولتن نیوز، ابزارهاي فرهنگي هم عمدتا همان هايي هستند که امروزه مورد ارزيابي جدي انديشمندان و کارشناسان قرار گرفته و براي توسعه فرهنگي يک جامعه،شاخص هستند مانند ابزارهاي ارتباطي،کامپيوتري و برنامه هاي ارتباط جمعي.ابزارهاي فرهنگي وقتي مي توانند در ايجاد و افزايش اميد در جامعه نقش آفريني کنند که به درستي متغير هاي اجتماعي موثر بر اميدواري اجتماعي را ترسيم و تقويت کنند.مثلا بتوانند افق مطلوبي از سيماي جامعه ترسيم نمايند يا اعتماد و مشارکت و نظم اجتماعي را افزايش بدهند.هر چه اعتماد ،مشارکت و نظم اجتماعي ،بالاتر و بهتر ترسيم شود افق هاي مطلوب تري در جامعه ترسيم شده،ميزان اميدواري در جامعه افزايش مي يابد.

البته خيزش و حرکت جامعه به سوي اميد و اميدواري وقتي روي مي دهد که ابزارهاي فرهنگي و لاجرم کساني که اين ابزارها را در اختيار دارند هاضمه فرهنگي جامعه را نيز تقويت نمايند و تقويت هاضمه فرهنگي جامعه وقتي حاصل مي شود که باورها و دانسته هاي عموم مردم را به باورها و دانسته هاي واقعي سوق دهند . اين يعني ترسيم واقعي و واقع بينانه مسايل.لذا تحريف،ممانعت از جريان آزاد اطلاعات و کاناليزه کردن دانستني هاو اخبار در جامعه،مالا اميد و اميدواري را نشانه مي رود و به تضعيف و انهدام آن مي انجامد.

* دکترعليرضا عباسی عضو هيات علمی دانشگاه آزاد اسلامی