کامپیوترهای کهنه دردسر جدید تهران!
موضوع دفع زباله‌های الکترونیک معضل جدیدی است که خیلی از کشورهای دنیا با آن مواجه هستند. در‌ایران کمیته فنی مدیریت پسماندهای الکترونیک به منظور مقابله با این معضل تشکیل‌شده است."
خبرآنلاین نوشت:
سروش مدبری، مدیر کل دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست کشور گفت:" تهران مقام اول را در تولید زباله های الکترونیکی دارد."
او در ادامه افزود:" برای بازیافت و مدیریت زباله های الکترونیکی 3 واحد خصوصی با ضوابط تعیین شده و بعد از تصویب نهایی و ابلاغ آن در راه اندازی سه واحد خصوصی بازیافت زباله های الکترونیکی در تهران و مشهد شروع به فعالیت خواهند کرد."
اما فقدان واحد های بازیافت زباله های الکترونیک سبب شده تا برخی از فعالان بازار لوازم الکترونیک با استفاده از روش‌های بازیافت و امحای سنتی خسارت جبران ناپذیری به محیط زیست و انسانها وارد کنند. شهرداری و سازمان محیط زیست با آگاهی از‌این موضوع برای مقابله با این معضل دو طرح مطالعاتی آغاز و دفتر ویژه‌ای ایجاد کرده‌اند.
تهران و زباله‌های الکترونیک
در اکثر کشورهای پیشرفته جهان قوانین مختلف درباره زباله‌های الکترونیک وضع شده است و آنها به طور جدی جمع‌آوری می‌شود اما در تهران حدود دو میلیون زباله الکترونیک وجود دارد که قوانین مدون و مشخصی برای جمع‌آوری و امحای این زباله‌ها وجود ندارد.
سعید یکی از فعالان بازار لوازم الکترونیک می‌گوید:" در تهران بعضی از افراد در امر خرید قطعات قدیمی لوازم الکترونیک مستهلک فعالیت می‌کنند و از طریق بازیافت‌این قطعات درآمدهای کلانی به دست می‌آورند. فعالیت این افراد در محله شوش تهران متمرکز است. فعالان‌این بازار با جدا کردن مس و طلای موجود در بعضی از قطعات لوازم الکترونیک و فروش‌این مواد سود فراوانی به دست می‌آورند."
همچنین وی در ادامه می‌گوید:" تعداد کثیری از این قطعات غیر قابل استفاده و بازیافتی بوده و به صورت سنتی دفن می‌شوند که این امر به محیط زیست آسیب فراوانی می‌رساند."
اقدمات صورت گرفته در ایران
باقر بحری، رئیس کمیسیون سخت‌افزار نظام صنفی کالاهای الکترونیک، در خصوص اقدامات کشور در حوزه زباله‌های الکترونیک به " خبر " می‌گوید:" تهران بزرگترین تولید کننده زباله های الکترونیک است اما نه سازمان بازیافت شهرداری و نه محیط زیست هنوز هیچ برنامه‌ای برای جمع‌آوری و بازیافت این گونه زباله ها ندارند."
او در ادامه می‌افزاید:" با توجه به این که هر کالای الکترونیک دارای ۳۲درصد پلاستیک، نزدیک به هفت درصد سرب، ۴۱ درصد آلومینیوم، 0061/0 درصد طلا، 2/0 درصد آهن، 981/0 درصد نقره و مقادیری فلزات سنگین و خطرناک مانند کادمیوم، جیوه و آرسنیک است بازیافت و امحای اصولی آنها می‌‌تواند علاوه بر صرفه اقتصادی، جلوی خطرات زیستمحیطی را نیز بگیرد."
اما هادی حیدر زاده، مشاور محیط زیست شهرداری تهران از تدوین دو پروژه تحقیقاتی جامع برای حل معضل زباله‌های الکترونیک شهروندان خبر می‌دهد.
او می‌گوید:" دو پروژه تحقیقاتی داریم که میزان تولید زباله‌های الکترونیک را شناسایی می‌کنند. تلاش داریم از الگوی کشورهای توسعه یافته در مصرف مجدد استفاده کنیم و از طرف دیگر شیوه ساماندهی و دفع زباله‌ها را پیدا کنیم."
مشاور شهردار تهران در ادامه می افزاید:" در مرحله دوم قصد داریم پروژه زباله‌های تولید شده را ابتدا به حداقل برسانیم و سپس انتظار داریم وزارت صنایع و به خصوص سازمان محیط زیست در این زمینه ما را یاری دهند."
تأثیرات زیستمحیطی
در ایران هنوز برنامه‌ای برای کنترل زباله‌های الکترونیک و دفع این پسماند‌ها وجود ندارد. این موضوع باعث نگرانی فعالان و متخصصان محیط زیست شده است.
دکتر اسماعیل کهرم استاد محیط زیست دانشگاه آزاد می‌گوید:" پسماندهای ناشی از دستگاههای الکترونیکی با توجه به خطر‌هایی که دارند باید به صورت جداگانه و با روش‌های علمی حمل و سپس دفع شود تا تأثیرات مخرب خود را بر محیط زیست و انسانها باقی نگذارد."
عضو هیأت علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه آزاد می‌افزاید:" در کشورهای جهان مراکزی وجود دارد که این زباله‌ها را تفکیک کرده و بر‌اساس میزان پر خطر بودن، آنها را تقسیم بندی می‌کنند و سپس به صورت جداگانه و با تفکیک از دیگر زباله‌ها دفع می‌کنند."
این کارشناس محیط زیست با تشریح چگونگی دفع صحیح و بی‌خطر زباله‌های قطعات الکترونیک می‌گوید:" باید این قطعات را در قالب‌های زخیم بتن در عمق 7 تا 8 متری زمین چال کرد تا تشعشعات آن به بیرون و فضای محیط زیست نفوذ نکند."
دکتر کهرم می‌افزاید:" با توجه به اینکه بسیاری از قطعات دستگاههای الکترونیک " الکترومگنتیک " هستند اگر به صورت درست و کارشناسانه دفع نشوند با تشعشعاتی که از خود بروز می‌دهند سلامتی انسانها را با خطر جدی روبه‌رو خواهند کرد. در قطعات " الکترومگنتیک " امواج به صورت عمود بر هم منتشر می‌شود. درست مانند کاری که دستگاههای مایکروویو انجام می‌دهند و مواد غذایی را از درون می‌پزند."
دکتر سروش مدبری، مدیر کل دفتر آب و خاک سازمان محیط‌زیست می‌گوید:" موضوع دفع زباله‌های الکترونیک معضل جدیدی است که خیلی از کشورهای دنیا با آن مواجه هستند. در‌ایران کمیته فنی مدیریت پسماندهای الکترونیک به منظور مقابله با این معضل تشکیل‌شده است."
اما دکتر اسماعیل کهرم با انتقاد شدید از عملکرد سازمان محیط زیست می‌گوید:" متأسفانه در سال‌های اخیر به مسائلی که به نوعی دغدغه مردم و کارشناسان بوده مانند حیات‌وحش، جنگل‌ها، آلودگی هوای شهرها و... با کارهای غیرکارشناسی مسئولان سازمان محیط‌زیست آسیب‌های جدی وارد شده است. به همین دلیل امیدی ندارم در رابطه با دفع زباله‌های قطعات الکترونیک کاری صحیح انجام گیرد."
او در ادامه می‌افزاید:" البته مسئله زباله‌های خطرناک زیستمحیطی تنها به پسماندهای الکترونیک محدود نمی‌شود. قطعات پر خطر دیگری نیز مانند باتریهای اتومبیل، قطعات یخچال که آلوده به گاز " سی‌اف‌سی " و... به صورت غیرکارشناسی همراه با دیگر زباله‌ها دفع می‌شود که هرکدام محیط‌زیست و حیات انسانها را با آسیب‌های جدی روبه‌رو می‌کنند."
خبرآنلاین نوشت:
سروش مدبری، مدیر کل دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست کشور گفت:" تهران مقام اول را در تولید زباله های الکترونیکی دارد."
او در ادامه افزود:" برای بازیافت و مدیریت زباله های الکترونیکی 3 واحد خصوصی با ضوابط تعیین شده و بعد از تصویب نهایی و ابلاغ آن در راه اندازی سه واحد خصوصی بازیافت زباله های الکترونیکی در تهران و مشهد شروع به فعالیت خواهند کرد."
اما فقدان واحد های بازیافت زباله های الکترونیک سبب شده تا برخی از فعالان بازار لوازم الکترونیک با استفاده از روش‌های بازیافت و امحای سنتی خسارت جبران ناپذیری به محیط زیست و انسانها وارد کنند. شهرداری و سازمان محیط زیست با آگاهی از‌این موضوع برای مقابله با این معضل دو طرح مطالعاتی آغاز و دفتر ویژه‌ای ایجاد کرده‌اند.
تهران و زباله‌های الکترونیک
در اکثر کشورهای پیشرفته جهان قوانین مختلف درباره زباله‌های الکترونیک وضع شده است و آنها به طور جدی جمع‌آوری می‌شود اما در تهران حدود دو میلیون زباله الکترونیک وجود دارد که قوانین مدون و مشخصی برای جمع‌آوری و امحای این زباله‌ها وجود ندارد.
سعید یکی از فعالان بازار لوازم الکترونیک می‌گوید:" در تهران بعضی از افراد در امر خرید قطعات قدیمی لوازم الکترونیک مستهلک فعالیت می‌کنند و از طریق بازیافت‌این قطعات درآمدهای کلانی به دست می‌آورند. فعالیت این افراد در محله شوش تهران متمرکز است. فعالان‌این بازار با جدا کردن مس و طلای موجود در بعضی از قطعات لوازم الکترونیک و فروش‌این مواد سود فراوانی به دست می‌آورند."
همچنین وی در ادامه می‌گوید:" تعداد کثیری از این قطعات غیر قابل استفاده و بازیافتی بوده و به صورت سنتی دفن می‌شوند که این امر به محیط زیست آسیب فراوانی می‌رساند."
اقدمات صورت گرفته در ایران
باقر بحری، رئیس کمیسیون سخت‌افزار نظام صنفی کالاهای الکترونیک، در خصوص اقدامات کشور در حوزه زباله‌های الکترونیک به " خبر " می‌گوید:" تهران بزرگترین تولید کننده زباله های الکترونیک است اما نه سازمان بازیافت شهرداری و نه محیط زیست هنوز هیچ برنامه‌ای برای جمع‌آوری و بازیافت این گونه زباله ها ندارند."
او در ادامه می‌افزاید:" با توجه به این که هر کالای الکترونیک دارای ۳۲درصد پلاستیک، نزدیک به هفت درصد سرب، ۴۱ درصد آلومینیوم، 0061/0 درصد طلا، 2/0 درصد آهن، 981/0 درصد نقره و مقادیری فلزات سنگین و خطرناک مانند کادمیوم، جیوه و آرسنیک است بازیافت و امحای اصولی آنها می‌‌تواند علاوه بر صرفه اقتصادی، جلوی خطرات زیستمحیطی را نیز بگیرد."
اما هادی حیدر زاده، مشاور محیط زیست شهرداری تهران از تدوین دو پروژه تحقیقاتی جامع برای حل معضل زباله‌های الکترونیک شهروندان خبر می‌دهد.
او می‌گوید:" دو پروژه تحقیقاتی داریم که میزان تولید زباله‌های الکترونیک را شناسایی می‌کنند. تلاش داریم از الگوی کشورهای توسعه یافته در مصرف مجدد استفاده کنیم و از طرف دیگر شیوه ساماندهی و دفع زباله‌ها را پیدا کنیم."
مشاور شهردار تهران در ادامه می افزاید:" در مرحله دوم قصد داریم پروژه زباله‌های تولید شده را ابتدا به حداقل برسانیم و سپس انتظار داریم وزارت صنایع و به خصوص سازمان محیط زیست در این زمینه ما را یاری دهند."
تأثیرات زیستمحیطی
در ایران هنوز برنامه‌ای برای کنترل زباله‌های الکترونیک و دفع این پسماند‌ها وجود ندارد. این موضوع باعث نگرانی فعالان و متخصصان محیط زیست شده است.
دکتر اسماعیل کهرم استاد محیط زیست دانشگاه آزاد می‌گوید:" پسماندهای ناشی از دستگاههای الکترونیکی با توجه به خطر‌هایی که دارند باید به صورت جداگانه و با روش‌های علمی حمل و سپس دفع شود تا تأثیرات مخرب خود را بر محیط زیست و انسانها باقی نگذارد."
عضو هیأت علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه آزاد می‌افزاید:" در کشورهای جهان مراکزی وجود دارد که این زباله‌ها را تفکیک کرده و بر‌اساس میزان پر خطر بودن، آنها را تقسیم بندی می‌کنند و سپس به صورت جداگانه و با تفکیک از دیگر زباله‌ها دفع می‌کنند."
این کارشناس محیط زیست با تشریح چگونگی دفع صحیح و بی‌خطر زباله‌های قطعات الکترونیک می‌گوید:" باید این قطعات را در قالب‌های زخیم بتن در عمق 7 تا 8 متری زمین چال کرد تا تشعشعات آن به بیرون و فضای محیط زیست نفوذ نکند."
دکتر کهرم می‌افزاید:" با توجه به اینکه بسیاری از قطعات دستگاههای الکترونیک " الکترومگنتیک " هستند اگر به صورت درست و کارشناسانه دفع نشوند با تشعشعاتی که از خود بروز می‌دهند سلامتی انسانها را با خطر جدی روبه‌رو خواهند کرد. در قطعات " الکترومگنتیک " امواج به صورت عمود بر هم منتشر می‌شود. درست مانند کاری که دستگاههای مایکروویو انجام می‌دهند و مواد غذایی را از درون می‌پزند."
دکتر سروش مدبری، مدیر کل دفتر آب و خاک سازمان محیط‌زیست می‌گوید:" موضوع دفع زباله‌های الکترونیک معضل جدیدی است که خیلی از کشورهای دنیا با آن مواجه هستند. در‌ایران کمیته فنی مدیریت پسماندهای الکترونیک به منظور مقابله با این معضل تشکیل‌شده است."
اما دکتر اسماعیل کهرم با انتقاد شدید از عملکرد سازمان محیط زیست می‌گوید:" متأسفانه در سال‌های اخیر به مسائلی که به نوعی دغدغه مردم و کارشناسان بوده مانند حیات‌وحش، جنگل‌ها، آلودگی هوای شهرها و... با کارهای غیرکارشناسی مسئولان سازمان محیط‌زیست آسیب‌های جدی وارد شده است. به همین دلیل امیدی ندارم در رابطه با دفع زباله‌های قطعات الکترونیک کاری صحیح انجام گیرد."
او در ادامه می‌افزاید:" البته مسئله زباله‌های خطرناک زیستمحیطی تنها به پسماندهای الکترونیک محدود نمی‌شود. قطعات پر خطر دیگری نیز مانند باتریهای اتومبیل، قطعات یخچال که آلوده به گاز " سی‌اف‌سی " و... به صورت غیرکارشناسی همراه با دیگر زباله‌ها دفع می‌شود که هرکدام محیط‌زیست و حیات انسانها را با آسیب‌های جدی روبه‌رو می‌کنند."
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
