شما که حر باشی برای هفت پشت مان کافی ست

گروه فرهنگ و هنر، پس از طرح اتهام‌های علیرضا قزوه علیه خانه شاعران در مراسم بزرگداشت خلیل عمرانی، در پی آن نشست خبری خانه شاعران(باحضور فاطمه راکعی، سهیل محمودی و ساعد باقری) و نامه‌های قزوه و پاسخ‌های افشین علاء و امضای بیانیه برای حمایت از خانۀ شاعران، مجلۀ خبری ساعت 19 شبکۀ یک سیما با دعوت از دو طرف دعوا سعی کرد، بنابر وظیفۀ رسانه ای اش، این دعوای فرهنگی و رسانه ای را رفع و رجوع  کند که متاسفانه علی رغم حضور علیرضا قزوه در این برنامه، هیچ کس از طرف دیگر دعوا در این برنامۀ تلوزیونی حاضر نشدند.
 
به گزارش بولتن نیوز، چندی پیش(8 دی ماه 92) علیرضا قزوه در یادداشتی که در وبلاگش با عنوان "شما که حر باشی برای هفت پشت مان کافی ست" منتشر کرده بود، این دعوای رسانه ای را بسیار عمیق تر و بنیادی تر توصیف کرده و از برخی اشتباهات غیرقابل اغماض مدیران خانۀ شاعران ایران، پرده برداشته بود.

در متن این یادداشت کوتاه آمده:

یکی از این بزرگان مرا دعوت کرده است که جبهه ام را عوض کنم و به سمت حری بیایم که در فیسبوک دستبند سبز دارد و لابد سطل آشغال آتش می زند. شما همان حر باشید برای هفت پشت ما کافی ست سردار! قربان وفایت. ما عضو فیسبوک نیستیم و لایک کردن یادمان رفته. بگذار ما همان کوفیان تماشاگر باشیم.

***

دعوای من با شما دعوایی شخصی نیست. یک دعوای اعتقادیست. هیچ ربطی هم به اداره ای که من در آن کار می کنم ندارد. این نامه را هم در ساعتی غیر از ساعت اداری می نویسم. هرگز برای خودم و همفکرانم هم از طرح این سوال حتی تصور منفعت و سود هم ندارم چرا که معتقدم باورها قابل خرید و فروش نیستند.

من تنها گزارشی از وضعیت دردناک خانه شاعران به جامعه یا همان مردم شما داده ام. همیشه دلم به درد آمده وقتی دیده ام شاعری جوان و از گرد راه رسیده به یکی از پیشکسوتان و شاعران بزرگ و محبوب وطنم که شعرهای زیبایی هم برای انقلاب و امام گفته توهین می کند و به او لقب دلقک می دهد. شاید تنها جرم آن شاعر همراهی نکردن با شما و همدلی کردن با بچه های انقلاب باشد.

دلم می سوزد وقتی می بینم بچه های این و آن را مثل گوشت قربانی سپر اهداف خود کرده اید و در پشت نام ها پنهان شده اید.

دلم می سوزد وقتی می بینم بچه های درد کشیده انقلاب که خیلی شان حتی خانه ای ندارند و به مراتب از تمام شما شاعرترند در لیست شما جایی ندارند چون به دیدار حضرت آقا می روند و شعر دفاع از انقلاب می سرایند اما کسانی که به آرمان های انقلاب توهین می کنند هر روز به شما نزدیک و نزدیک تر می شوند.

دلم می سوزد وقتی می گویم قیصر و سلمان و حسینی شاعر انقلاب اند و شما می گویید دارند سید و قیصر و سلمان را مصادره می کنند. مگر شما چقدر با انقلاب در این چند سال فاصله گرفته اید که قیصر و سید و سلمان را حتی شاعر انقلاب نمی دانید و عنوان شاعر انقلاب را برای اینها وهن می دانید.

دلم می سوزد ببینم دوستانی که خودشان از نهادهای حکومتی ارتزاق کرده اند پز روشنفکر بودن می دهند و با لذتی وصف نشدنی بچه های جوان و انقلابی مردم را هم دعوت به بی خطی و بی تفاوتی می کنند.

دلم می سوزد وقتی می بینم کسانی که در این همه سال صدایی نداشتند و تنها به مدد سیمایشان و به مدد رسانه ها به شهرتی نسبی رسیده اند با آن همه حمایت دیروز و حتی امروزی نهادها و سازمان ها و با گرفتن خانه سازمانی و حمایت های جوراجور حالا تنها کارشان دشنام دادن به شاعرانی شده که در خط انقلاب و رهبری ثابت قدم ایستاده اند. اگر چه ما و نهادهایی چون حوزه هنری هرگز کاری به آنها نداشته ایم و در طول این همه سال حتی در مواردی از آنها دفاع هم کرده ایم ( که البته این روزها به جای تشکر با تمسخرشان هم در مصاحبه ها مواجه شده ایم) و نگران آنها هم بوده ایم چه در قضیه ی فتنه و چه بعد آن.

***

به دوستانم گفتم نیازی نمی بینم که کسی از من حمایت کند. به خودشان هم گفتم که تک و تنها  هستم نه نیازی به یارکشی دارم نه جلسات هماهنگی و نه بیانیه جمع کردن و نه فیس بوک بازی و گدایی لایک . آنقدر حرف برای زدن دارم که آرزو دارم در محکمه ای که این دوستان برایم آماده می کنند همه آنها را بگویم.  اگرچه فعلا نیازی به گفتن همه این حرفها نیست. لطفا به همان دو سوال من پاسخ بدهید. باقی بقایتان.