روایتی از شهر آشوب محمد نوری زاد از توهم تا فتنه!

پس از آزمون 88 و رویش های شگفت انقلاب در دهه 80 نوری زاد که خود را بازنده دیده بود چهره گشود و نقاب انداخت و بار دیگر همه را شگفت زده کرد! نامه نگاری های سریالی او در این چند سال او را به شهرت رساند. نامه هایی سرشار از وقاحت و بی ادبی به محضر رهبری را راه خوبی برای ابراز عقده های چندین ساله یافته بود و بی هیچ ادب و نزاکتی دُرافشانی میکرد!

مصاحبه های بی اساس و تند او در شبکه های غربی و سایت های مخالف نظام منتشر شد تا او به طور تمام و کمال دِین خود به فتنه گران و فتنه خواهان ادا کند...

حال پس از گذر از دوران خودزنی و ابراز علاقه او به بی بی سی و رضا پهلوی، در مراسم تقدیر کنندگان از عارف و حمایت از روحانی دیده می شود؛ با همان چهره ای که در گوشه سایت شخصی اش نقش بسته که از طریق همان رسانه نامه های هتاکانه اش به رهبر انقلاب را منتشر می نمود، امروز در همایش تجلیل از عارف و حمایت از روحانی دیده می شود!

روحانی اگر می خواهد قداست روحانیت خود را پایمال نکند، اگر می خواهد همچنان محبوب دل ایرانیان باقی بماند، اگر می خواهد پس از 4 سال از چشم مردم نیفتد و همچنان روی چشم آنان جا داشته باشد باید از تاریخ عبرت بگیرد.

نباید اجازه دهد هتاکان به جایگاه ولایت فقیه در کنار او صف ببندند! باید خیلی زود تکلیف خود را با خاطیان فتنه 88 روشن کند و اجازه ندهد دولت تدبیر و امید فرصتی شود برای سوء استفاده دشمنان داخلی. دولتی که با امید ملت ایران بنا می شود نباید بذر ناامیدی در دل آنها بکارد.