وقتی پروژه های «گلشیفته و «ارمیا» مقدمه ای برای تشکیل دیسکوی اسلامی می شود+تصاویر

به گزارش بولتن نیوز به نقل از تهران پرس، در جدیدترین اقدام شگفت انگیز دولت ترکیه، این کشور دیسکویی را در شهر استانبول افتتاح کرد که تمام کارکنان آن محجبه هستند.
جالب آنجاست که در جشن افتتاح این دیسکوی اسلامی دعای افتتاح خوانده شد.          
سپس تعدادی زن با حجاب کامل در مقابل دیدگان حاضرین به رقص پرداختند (!) و پس از آنها نیز خواننده مشهور و محجبه مالزی "یونا زارای" تعدادی از ترانه های خود را اجرا کرد.

  بنا به اعلام مسئولان این دیسکو حضور مردان در این  به همراه زنان محجبه بلامانع است و آنها هم می توانند در کنار زنان مسلمان به رقص و پایکوبی بپردازند!

پیش ازاین، برخی چهره های داخلی ایران در مورد اسلام این روزهای ترکیه گفته بودند «اسلام مدنظر دولتمردان ترکیه، از نظر برخی چهره های داخلی، همان «اسلام آمریکایی» است که با اقداماتی مشابه، ضمن آنکه در پی اقبال توامان مذهبیون و سکولارها هستند، تلاش می کنند مسائلی که در اسلام حرام خوانده می شود را در بلند مدت به حلال تبدیل کنند اما باید دید که پیشینه رواج دادن چنین تفکرات مضحکی از کجا و توسط چه جریاناتی طراحی و خط دهی می شود؟

 هم زمان شدن افتتاح این دیسکوی اسلامی در ترکیه با اعطای جایزه نفر اول خوانندگی  به   یک دختر محجبه در برنامه ای که از شبکه بهائی پخش می شود این نکته  را به ذهن متبادر می سازد که  پدیده ارمیا، خانم جوانی که با حفظ حجاب به ظاهر اسلامی در مسابقات خوانندگی شبکه من وتو شرکت می کند وبعنوان یکی از برندگان این مسابقات معرفی  می گردد  یا موضوع برهنه شدن گلشیفته فراهانی  در یک فیلم به عنوان بازیگری ظاهرا مسلمان  نوعی پروژه عادی سازی  امکان حضور زنان مسلمان در هر حرفه و شغلی در صورت استفاده از حجاب  در حال رغم خوردن است که در نهایت هدف آن حیا زدایی از زن مسلمان و زیر سوال بردن اصل مسئله حجاب در میان آنان است .

البته درمیان  واکنشهای اجتماعی به این  چند پدیده تفاوتهای فراوانی وجود دارد، در پدیده گلشیفته، طیف هوادار مدرنیسم مطلق، به دفاع از برهنگی گلشیفته پرداختند و آن را در قالب آزادی های فردی توجیه کردند ، اما طیف سنتی بصورت مطلق آن را محکوم نمودند و اکثریت جامعه که بخش تعامل سنت ومدرنیسم محسوب می شوند ، نه لزوما از جایگاه شرع بلکه از نگاه عرف واخلاق در درجاتی ملایم تر از بخش سنتی ، اقدام گلیشفته را ناپسند شمردند.

اما در موضوع ارمیا، توافق دوبخش سنتی و مدرن در محکوم کردن این پدیده در نوع خود جالب توجه است.

طیف مدرن که از آزادی پوشش تا حد برهنگی گلشیفته دفاع می کرد ، از ارمیا بدلیل پایبندی به پوششی که از نظر آنان سمبل خرافات و تحجر و در بند کردن زنان است انتقاد می کند و طیف سنتی از اینکه زنی محجبه یکی از احکام اسلامی را نقض کرده و در حضور مردان آواز می خواند برمی آشوبد و گویی ترجیح می دهد که ارمیا بجای این رفتار پارادوکسیکال که با حفظ حجاب وعدم تماس فیزیکی با مردان نامحرم به آواز خواندن می پردازد، ظاهری مشابه دیگر شرکت کنندگان یعنی بی حجاب داشته باشد.