آیا واقعا تاچر بانوی آهنین مردم انگلیس بود؟

ماجرا به دوران نخست وزیری تاچر باز می گردد؛ زمانی که او نخست وزیر کشوری با امواجی از اعتراضات مردمی و نارضایتی اجتماعی شد. در این دوران وی با رویکردی مبتنی بر اقتصاد آزاد تلاش نمود تا اقتصاد آشفته انگلیس را سامان دهد؛ قوانین سنگین مالیاتی، کاهش خدمات دولتی و بسیاری دیگر موجب شد تا نه تنها اوضاع اجتماعی آرامش پیدا نکند بلکه امواج نارضایتی مردم انگلیس سهمگین تر شود. رسانه ها و گروه های مدنی دیگر توان سیاست های ریاضتی دولت تاچر را نداشته از دیکتاتوری و خشونت و بلند پروازی نخست وزیر انتقاد کردند.

کلید حل مشکلات روزافزون دولت تاچر رقابت و مواجه با یک دشمن خارجی جهت کنترل شرایط داخلی بود. تنش با دولت آرژانتین و اختلاف بر سر جزایر مالویناس می توانست همان مواجه مورد نظر دولت محافظه کار تاچر را ایجاد کند. هنگامی که شیپور جنگ دولت انگلیس و آرژانتین بر سر اختلافات ارضی نواخته شد، شرایط به نفع دولت تاچر و به ضرر معترضین داخلی برگشت. حالا دیگر «مارگارت تاچر حضور تمام رسانه های گروهی و مخبرین و پارلمان انگلیس را در جنگ فالکلند تحریم کرد و با هر گونه انتقاد و مخالفتی شدید برخورد نمود».[4]

دولت تاچر با مطبوعات منتقد و احزاب مخالف به بهانه جنگ فالکلند به شدت برخورد کرد و مانع آن شد تا جریانی مخالف آنچه دولت وی می خواست شکل بگیرد. پیروزی در جنگ بر قدرت تمامیت خواه تاچر افزود تا جایی که بر تصویر عمومی از وی نیز تاثیر شگرفی گذاشت. پایان جنگ 73 روزه فالکند نقطه عطفی برای تاچر بود. به یُمن همین جنگ بود که تاچر را از چهره منفی، خشن و بیگانه با مسائل اجتماعی و کارگری، صاحب سیاست های غلط اقتصادی به بانوی آهنین تبدیل نمود. در واقع جنگ مالویناس و اشغال جزایر فالکند از سوی انگلیس بود که با کمک تبلیغات هدفمند و پیشرفته غرب به ناگاه چهره دیکتاتور، لج باز و خیال پرداز تاچر را به بانوی آهنین، قاطع، دوراندیش و با اراده قلب نمود.[5] اقدامی که منجر به محو صدای مخالفین دولت تاچر در میان هیاهوی طرفداران دولتی وی شد. مخالفینی که این روزها با سکوت همیشگی تاچر صدایشان به وضوح شنید می شود. چنانچه کسپر جوزف، يک آموزگار تاريخ در منچستر در مورد بانوي به اصطلاح آهنين انگليس اينگونه مي‌گويد: «من وي را فردي تقابل طلب، جزم انديش و گستاخ مي‌دانم؛ وي به مردم کشور خود حمله کرد و به سخنان هم حزبي‌هاي خود نيز گوش نمي‌داد. وي فردي ويرانگر و پوچ‌گرا بود.»[6]

اکنون که بانوي به اصطلاح آهنين دولت انگليس درگذشته است، هزاران نفر در انگليس مرگ وي را جشن گرفته‌اند و این سوال ذهن مردم انگلیس را می آزارد که چگونه می توان شخصیتی چون تاچر را آهنین قلمداد کرد.

* کارشناس ارشد روابط بین الملل