سوال از رئیس جمهور یا اجتهاد در برابر نص

هرچه پیش می رویم و به ایام انتخابات ریاست جمهوری نزدیک می‌شویم، قَلَیان اقدامات و افکار و اندیشه ها در هسته های سیاسی و اجتماعی در تنور نیمه افروخته انتخابات بیشتر می شود.

اما وقتی جنس این تحرکات سیاسی را با مَحَکِ رهنمودهای رهبر معظم انقلاب می سنجیم، عیارِ حفظ وحدت و انسجام سیاسی و اجتماعی‌شان رنگ باخته و لعاب خاصی به خودش می‌گیرد و دیگر نمی‌توان این تحرکات را در مسیر درستی لااقل به لحاظ منطقی دانست.

سیاسیون و خصوصا آنهایی که رفتار سیاسی‌شان را همواره با معیار رهنمودهای ولی امر مسلمین قیاس کرده و عملکرد سیاسی واجتماعی و حتی فحوای قلم و اندیشه و کلام‌شان را با ضرب آهنگ کلامش هماهنگ می‌کنند، معتقدند، افق دید آقا روشن، مسیرش مستقیم، هدفش اوج اقتدار اسلام و نظام و غایتش آرمان‌های نظام و انقلاب اسلامی است. لذا هدایت‌هایش را خصوصا آنجایی که پای مصالح نظام و انقلاب در کار است، نص صریح می‌دانند. البته می‌دانیم که در مثل مناقشه نیست و آشنایان با علوم قرآنی هرجا که منتقدی سخن عاری از استدلال قوی و منطقی را در برابر احکام صریح اسلام بیان کرده و بر آن اصرار می ورزد، عمل وی را اجتهاد در برابر نص دانسته و خلاصه اینکه به این واسطه سخنش را رد می‌کنند.

اما اتفاقات امروز جامعه سیاسی کشور حکایت از آن دارد که در برابر نص صریح بیانات رهبر معظم انقلاب مبتنی بر لزوم پیشگیری از تنش سیاسی و اجتماعی... برخی سیاسیون خصوصا آنهایی که از تریبون‌های خاص صدای‌شان را به اقصا نقاط کشور و دنیا می‌رسانند عزم‌شان را جزم کرده اند تا به قولی سخن عاری از استدلال خود را در مقابل رهنمود های صریح رهبر معظم انقلاب علم کنند؛ البته به بهانه صیانت از حقوق ملت. این هم خودش داستانی بس عجیب دارد چرا که در برهه کنونی که ملت و کشور در برابر هجوم تبلیغات دستگاه های متعدد خبری استکبار قرار دارند به قول معروف؛ هردم از این باغ بری می‌رسد

بله درست متوجه شده اید. رویکرد سخن ما به سمت مغلطه مشهور سوال از رئیس جمهور است. ابتدا همه می‌دانیم عملکرد دولت و در راس آن رئیس جمهور بر فرم موزونی استوار نبوده و دچار تلورانس‌های شدیدی خصوصا در عرصه اقتصادی شده است که حتما در این خصوص انتقادات بسیاری نیز در پیدا و نهان به این نوع عملکرد شده و گریبان دولتی‌ها را گرفته و خواهد گرفت. اما اگر چه عملکرد دولت در بسیاری از موارد خالی از اشکال نیست و قطعا می‌توانسته با هدف گذاری صحیح و هدایت و نظارت دقیق و برنامه ریزی شده در بسیار ی از موارد و از جمله بازار ارز و موضوع تورم و... چاره اندیشی سریع داشته و از اتفاقات بعدی پشگیری کند، ولی نباید از نظر دور داشت که در موقعیتی نیستیم که بتوانیم حتی اگر حرف‌مان درست است، تحت هرشرایطی آن را مطرح کنیم. اهم و مهم کردن امور هم در رویه و عملکرد مسئولان باید جایش را باز کند.

آنچه که از بیانات رهبر معظم انقلاب فهمیده می‌شود، آن است که دشمن استحکام و استقرار و اقتدار نظام را نشانه رفته و در جهت رسیدن به هدفش از هیچ حربه ای فرو گذار نخواهد کرد. با این تفاسیر، آیا مسئولان نظام چه آنجایی که نامه نگاری‌های علنیِ شان موجب خوراک تبلیغاتی علیه نظام می‌شود و چه آنجایی که مباحث پراکنده دیگری از ناحیه مجلس و دیگر قوا و دستگاه ها مطرح می شود، در مسیر درست گام برداشته اند؟

جالب و سوال بر انگیز آن است که موضوع سوال از رئیس جمهور که نمایندگان مطرح کننده آن خیلی هم معلوم نیست بر استقرار و قوامش اصرار داشته باشند، هنوز یک ماه از سخنان رهبر انفلاب در خراسان شمالی مبنی بر پیشگیری از تنش سیاسی و... نگذشته که را ه هیئت رئیسه مجلس را در پیش گرفته و لیدر این جریان هم این اقدام را بر اساس وظایف نمایندگی لازم و به صلاح کشور می‌داند!

لذا اگراز اهل بصیرت سوال شود که بالاخره مجلس چه کار کند؛ از یک سو به حفظ وحدت و پیشگیری از تنش فراخوانده می‌شود و از سوی دیگر وظایف نمایندگی را پیش رو دارد که باید در جهت ادای دین به ملت به انجام برساند. قطعا پاسخ چیزی نیست جز اینکه همگان را به حفظ یکپارچگی ملی و پیشگیری از ایجاد تنش سیاسی و حفظ اقتدار نظام و پایداری در مسیر رهنمود های رهبر معظم انقلاب دعوت خواهند کرد.