آزادی بیان و استاندارد دو گانه بی بی سی

ساخت و انتشار فیلم موهن امریکایی، جدا از اینکه عاملی شد برای برافروختن خشم مسلمانان جهان، سببی بود برای بررسی بهتر آزادی بیان غربی؛ اتفاقی که در سالگرد 11 سپتامبر رخ داد!

در این رابطه، بی بی سی فارسی گفت که تقابل غرب و دنیای اسلام، تقابلی است که "یک طرفش مذهب است و خط قرمزهایش"، و "در طرف دیگر غرب و قوانین آزادی بیانش."

این آزادی بیان البته پیش از این، نمونه هایی چون انتشار کتاب "آیات شیطانی" و کاریکاتورهای موهنی علیه پیامبر اسلام و مسلمانان را در کارنامه داشت.

نکته ی جالب و قابل تامل در این خصوص، انتشار بلافاصله ی عکس های برهنه ی کیت مدلتون، عروس نوه ی ملکه ی انگلیس بود. تا روز جمعه، 24 شهریور، پیش از انتشار این تصاویر، سایت "الکسا" فیلم "بی گناهی مسلمانان" را در صدر کلمات جست و جو شده ی کاربران اینترنتی نشان می داد، اما از روز شنبه، 25 شهریور، با انتشار تصاویر برهنه ی کیت میدلتون، بلافاصله این اتفاق در صدر جست و جوهای کاربران قرار گرفت و همچنان تا چندین روز در صدر ماند.

این اتفاق را تاکتیکی رسانه ای برای فروکاستن از خشم مسلمانان بدانیم یا خیر، انتشار تصاویر برهنه ی عروس خاندان سلطنتی، به خودی خود می توانست محکی باشد برای آزادی بیان غربی؛ اتفاقی که برای بی بی سی بسیار ناخوشایند بود.

این شبکه بی آنکه تصویری از این حادثه منتشر کند در خبر مربوط به آن، از تصویر با روسری خانم میدلتون در مالزی بهره برد.

بی بی سی فارسی همین رویه را نیز در مورد انتشار تصاویر کاملا عریان شاهزاده هری، نوه ی ملکه ی انگستان در هتلی در لاس وگاس در پیش گرفته بود و در اقدامی جالب تر به قهرمان سازی از او در جنگ افغانستان مشغول شد.

اما انتشار تصاویر عریان عروس و نوه ی ملکه سبب شد تا بی بی سی بحث آزادی بیان را در پیش بکشد و در برابر آن قوانین رعایت حریم خصوصی افراد را بگذارد؛ عاملی که سبب شد خبرنگاران سازمان BBC به نشریات فرانسوی حمله ور شوند. هر چند پیش از این، ملکه ی انگلستان برای دفاع از آزادی بیان ضمن دادن مصونیت قضایی به "سلمان رشدی" نویسنده ی کتاب "آیات شیطانی"، برترین نشان حکومتی انگلیس یعنی نشان شوالیه را به وی اعطا کرده بود.

در همین خصوص، "پیتر هانت"، خبرنگار بی‌ بی ‌سی می‌گوید از نظر خانواده ی سلطنتی انتشار این عکس‌ ها "عبور از خط قرمز" است.

"کریستین فریزر"، خبرنگار بی ‌بی ‌سی در پاریس نیز می‌گوید این که گفته می‌شود قوانین رعایت حریم خصوصی در مطبوعات فرانسوی سفت و سخت‌ تر از انگلستان هستند، چندان درست نیست.

او می‌ گوید اگرچه فرانسوی ‌ها نسبت به مجلات عامه ‌پسند انگلیسی حس نفرت و اشمئزاز بروز می ‌دهند، بسیاری از مجلات قدیمی زرد در پاریس منتشر می‌شوند.

اظهارنظرهایی که نشان می دهد هرچند آزادی بیان امری مقدس در غرب است اما گویا در انگلستان خاندان سلطنتی از قداست بیشتری برخوردار باشند.

به هر روی روی، حریم خصوصی افراد را استثنایی در آزادی بیان به سبک غربی بدانیم یا خیر، عملکرد بی بی سی فارسی در موردی دیگر بسیار جالب توجه است و گویای استاندارد دوگانه ی این رسانه در برخورد با آزادی بیان.

در پی درگذشت "روژه گارودی" پروفسور مشهور فرانسوی در اواخر خردادماه سال جاری، بی بی سی فارسی گزارشی در مورد آقای گارودی ممنتشر ساخت که در آن هیچ اشاره ای به آزادی بیان نشده بود؛ گویا استثنایی دیگر در غرب وجود دارد که "خط قرمز" برای آزادی بیان محسوب می گردد.

آقای گارودی در سال ۱۹۸۲ و پیش از مسلمان شدن، به اتفاق یک کشیش مسیحی کاتولیک مذهب و یک کشیش مسیحی پروتستان مقاله ای نوشت که در آن گفته شده بود قتل عام های لبنان کاملا با منطق درونی صهیونیسم سیاسی مطابقت دارد. او پس از انتشار این مقاله چندین بار تهدید به مرگ شد.

در میان کتب متعدد او که عمدتا در خصوص فلسفه ی سیاسی و یا مارکسیسم نوشته شده اند، کتاب "افسانه های بنیادین سیاسی اسراییلی" که در سال ۱۹۹۶ منتشر شد، کتابی بحث برانگیز بوده است.

او به دلیل این که گفته است کشتار گروهی از یهودیان در جنگ جهانی دوم مصداق "نسل کشی" نبوده، مورد حمله ی گروهی از یهودیان صهیونیست قرار گرفت.

دادگاهی فرانسوی او را در سال ۱۹۹۸ به جرم "انکار کشتار یهودیان" به پرداخت ۱۲۰ هزار فرانک جریمه محکوم کرد. طبق قوانین کیفری فرانسه تشکیک در کشتار تعداد شش میلیون نفر یهودی در جنگ جهانی دوم جرم محسوب می شود.

گارودی در جریان محاکمه خود باز تهدید شد و در یک مورد هم مورد تعرض فیزیکی یک فرد یهودی قرار گرفت.

در همه ی این موارد، هیچ گاه بی بی سی از "توحش" "یهودیان" و یا "توحش یهودیان صهیونیست" سخنی نمی گوید؛ اتفاقی که بارها با بروز خشم مسلمانان جهان در پی ساخت فیلم موهن از سوی این شبکه رخ داد.

بی بی سی فارسی برای توجیه کم کاری غرب می گوید که سیاستمدران غربی در مواقعی این چنینی که به مقدسات مسلمانان توهین می گردد، "کاری از دست شان بر نمی آید جز ریش سفیدی." اما گویا همین غرب در ماجرای جنجالی "هولوکاست" وارد شده و برای آن قانون مصوب کرده و انکارکنندگان آن را مجرم می داند؛ جالب تر آن که دیگر حمله و سوء قصد به انکارکنندگان هولوکاست، خلاف تمدن غربی و مصلحت های آزادی بیان غربی محسوب نمی گردد.

گویا در این خصوص، توحش، عین تمدن است!