احسان نراقی می‌گوید: «سید حسین نصر» در عین باسوادی، بسیار جاه‌طلب و حقه‌باز بود و حرفش با عملش فرسنگ‌ها فاصله داشت. او فاقد آن حقیقت‌جویی و معنوی‌گرایی بود که وانمود می‌کرد.