ضیاء موحد با اشاره به رعایت نشدن قواعد زبان، از این‌که "هرکس هرطور دلش بخواهد می‌نویسد" انتقاد کرد

در آغاز دهه 70 ضیاء موحد در اعتراض به شعرهای به اصطلاح پسامدرن در آخر شعری نوشت «مُردم! از بس که شعر بد خواندم!»؛ شعرهایی که شاعران‌شان خواسته‌اند جاودانه شوند اما نشده‌اند، به یک دلیل ساده؛ آن‌که «جاودانگی ارزان نیست». البته این اظهارنظر برخی را آزرده‌خاطر کرد.