اوایل بهمن ۶۲ بود. آرام و بی‌سر و صدا ساک کوچک و جمع و جورش را برداشت و به حیاط رفت. نمی‌خواست صدایی بلند شود و باعث بیدار شدن دو دختر دلبند دو ساله و چهار روزه‌اش شود. لابد می‌ترسید، صدا و چهره معصوم فرزنداش باعث لرزش گام‌های استوارش شود. لحظات سختی بود. دقایقی در ایوان خانه نشست. نگاهی به در و دیوار خانه پدری انداخت...