شایعه ی کودتای ارتش، روز به روز فراگیرتر می شد و همه نگران اوضاع و احوال بودند. اگر چه اعتصابات پراکنده در برخی از واحدهای ارتش گسترش و موضوع به روزنامه ها نیز کشیده شده بود، اما هنوز مردم، ارتش را در مقابل خود می دیدند...

درحقیقت مهرجو آن جا که می نویسد، "عامل دیگر نفوذ و قدرت زیادی بود که روحانیون در بین عامه مردم داشتند. در اصل مشروعیت و قانونیت خود را از خداوند می گرفتند و بدین گونه کلامشان برای عموم مردم حکم جهاد پیدا می کرد"، بر وجه "اسلامیّت انقلاب" به عنوان انگیزۀ اصلی مردم ایران درسال57 برای به خیابان آمدن و مخالفت با رژیم شاهنشاهی ، صحه می گذارد.