کمیت نقدها به آملی لاریجانی و نیز کیفیت نقدکنندگان به وی، تفاوت چشمگیری نسبت به دوره ریاست او بر قوه قضائیه دارد؛ این منطق که نقد در دوره قدرت «حداقلی» «حداکثری» اعمال بشود، منطق محکومی است.