با نوک پا راه رفتن، به گونه ای که فقط انگشتان پا روی زمین باشد، در قدیم مخصوص عبدها بوده که کف پا را روی زمین نمی گذاشتند، در آن زمان پیامبر نیز چنین راه می رفت؛ یعنی می خواستند بفرمایند که من هم عبد و بنده خدا هستم.