وحدت هر کجا منجر به روی کار آمدن انسانهای فاسق و غیر اصلح شود، قطعا پذیرفتی نیست. وحدت آنجا که به حرام و عمل غیرمشروعی منجر شود، خیانتی قطعی محسوب می شود، وحدت هر کجا که به پایمال شدن حقوق ملت ختم شود، نه تنها هیچ ضرورتی ندارد بلکه قطعا خیانت، حماقت و جهالت محسوب می شود اما این وحدت در برخی موارد ضرورتی به اندازه حیات بخشیدن به انسانها و پیروزی در مقابل جریان کفر می باشد.