هومن كه حالا حسابی منقلب شده، ادامه می‌دهد: «من خاك پای مادر شهیدی هستم كه هر وقت ما را می‌بیند، به جای اینكه از ما بخواهد‌كاری برایش انجام دهیم، از ما پذیرایی مفصلی می‌كند و دعای خیرش پشت سر ماست. روزی كه پدرم متوجه شد در چنین‌كاری مشاركت دارم، گفت: به تو افتخار می‌كنم. و همین برای من كافی است.»