آیا ورشکستگی پیرامون موسسات مالی و اعتباری در مقام مقایسه با سایر بنگاه‌های اقتصادی باید مبتنی بر رویکرد متمایز ویژه‌ای باشد؟ چرا ورشکستگی بانکی در نظام‌های پولی و مالی دنیا به‌ویژه در طول دهه اخیر پدیده‌ای متداول بوده است؟ آیا این امر نشانی از وضعیت بحرانی بانک‌ها در این کشورها به‌صورت عمومی است؟چرا از نگاه عامه مردم ایران بروز پدیده ورشکستگی در طول سالیان متمادی غالباً رخدادی قابل انتظار نبوده است؟