وقتی مدعیان حقوق بشر، عامل آدم کشی می شوند
انگلیسی ها بمب گذاران انتحاری افغانستان را مسلح می کنند
پان ارمنیانت در گزارشی نوشت: سازمان های اطلاعاتی بریتانیا زیر پوشش مبارزات ضد تروریستی، برای طالبان مواد منفجرۀ مورد نیاز برای ساخت "کمربند" بمب گذاران انتحاری را فراهم می کنند.
بولتن نیوز: موضوع آینده کشور افغانستان پس از خروج نیروی کمک به امنیت بین المللی (ISAF) موضوع کلیدی نشست سران ناتو بود که هفته گذشته در شیکاگو برگزار شد. ناتو پیش از این حیثیت خود را در افغانستان لکه دار کرده است.
در اوایل سال 2012، یک نوار ویدئویی به صورت آنلاین منتشر شد که در آن نیروهای نظامی ایالات متحده به افغان هائی که گفته شده اجساد سربازان طالبان بودند توهین می کنند. چند هفته بعد، تعداد زیادی اوراق و متون مذهبی، از جمله ده ها نسخه از قرآن، کتاب مقدس مسلمانان در قلمرو پایگاه نظامی آمریکا در بَگرام سوزانده شد.
کارین ترساهاکیان نویسنده وبسایت ارمنی زبان پان ارمنیا نت در تاریخ 28 می 2012 نوشت: در تاریخ 11 مارس 2012 یک افسر ایالات متحده، واحد نظامی خود را ترک کرد و16 غیر نظامی را در منطقۀ پنجوین استان قندهار افغانستان به ضرب گلوله کشت. در میان کشته شدگان 8 کودک، 4 زن و 4 مرد مسن بوده اند. جوانترین قربانی این کشتار تنها دو سال داشته است.
مقامات ایالات متحده ، گروهبان رابرت بالس 38ساله عضو ارتش ایالات متحده را عامل این حمله و توهین به مقدسات می دانند، و می گویند او احتمالا دچار اختلالات روانی بوده است.
بی حرمتی به اجساد افغانی ها، بی احترامی به احساسات مذهبی آنها و تیراندازی به غیرنظامیان، در واقع مواضع طالبان را که در طول چند سال گذشته تنها شاهد کاهش محبوبیت عمومی خود بوده تقویت می کند.
با این حال، به نظر می رسد وضعیت بریتانیا به مراتب بدتر باشد. افسر پلیس ملی افغانستان ادعا کرده که فردی از نمایندگان سازمان های اطلاعاتی بریتانیا، دست کم 15 "کمربند" بمب گذاری انتحاری را با خود به کابل آورده است. این منبع می گوید:
"در تاریخ 20 آوریل، من مامور خدمت دردفتر گمرک ترمینال فرودگاه کابل بودم و شخصا شاهد بودم که یک افسر اطلاعاتی بریتانیا همراه با سه سرباز ارتش بریتانیا سعی می کردند جعبۀ نسبتا بزرگی را بدون بازرسی گمرکی با هواپیمای ISAF به کابل بفرستند .
من این افسر را با یک نگاه شناختم زیرا او یکی از کسانی بود که مکرر از فرودگاه کابل رفت وآمد می کرد. از سربازان بریتانیایی خواستم تا بارنامۀ محمولۀ خود را به من نشان بدهند، اما آنها از اینکار امتناع کردند. با اصرار من آنها گفتند که من به هیچ وجه حق ندارم از آنها درخواستی داشته باشم زیرا آنها از مصونیت دیپلماتیک برخوردارند.
وقتی به آنها گفتم که طبق دستور مافوقم نمی توانم اجازه دهم هیچ محموله ای بدون بازرسی از اینجا خارج شود، گفت: جروبحث مختصری بین آنها درگرفت. به دستیارانم دستور دادم که به هیچ وجه اجازه ندهند خودروی بریتانیایی از دروازه ترمینال خارج شود تا من با مافوقم تماس بگیرم. در این لحظه، یکی از سربازان بریتانیایی اسلحه خود را مقابل سینه افسر پلیس مامور درب ورودی گذاشت تا دروازه را برایش باز کند.
افسر پلیس دیگر دستۀ جعبه را گرفت و به سمت خود کشید. جعبه روی زمین افتاد و جعبه به زمین خورد و بازشد و من شگفت زده دیدم که حداقل 15 و حتی شاید 20 "کمربند" مخصوص بمب گذاران انتحاری داخل جعبه قرار دارد.
افسر اطلاعاتی بریتانیا به سرعت جعبه را به سمت خود کشید و با تلفن همراه خود با فردی تماس گرفت، سپس، ما را با تفنگ خود تهدید کرد. در کمتر از دو دقیقه، سه خودرو زرهی با شماره های آیساف (ISAF) به دروازه ترمینال نزدیک شد، واینبار کسانی که داخل خودروها بودند، ما را با سلاح تهدید کردند. ما هم که کاری دستمان بر نمی آمد از خودروی انها دور شدیم، و خودروی بریتانیایی از دروازه عبور کرد و دور شد.
عصر همان روز مافوقم با من تماس گرفت و گفت که باید فردای آن روز برای ادای پاره ای توضیحات به دفتر دادستان نظامی مراجعه کنم. همانجا متوجه شدم که این برای من به معنای مرگ است، بنابر این صبح روز بعد به جای رفتن به محل کار، همراه اعضای خانواده ام، یک اتومبیل کرایه کردم و از طریق تورهام به پاکستان گریختم"،
افسر پلیس ملی افغانستان همچنین گفت که سازمان های اطلاعاتی بریتانیا مواد منفجره لازم برای ساخت "کمربند" مخصوص بمب گذاران انتحاری را برای طالبان فراهم می کند و فعالیت های خود رازیر پوشش پوشاندن مبارزا ت ضد تروریستی انجام می دهد. اما یک سوال همچنان مطرح است و آن اینکه بریتانیا تاکنون چه تعداد از این "کمربند"ها را به کابل و دیگر مناطق افغانستان آورده است؟
پیش بینی آیندۀ افغانستان پس از خروج نیروهای آیساف آسان است؛ افغانها برای کشاندن کشور خود به هرج و مرج مطلق تجربۀ کافی دارند. با این حال، به نظر می رسد ایالات متحده و متحدانش نگرانی کمی در این مورد از خود نشان می دهند. آنها از نیروهایی حمایت می کنند که دست اندرکار قاچاق بدون وقفه مواد مخدر از افغانستان هستند؛ وقت آن است که صریح و بی پرده سخن بگوئیم.
در همین حال، همه گفتگوها و ادعاها در مورد آموزش افسران پلیس محلی برای برقراری صلح و امنیت داخلی چیزی جز یک وعدۀ توخالی نیست. به محض این که مردم افغانستان را به حال خود رها کنند، جنگ داخلی دیگری در منطقه شعله ورمی شود. جنگی که از سال 1979 تاکنون هرگز متوقف نشده است.
پشتون ها، تاجیک ها، ازبک ها و هزاره ها نتوانستند با یکدیگر به توافق برسند، اول از همه به دلیل تفاوت های اساسی داخلی و همچنین فرقه های مختلف اسلامی که درمیان آنها رواج دارد، و دوم، به دلیل اینکه بازیکنان کلیدی هرگز نمی گذارند تا آنها به توافقی برسند پشتون های اهل سنت، که اکثریت طالبان را تشکیل می دهند تمام هزارهای شیعه را قتل عام می کنند، مگر اینکه ایران در یک حرکت تعیین کننده و قطعی و سریع از آنها حمایت و پشتیبانی کند. این امر خود به جنگ داخلی منجر می شود، و شاید به درگیری های محلی که پس از آن ممکن است به تهدیدی بزرگتر ختم شود.
فعالیت های دیگر کشورهای به ظاهر"حافظ صلح" که برای تروریست های افغانستان جنگ افزارتهیه می کنند به احتمال زیاد به زودی منتشرمی شود. با این حال، باید خاطر نشان کرد که عرضۀ سلاح به شبه نظامیان مجاهد افغان از زمان مداخله شوروی که چیزی جز یک طرح بی پروا نبود آغاز شده است.
جالب بود اگر می دانستیم این بمب گذاران انتحاری برای دریافت "کمک های " بریتانیا چه هزینه ای پرداخت می کنند و سهم مقامات افغان در این معامله چیست ...؟
در اوایل سال 2012، یک نوار ویدئویی به صورت آنلاین منتشر شد که در آن نیروهای نظامی ایالات متحده به افغان هائی که گفته شده اجساد سربازان طالبان بودند توهین می کنند. چند هفته بعد، تعداد زیادی اوراق و متون مذهبی، از جمله ده ها نسخه از قرآن، کتاب مقدس مسلمانان در قلمرو پایگاه نظامی آمریکا در بَگرام سوزانده شد.
کارین ترساهاکیان نویسنده وبسایت ارمنی زبان پان ارمنیا نت در تاریخ 28 می 2012 نوشت: در تاریخ 11 مارس 2012 یک افسر ایالات متحده، واحد نظامی خود را ترک کرد و16 غیر نظامی را در منطقۀ پنجوین استان قندهار افغانستان به ضرب گلوله کشت. در میان کشته شدگان 8 کودک، 4 زن و 4 مرد مسن بوده اند. جوانترین قربانی این کشتار تنها دو سال داشته است.
مقامات ایالات متحده ، گروهبان رابرت بالس 38ساله عضو ارتش ایالات متحده را عامل این حمله و توهین به مقدسات می دانند، و می گویند او احتمالا دچار اختلالات روانی بوده است.
بی حرمتی به اجساد افغانی ها، بی احترامی به احساسات مذهبی آنها و تیراندازی به غیرنظامیان، در واقع مواضع طالبان را که در طول چند سال گذشته تنها شاهد کاهش محبوبیت عمومی خود بوده تقویت می کند.
با این حال، به نظر می رسد وضعیت بریتانیا به مراتب بدتر باشد. افسر پلیس ملی افغانستان ادعا کرده که فردی از نمایندگان سازمان های اطلاعاتی بریتانیا، دست کم 15 "کمربند" بمب گذاری انتحاری را با خود به کابل آورده است. این منبع می گوید:
"در تاریخ 20 آوریل، من مامور خدمت دردفتر گمرک ترمینال فرودگاه کابل بودم و شخصا شاهد بودم که یک افسر اطلاعاتی بریتانیا همراه با سه سرباز ارتش بریتانیا سعی می کردند جعبۀ نسبتا بزرگی را بدون بازرسی گمرکی با هواپیمای ISAF به کابل بفرستند .
من این افسر را با یک نگاه شناختم زیرا او یکی از کسانی بود که مکرر از فرودگاه کابل رفت وآمد می کرد. از سربازان بریتانیایی خواستم تا بارنامۀ محمولۀ خود را به من نشان بدهند، اما آنها از اینکار امتناع کردند. با اصرار من آنها گفتند که من به هیچ وجه حق ندارم از آنها درخواستی داشته باشم زیرا آنها از مصونیت دیپلماتیک برخوردارند.
وقتی به آنها گفتم که طبق دستور مافوقم نمی توانم اجازه دهم هیچ محموله ای بدون بازرسی از اینجا خارج شود، گفت: جروبحث مختصری بین آنها درگرفت. به دستیارانم دستور دادم که به هیچ وجه اجازه ندهند خودروی بریتانیایی از دروازه ترمینال خارج شود تا من با مافوقم تماس بگیرم. در این لحظه، یکی از سربازان بریتانیایی اسلحه خود را مقابل سینه افسر پلیس مامور درب ورودی گذاشت تا دروازه را برایش باز کند.
افسر پلیس دیگر دستۀ جعبه را گرفت و به سمت خود کشید. جعبه روی زمین افتاد و جعبه به زمین خورد و بازشد و من شگفت زده دیدم که حداقل 15 و حتی شاید 20 "کمربند" مخصوص بمب گذاران انتحاری داخل جعبه قرار دارد.
افسر اطلاعاتی بریتانیا به سرعت جعبه را به سمت خود کشید و با تلفن همراه خود با فردی تماس گرفت، سپس، ما را با تفنگ خود تهدید کرد. در کمتر از دو دقیقه، سه خودرو زرهی با شماره های آیساف (ISAF) به دروازه ترمینال نزدیک شد، واینبار کسانی که داخل خودروها بودند، ما را با سلاح تهدید کردند. ما هم که کاری دستمان بر نمی آمد از خودروی انها دور شدیم، و خودروی بریتانیایی از دروازه عبور کرد و دور شد.
عصر همان روز مافوقم با من تماس گرفت و گفت که باید فردای آن روز برای ادای پاره ای توضیحات به دفتر دادستان نظامی مراجعه کنم. همانجا متوجه شدم که این برای من به معنای مرگ است، بنابر این صبح روز بعد به جای رفتن به محل کار، همراه اعضای خانواده ام، یک اتومبیل کرایه کردم و از طریق تورهام به پاکستان گریختم"،
افسر پلیس ملی افغانستان همچنین گفت که سازمان های اطلاعاتی بریتانیا مواد منفجره لازم برای ساخت "کمربند" مخصوص بمب گذاران انتحاری را برای طالبان فراهم می کند و فعالیت های خود رازیر پوشش پوشاندن مبارزا ت ضد تروریستی انجام می دهد. اما یک سوال همچنان مطرح است و آن اینکه بریتانیا تاکنون چه تعداد از این "کمربند"ها را به کابل و دیگر مناطق افغانستان آورده است؟
پیش بینی آیندۀ افغانستان پس از خروج نیروهای آیساف آسان است؛ افغانها برای کشاندن کشور خود به هرج و مرج مطلق تجربۀ کافی دارند. با این حال، به نظر می رسد ایالات متحده و متحدانش نگرانی کمی در این مورد از خود نشان می دهند. آنها از نیروهایی حمایت می کنند که دست اندرکار قاچاق بدون وقفه مواد مخدر از افغانستان هستند؛ وقت آن است که صریح و بی پرده سخن بگوئیم.
در همین حال، همه گفتگوها و ادعاها در مورد آموزش افسران پلیس محلی برای برقراری صلح و امنیت داخلی چیزی جز یک وعدۀ توخالی نیست. به محض این که مردم افغانستان را به حال خود رها کنند، جنگ داخلی دیگری در منطقه شعله ورمی شود. جنگی که از سال 1979 تاکنون هرگز متوقف نشده است.
پشتون ها، تاجیک ها، ازبک ها و هزاره ها نتوانستند با یکدیگر به توافق برسند، اول از همه به دلیل تفاوت های اساسی داخلی و همچنین فرقه های مختلف اسلامی که درمیان آنها رواج دارد، و دوم، به دلیل اینکه بازیکنان کلیدی هرگز نمی گذارند تا آنها به توافقی برسند پشتون های اهل سنت، که اکثریت طالبان را تشکیل می دهند تمام هزارهای شیعه را قتل عام می کنند، مگر اینکه ایران در یک حرکت تعیین کننده و قطعی و سریع از آنها حمایت و پشتیبانی کند. این امر خود به جنگ داخلی منجر می شود، و شاید به درگیری های محلی که پس از آن ممکن است به تهدیدی بزرگتر ختم شود.
فعالیت های دیگر کشورهای به ظاهر"حافظ صلح" که برای تروریست های افغانستان جنگ افزارتهیه می کنند به احتمال زیاد به زودی منتشرمی شود. با این حال، باید خاطر نشان کرد که عرضۀ سلاح به شبه نظامیان مجاهد افغان از زمان مداخله شوروی که چیزی جز یک طرح بی پروا نبود آغاز شده است.
جالب بود اگر می دانستیم این بمب گذاران انتحاری برای دریافت "کمک های " بریتانیا چه هزینه ای پرداخت می کنند و سهم مقامات افغان در این معامله چیست ...؟
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
