مسعود پزشکیان: «نارضایتی مردم از کیفیت خدمات اداری پذیرفتنی نیست؛ اصلاح را باید از خودمان شروع کنیم.»
گروه سیاسی: اما امروز، در نخستین سال اجرای برنامه هفتم توسعه، درست همان‌جایی که دولت چهاردهم باید نخستین ثمرات وعده‌هایش را نشان می‌داد، سازمان اداری و استخدامی کشور با نمره «مردودی» از مجلس بیرون آمد. این نتیجه، فقط یک گزارش خشک کارشناسی نیست؛ آژیر خطری است که مستقیماً به قلب شعارهای انتخاباتی رئیس‌جمهور شلیک می‌کند.
به گزارش بولتن نیوز ، دولت پزشکیان با وعده‌ای بزرگ آمد:اصلاح ساختاری، چابک‌سازی دولت، نوسازی نظام اداری، حذف فرآیندهای زائد.
اما آنچه رخ داد، بیش از آنکه «نوسازی» باشد، به «آزمون و خطا» شبیه بود؛ آزمونی پرهزینه با خطاهای پی‌درپی.
۱) انتصابات جنجالی:
وقتی روابط شخصی از شایسته‌سالاری جلو می‌زند
رفیع‌زاده، سکاندار سازمان اداری و استخدامی در دولت جدید، با شعار تخصص و تجربه آمد. اما اولین آزمون او، خود به نماد بی‌ثباتی تبدیل شد.
الف) داستان رضوی‌پور؛ یک انتصاب، یک هفته دوام
رضوی‌پور، انتخابی از طیف فکری مخالف دولت، تنها هفت روز بر صندلی معاونت نوسازی اداری نشست. اختلافات علنی با رفیع‌زاده، آن‌قدر شدید بود که به برکناری فوری انجامید.
کارشناسان این حادثه را «شوک اولیه» سازمان نامیدند:
«اگر مدیر ارشد نتواند تیم ابتدایی خود را یک هفته نگه دارد، چگونه می‌خواهد ساختار کل دولت را سامان دهد؟»
ب) رمضانیان؛ دوست قدیمی، رشته نامرتبط
پس از کنار رفتن رضوی‌پور، نوبت به محمد رمضانیان رسید؛ فردی با رشته کارشناسی ارشد جمعیت‌شناسی برای یکی از تخصصی‌ترین معاونت‌های کشور.
نه برنامه هفتم چنین اجازه‌ای می‌دهد، نه ماده ۴۴ قانون خدمات کشوری، نه اصل شایسته‌سالاری.
اما حکم صادر شد؛ ابتدا مشاور، بعد معاون.
و از همه جالب‌تر:
گزارش‌ها می‌گویند این انتصاب فقط با فشار و رایزنی از سوی معاون اول نهایی شد.
این اتفاقات یک پیام روشن دارد:
روابط، نه شایستگی، محرک انتصابات بوده است.
۲) بی‌ثباتی ساختاری:
دو بار اصلاح ساختار در یک سال؛ نسخه‌پراکنی اداری
در شرایطی که برنامه هفتم بر ثبات ساختار و استقرار نظام ارزیابی عملکرد تأکید دارد، رفیع‌زاده در کمتر از ۱۲ ماه، دو نسخه ساختاری کاملاً متفاوت ارائه داد.
ساختاری که در سال ۱۴۰۲ با زحمت فراوان طراحی شده بود، زیر میز رفت.
ساختار جایگزین، پایدار نماند.
و ساختار جدید آبان ۱۴۰۴، هنوز جوهرش خشک نشده، با انتقادهای گسترده روبه‌روست.
پرسش اصلی اینجاست:
اگر رئیس سازمان نتواند ساختار خود را تثبیت کند، چگونه می‌خواهد ساختار وزارتخانه‌ها و کل دولت را بازطراحی کند؟
این بی‌ثباتی یک اثر مهم دارد:
هزینه‌های مالی و اداری فراوان، اتلاف انرژی کارشناسان، سردرگمی مدیریتی، تعلیق برنامه‌ها.
نمونه‌اش در وزارت جهاد کشاورزی دیده شد؛
جایی که تغییرات ساختاریِ پرخطای رفیع‌زاده، آن‌قدر اعتراض آفرید که دکتر عارف ناچار شد مصوبه خودش را پس بگیرد.
همان‌جا معاون پشتیبانی جهاد هم برکنار شد.
این‌ها هشدارهای عملی است، نه صرفاً تئوری.
۳) مجلس: نمره مردودی و ابرهای تیره بر سر سازمان
گزارش آبان ۱۴۰۴ مجلس، یک جمله کلیدی داشت:
«سازمان اداری و استخدامی، در تحقق اهداف برنامه هفتم، عقب‌مانده و غیرموفق بوده است.»
به بیان ساده یعنی:
– نه چابک‌سازی پیش رفته،
– نه فرآیندها کوتاه شده،
– نه نوسازی اداری آغاز شده،
– نه نظام ارزیابی عملکرد مستقر شده.
این یعنی نارضایتی مردم، همان چیزی که پزشکیان گفته «پذیرفتنی نیست»، عمیق‌تر شده است.
۴) جمع‌بندی:
آقای رئیس‌جمهور؛ نوبت تصمیم‌های سخت فرا رسیده
دولت پزشکیان، اگر می‌خواهد از دام چرخه شکست‌های اداری رها شود، باید چند نکته را جدی بگیرد:
1. اصلاح نظام اداری از سازمان اداری شروع می‌شود، نه در سخنرانی‌ها.
2. تغییرات شتاب‌زده، جایگزین اصلاح نیست.
3. تیم غیرتخصصی، بزرگ‌ترین مانع اصلاح است.
4. بی‌ثباتی ساختاری، اعتماد عمومی را نابود می‌کند.
رفیع‌زاده، در نخستین سال، بیش از آنکه «سازنده» باشد، به «عامل حاشیه‌سازی» تبدیل شده است.
اگر روند فعلی ادامه یابد، فاصله دولت با بدنه مدیریتی کشور و مردم، هر روز بزرگ‌تر می‌شود.
پرسش نهایی برای دکتر پزشکیان:
آیا زمان آن نرسیده که قبل از آنکه هزینه‌های بیشتری بر دولت و مردم تحمیل شود،
اصلاح نظام اداری را از اصلاح مدیریت سازمان اداری و استخدامی آغاز کنید؟
کشور منتظر «عمل» است، نه تکرار شعارهایی که زیر دودِ تغییرات عجولانه گم می‌شوند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
