کشور فلسطین، مدیونِ کدام مذاکره کنندگان است

به گزارش بولتن نیوز به نقل از اقتصاد سالم، اولین بار در سال ۱۹۴۷ قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل متحد که به طرح “تقسیم فلسطین” نیز مشهور شد، رای داد که سرزمین فلسطینیان به ۲ کشور یهودی و عرب تقسیم شود؛ بگونه ای که ۵۵ درصد اراضی سرزمین فلسطین به اسرائیل تعلق بگیرد و شهر بیت المقدس به صورت بین‌المللی اداره شود.

طبق نظر کارشناسان این قطعنامه به جای اینکه براساس اجرای عینی قواعد و حقوق بین الملل صادر شود، تحت فشار اروپایی ها و بویژه بریتانیا منعقد شد؛ چرا که این قطعنامه یک طرفه به نفع صهیونیست‌ها بود و با اینکه جمعیت عرب فلسطین ۲ برابر جمعیت یهودی بود، اما بیشتر زمین‌ ها را به کشور یهودی تخصیص می‌داد.

درنتیجه قطعنامه مورد پذیرش آژانس یهود قرار گرفت و بیشتر گروه‌ های صهیونیست آن را به عنوان سنگ بنایی برای توسعه بیشتر ارضی در یک زمان مناسب در نظر گرفتند، اما در مقابل کمیته عالی عرب، اتحادیه عرب و دیگر رهبران و حکومت‌ های عرب این طرح را رد کردند؛ چرا که عرب‌ ها علاوه بر این که اکثریت دو سومی جمعیت را تشکیل می‌ دادند مالک اصلی اکثریت زمین‌ ها نیز بودند.

با رد قطعنامه توسط اعراب، جنگ با صهیونیست ها گسترش یافت تا اینکه درنهایت در سال ۱۹۹۳ نخستین موافقتنامه بین حکومت اسرائیل و سازمان آزادی بخش فلسطین (ساف) به امضا رسید و مقرر شد قطعنامه های سازمان ملل مبنی بر تشکیل کشور مستقل فلسطینی، اجرایی شود.

ساف، در پیمان اسلو دولت اسرائیل را به رسمیت شناخته و کاربرد خشونت در برابر صهیونیست ها را محکوم کرد. اسرائیل نیز ساف را به عنوان نماینده قانونی مردم فلسطینی به رسمیت شناخت و یاسر عرفات اجازه یافت تا به فلسطین بازگردد.

همچنین مقرر شد اَبَرمسائلی همچون:

الف: تعیین تکلیف وضعیت بیت‌ المقدس

ب: بازگشت آوارگان فلسطینی به کشورشان

ج: جمع آوری شهرک های فلسطینی از زمین های فلسطینیان

د: و تعیین مرزها و تشکیل کشور مستقل فلسطینی

تعیین تکلیف شود..‌.

با این حال، یاسر عرفات، مبارز کهنسال فلسطینی درنهایت درحالی که در سالهای آخر عمر در خانه اش تحت محاصره قرار گرفته بود و اجازه خروج نداشت:

الف: توسط صهیونیست ها مسموم شده و درگذشت

ب: کشور مستقل فلسطینی هیچگاه تشکیل نشد

ج: و قسمت بیشتری از سرزمین فلسطینیان بویژه در کرانه باختری، به اسرائیل ضمیمه شده و شهرک های صهیونیست نشین در آنجا بنا شد..‌.

سرانجام نقطه عطف تاریخی؛ دنیا خواستار تشکیل کشور مستقل فلسطینی شد

اما ۷۸ سال پس از قطعنامه سازمان ملل مبنی بر تشکیل ۲ کشور مستقل و ۳۲ سال پس از مذاکره و سازش مبارز کهنه کار فلسطینی (یاسر عرفات) با حکومت اسرائیل برای توقف جنگ و تشکیل دولت مستقل فلسطینی؛ و درحالی که هرچه می گذشت، مقامات اسرائیلی تاکید بیشتری بر جلوگیری از “تشکیل کشور مستقل فلسطینی” می کردند، در حدود یک سال و بویژه چند هفته اخیر تحولات در سطح منطقه و جهان بگونه ای پیش رفت که حتی متحدان کلیدی اسرائیل درمنطقه ازجمله فرانسه، آلمان و تا حدی آمریکا، خواستار تشکیل کشور مستقل فلسطینی شده اند…

فشارهای جامعه جهانی درحدی ست که بنظر می رسد اگر اتفاق غیرمنتظره ای رخ ندهد، اسرائیل مجبور به پذیرش این موضوع خواهد بود.

اما دلیل این تحولات غیرمنتظره چیست؟

در این رابطه به چند نکته و فَکت مهم توجه بفرمایید:

۱_ بررسی روند تحولات و رویدادهای رخ داده در مناقشه ی فلسطین در ۷۵ سال اخیر که خلاصه آن در بالا ذکر شد، نشان می دهد که:

الف: مقامات اسرائیل هیچگاه به تعهداتی که در مذاکرات خود به آن ملزم شده اند، پایبند نبوده اند

ب: از مهمترین مصداق ها در این رابطه، عدم پایبندی به توافق صلح اسلو و حتی کشتن فردی که این توافق را با آنها امضا کرد (یاسر عرفات) است

ج: مقامات اسرائیل حتی اَبایی ندارند که به طور رسمی اعلام کنند که برخلاف تمام تعهدات “کتبی و رسمیِ” خود، اجازه تشکیل کشور مستقل فلسطینی را نمی دهند!

د: این رژیم درعمل و با اقدامات خود بویژه در جنگ ۲ سال اخیر در غزه ثابت کرده که جز زور، و زبانِ زور؛ به هیچ “قانون” دیگری، پایبند نیست…

۲_ مصداق واقعیِ ذات و هویت حکومت اسرائیل، عملکرد آن در ۲ سال اخیر در غزه بوده است:

الف: نزدیک به ۶۰ هزار کشته ی غیرنظامی

ب: کشتار بیش از ۳۰ هزار زن و کودک

ج: نابودی تمام (مطلق) زیرساخت های حیاتی در غزه

د: تخریب نزدیک به تمام ساختمان ها و حتی منازل مسکونی در غزه

ذ: و بردن تمام مردم غزه به قحطی و محاصره غذایی_آبی_دارویی

بخشی از عملکرد حکومت اسرائیل در این گوشه از جهان در ۲ سال اخیر بوده است.

۳_ با این حال با آنچه که حتی خواندن آن “وحشت آفرین” است، مردم غزه و فلسطین همچنان از مبارزان در جنبش های ضداشغالگری همچون:

الف: حماس

ب: جهاد اسلامی

حمایت می کنند و حاضر به ترک سرزمین خود نشده اند.

۴_ بنابراین:

الف: مجموع این تحولات

ب: و بویژه انعکاس بخشی از این رویدادها در رسانه های جهانی

ج: آن هم در شرایطی که کشتار خبرنگاران در غزه توسط اسرائیل، اجازه انعکاس تمام جنایات را نمی دهد

باعث شد که افکار عمومی جهان، به درد آمده و مقابله با اقدامات اسرائیل و احقاق حق فلسطینیان به مطالبه عمومی درجهان تبدیل شود.

۱/۴_ درنتیجه از حدود ۱ سال پیش، کشورهای جهان جنبش “مطالبه ی تشکیل کشور مستقل فلسطینی” را راه اندازی کرده و در هفته های اخیر کشورهای بزرگ جهان نیز به آن پیوستند.

۵_ با آنچه ذکر شد، مشخص می شود تشکیل کشور مستقل فلسطینی، مدیون چه کسانی است؛  سازشکاران یا رزمندگان مقاومت!؟

۱/۵_ اگر نبود:

الف: رشادت ها و دلاوری های فرمانده “یحیی سنوار” در فرماندهی میدان در مبارزه با ارتش کودک کُش فلسطینی

ب: و آمادگی سربازان و رزماندگان مقاومت در مبارزه تا “پیروزی یا شهادت”

ج: و حمایت مردم فلسطین از فرزندان خود در تمام شاخه های مقاومت

“رژیم صهیونیستی درحدی دربرابر مقاومتِ میدان، “درمانده” نمی شد که در زیر فشار سهمگینِ افکار عمومی جهان و کشورها قرار گیرد”

۶_ بنابراین:

الف: این پیروزیِ مقاومت است نه سازشکاران، و نباید به نام به اصطلاح سازشکاران فاکتور شود!

ب: تمام کشورهای جهان بویژه محور اسلامی_عربی که هم اکنون طرح صلح غزه با محوریت عقب نشینی اسرائیل از غزه و تشکیل کشور مستقل فلسطینی را پیش می برد، نباید فراموش کند که با کدام پشتوانه؛ مشغول چانه زنی و تقابل با رژیم سفاکی همچون صهیونیست ها است.

۷_ در پایان جان کلام ادا نشده است اگر یادی نکنیم از فرمانده “قاسم سلیمانی“، سربازِ مردم ایران و فرمانده محور مقاومت.

۱/۷_ جای فرمانده، چه خالی ست و افسوس که اگر او بود، وقایع در منطقه و میدان، متفاوت بود.

۸_ فراموش نکنیم که “ایران ستیزان” در نقاط عطف تاریخی، “تاریخ سازانی” همچون:

الف: شاهزاده وطن پرست جناب ولیعهد عباس میرزا در اردوی جنگ با قوای روس

ب: میرزا تقی خان فراهانی (امیرکبیر)

ج: دکتر محمد مصدق،

د: شهید دکتر سیدحسین فاطمی

ذ: و تمام شهدای دفاع از وطن بویژه در ۲ جنگ تحمیلی اخیر

را از بلندای خدمت به این سرزمین، به پایین کشیده، به شهادت رسانده و از کفِ ملت ایران ربودند…

۹_ پاینده ایران.