غزه؛ گورستان اسطوره شکست‌ناپذیری اسرائیل

به گزارش بولتن نیوز، سجادی پناه نوشت - اسرائیل، با ماشین جنگی عظیم، بمباران‌های بی‌امان و اتکای بی‌چون‌وچرا به حمایت آمریکا، در غزه به زانو افتاده است. روز قبل که بنیامین نتانیاهو به جای اعلام پیروزی، دست به دامن دونالد ترامپ شد تا برایش «صلح» دست‌وپا کند، جهان دریافت که اسرائیل دیگر توان تحمیل هیچ معادله‌ای را ندارد. غزه، این نوار باریک ساحلی، نه‌تنها ارتش اسرائیل را زمین‌گیر کرد، بلکه اسطوره‌ای را که دهه‌ها به جهان فروخته شده بود—شکست‌ناپذیری اسرائیل—به خاک سپرد.

*شکست در میدان: تونل‌هایی که ارتش را بلعیدند*

اسرائیل با هدف اعلامی «نابودی حماس» و اشغال کامل غزه وارد جنگ شد، اما پس از دو سال بمباران، ویرانی و محاصره، نه‌تنها پرچم خود را بر فراز غزه نکوبید، بلکه در کوچه‌های تنگ و تونل‌های زیرزمینی مقاومت به دام افتاد. تا تا پایان شهریور امسال ، ارتش اسرائیل بیش از ۷۵ درصد غزه را کنترل می‌کند، اما حماس با تاکتیک‌های چریکی و شبکه‌ای از تونل‌های 650 کیلومتری، همچنان گروگان‌ها (۴۸ نفر، ۲۰ نفر زنده) را نگه داشته و حملات پراکنده را ادامه می‌دهد. این جنگ، دیگر یک عملیات نظامی نیست؛ نمایش فروپاشی ستون‌های افسانه‌ای است که اسرائیل بر آن بنا شده بود: «ارتش شکست‌ناپذیر». امروز، سربازان خسته و فرسوده اسرائیلی حتی توان تسلط بر یک نوار کوچک ساحلی را ندارند، در حالی که هر قدم در غزه با کمین، بمب‌های دست‌ساز و مقاومت بی‌امان پاسخ داده می‌شود.

*بحران درون: جامعه‌ای که از هم می‌پاشد*

ناکامی در غزه، اسرائیل را از درون متلاشی کرده است. شکاف‌های سیاسی علیه نتانیاهو هر روز عمیق‌تر می‌شود. اعتراضات خیابانی، اتهامات فساد و نارضایتی از مدیریت جنگ، ائتلاف شکننده او را به لبه پرتگاه برده است. بخشی از جامعه او را مسئول این بن‌بست می‌داند، در حالی که موج مهاجرت نخبگان و فرار سرمایه‌ها، اسرائیل را به سوی بحران اقتصادی سوق داده است. برای اولین بار، ترس از آینده بر جامعه‌ای سایه افکنده که خود را «سرزمین موعود» می‌خواند. نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که بیش از ۳۰ درصد اسرائیلی‌ها به فکر ترک کشور هستند، واقعیتی که مشروعیت نظام سیاسی را بیش از پیش زیر سؤال برده است.

*دیپلماسی از سر استیصال و عذرخواهی تحقیرآمیز از قطر*

اسرائیل در تاریخ خود یک قاعده ثابت داشته: هرگاه در میدان شکست می‌خورد، به دیپلماسی پناه می‌برد. اما این بار، پناه‌جویی با تحقیری آشکار همراه است. نتانیاهو پس از حمله‌ای به قطر و نقض تمامیت ارضی این کشور، مجبور شد دیروز به‌صورت عمومی عذرخواهی کند. او این حمله را «اشتباهی تأسف‌بار» خواند و از دوحه خواست تا نقش میانجیگری خود را برای متقاعد کردن حماس به پذیرش طرح صلح ۲۰ ماده‌ای ادامه دهد.
این عذرخواهی نه نشانه تدبیر، بلکه اعتراف آشکار به ناتوانی اسرائیل در پیشبرد مذاکرات بدون حمایت قطر است. نتانیاهو، روزگاری با غرور از «قدرت بازدارندگی» سخن می‌گفت، اکنون در برابر یک کشور کوچک خلیج فارس سر خم کرده تا شاید حماس را به میز مذاکره بکشاند. این صلح‌طلبی دیگر انتخابی نیست؛ اجباری است برای خرید آبروی سیاسی و نظامی اسرائیل که در تونل‌های غزه نفسش بریده شده است.

*ترامپ: ناجی یا جاه‌طلب جایزه نوبل؟*

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، با طرح صلح ۲۰ ماده‌ای برای غزه و مهلت ۳-۴ روزه به حماس، در پی تحقق جایزه صلح نوبل است که نتانیاهو در مرداد 1404 او را برای آن نامزد کرد. این طرح، که با حمایت عربستان، امارات، قطر و حتی چین و روسیه همراه است، فرصتی برای تثبیت میراث دیپلماتیک اوست. حمایت بی‌قیدوشرط ترامپ از اسرائیل، شامل ارسال تسلیحات پیشرفته برای حفظ "حریم امنیتی" غزه و قول پشتیبانی نظامی کامل در صورت رد طرح توسط حماس، نتانیاهو را تقویت کرده، اما منتقدان صلح ترامپ را "صلحی بر پایه خون" می‌خوانند، چرا که بمباران‌های اسرائیل با حمایت آمریکا بیش از ۶۰ هزار کشته فلسطینی به جا گذاشته است. 
پیام منطقه‌ای: پایان یک غول کاغذی
غزه پیام روشنی برای منطقه فرستاده است: اسرائیل دیگر آن «غول بی‌شاخ‌ودم» نیست؛ قدرتی شکننده است با ضعف‌های عیان. برای ایران و محور مقاومت، این لحظه یک نقطه عطف تاریخی است. سال‌ها روایت شکست‌ناپذیری اسرائیل، ابزاری برای ارعاب ملت‌های منطقه بود. اما اکنون، همان ملت‌ها می‌بینند که اسرائیل حتی از اداره یک جنگ محدود عاجز است. این شکست، فرصتی بی‌سابقه برای بازتعریف معادلات قدرت در خاورمیانه فراهم کرده است. کشورهای عربی، از مصر و اردن تا امارات، که زمانی در سایه ترس از اسرائیل عمل می‌کردند، اکنون به سوی دیپلماسی چندجانبه و همکاری با قدرت‌های نوظهور روی آورده‌اند.

پایان: غزه، قبرستان اسطوره‌ها

تاریخ خواهد نوشت که غزه تنها یک میدان جنگ نبود؛ گورستان اسطوره‌ها بود. اسطوره امنیت مطلق، ارتش شکست‌ناپذیر و برتری اسرائیل در این خاک مدفون شد. اسرائیل امروز نه‌تنها از تحمیل صلح عاجز است، بلکه برایش التماس می‌کند و حتی مجبور است از قطر عذرخواهی کند تا نقش میانجیگری‌اش را حفظ کند. این نه یک تاکتیک، بلکه مهر پایانی است بر رویای «اسرائیل قدرتمند». غزه، با کوچه‌های خون‌آلود و تونل‌هایش، به جهان نشان داد که امپراتوری‌های کاغذی، هرچند عظیم، در برابر اراده مقاومت فرو می‌ریزند.