مانیفست براندازی صادره از جبهه اصلاحات

گروه سیاسی _ سید محسن عبدالهی: بیانیه یازده بندی جبهه اصلاحات ایران که چند روز پیش صادر شد، همچنان محل درگیری حتی بین خود اصلاح‌طلبان است. در رسانه‌های اصلی این جریان و شخصیت‌های مطرح آن، بحث است بر سر اینکه صدور چنین بیانیه‌ای در این دوره زمانی اساسا توجیهی دارد یا خیر. آن کسانی که به عقلانیت شهره هستند و با رادیکالیسم فاصله‌گذاری کرده‌اند، مخالفت صریح خود را با این بیانیه الکن، عقب‌مانده، ذلیلانه و ضدمنافع ملی ابراز کرده‌اند. شاید بتوان گفت بخشی از اعتراضات درونی اصلاح‌طلبان به این نکته بازگردد که ایشان معتقد هستند چنین مطالبات تندی، راه را برای فعالیت بلندمدت برای این جریان سیاسی سد خواهد کرد.

به گزارش بولتن نیوز، البته که اصلاح‌طلبان عادت دارند در زمانی که روی قدرت هستند، با تحریک عناصر تندرو به سمت حرکات ناگهانی و رادیکال پیش بروند. ماجراهای کوی دانشگاه و مجلس ششم همچنان در خاطرات جمعی ایرانیان باقی مانده است. امروز هم در مقابل جریان میانه‌روی اصلاحات، طیفی هستند که هم در صدور بیانیه نقش دارند و هم پس از انتشار، تمام قدرت رسانه‌ای خود را برای حمایت از محتوای آن بیانیه کذایی خرج می‌کنند. حامیانی که معتقد هستند این بیانیه پوسته ظاهری را شکافته و بدون رودربایستی مطالباتی واقعی را بیان کرده و حاکمیت باید به آن خواسته‌ها عمل کند.

اما واقع ماجرای آن بیانیه، چنان که در حال بزک کردنش هستند، تنها بحث تغییر و اصلاح در برخی موارد نیست، بلکه اگر یک کل را درنظر بگیریم و صدور این بیانیه را در یک پازل قرار دهیم، دیگر آن را در شکل یک بیانیه مصلحانه نخواهیم دید بلکه بیشتر با یک براندازی شیک مواجه هستیم. قرار نیست که در خلأ و بدون شناخت قبلی و بی توجه به مواضع قبل و بعدی که خود اصلاح‌طلبان رادیکال پیرامون این بیانیه اتخاذ کرده‌اند، با آن مواجه شویم. مطالعه تفاسیر حضرات این انگاره را تقویت می‌کند که این بیانیه، بیشتر شبیه به مانیفستی برای براندازی است.

اینکه برخی می‌گویند امروز بهترین وقت اصلاح است، منظورشان از اصلاح، تغییر نظام و دگرگونی کامل آن است. برای روشن‌تر شدن موضوع این سوال را طرح می‌کنم که بیانیه مذکور را اگر مجاهدین خلق می‌نوشتند، مفادش، تفاوتی با چیزی که امروز با آن مواجه هستیم، می‌کرد؟! شاید نهایت ادبیاتی متفاوت انتخاب می‌کردند اما فحوای کلام همینی بود که اکنون می‌بینیم. حالا روزنامه‌ها و سایت‌های زنجیره‌ای به جای پاسخ‌گویی، طیف منتقد بیانیه را ارزشی و تندرو بنامند هم فرقی در اصل موضوع نمی‌کند زیرا آن چیز که عیان است، چه حاجت به بیان است!.