خطر وجود افراد غیر متخصص در مدیریت بزرگ‌ترین شرکت‌های معدنی

گروه اقتصادی: احد علیخانی در کنفرانس عصر امید با حضور شرکت های دانش بنیان کشور با موضوع الزامات توسعه پایدار صنایع معدنی سخنران کلیدی بود.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از فارس، علیخانی اظهار کرد: به طور کلی توسعه پایدار، نیازهای حال حاضر را برآورده می‌کند بدون اینکه نسل‌های آینده را برای برآوردن نیازهای‌شان به خطر بیندازد. ما در کشورمان باید ببینیم در چه زمینه‌ای از توسعه می توانیم رشد 8 درصدی را که در برنامه های 5 ساله لحاظ شده محقق کنیم. به نظر بنده این حوزه، حوزه معدن است که می تواند این مهم را انجام دهد.

او افزود: در چرخه معدنکاری برای اینکه توسعه پایدار داشته باشیم باید موارد مختلفی را لحاظ کنیم. از اقتصاد تا محیط زیست. کشور ایران در کمربند MENA است. منا کشورهای نفت‌خیز هستند و همین‌طور ایران در کمربند تتیس قرار دارد که کمربند فلززائی است. در هر دو کمربند، فقط کل گستره ایران پوشش داده شده است که خود بزرگ‌ترین نعمت و موهبت الهی برای این سرزمین است.

علیخانی ادامه داد: تمامی معادن فعال فعلی در ایران، دارای سابقه و پیشینه معدنکاری باستانی‌اند. ولیکن شوربختانه هنوز در کشورمان هیچ محدوده معدنی بزرگی که فاقد رخنمون‌ و بدون‌ سابقه شدادی یا باستانی را نتوانسته‌ایم شناسائی و اکتشاف نمائیم.

وی با ذکر این سوال که علت چیست؟ مهمترین علت این کاستی و عقب‌ماندگی را فقدان بهره‌مندی از نیروهای عالم_ دانش‌آموخته_ و متخصص در مدیریت تخصصی‌ترین شرکت‌های مربوطه دانست.

علیخانی با بیان اینکه در جای جای ایران ظرفیت‌های معدنی وجود دارد اظهار کرد: یک سری پهنه‌های اکتشافی خارج از ضوابط علمی و بدون تامل در پتانسیل‌های معدنی تعریف شده بود که این پهنه‌ها، خروجی اکتشافی قابل‌توجهی ندارند. این در حالی‌ست که خوشبختانه کشورمان، هیچ کمبودی در وجود متخصصین دانشگاهی، منابع مالی و تعدد شرکت‌های اکتشافی و معدنی نداریم.

او تصریح کرد: ما اولین بحث‌مان این است که توسعه پایدار ایران از طریق معدن محقق می‌شود. معدن هم اکتشافات می‌خواهد. اکتشافات هم این نیست که فقط دستگاه حفاری بیاوریم. اول باید از فکر و دانش استفاده کنیم. ما آدم‌های بزرگی را در ایران داریم. وقتی از نیروهای خبره در ایران استفاده نکنیم دانشمندان و خبرگان ما به دانشگاه ها و موسسات و مراکز تحقیقاتی کشورهای تراز اول دنیا مهاجرت می کنند.

وی خاطرنشان کرد: یکی از مشکلات در این زمینه تصور اشتباه‌مان از ارتباط صنعت و دانشگاه است. برداشت‌مان، این بوده است که یک صنعت‌گر بالا بنشیند و به دانشگاهی سفارش دهد که یک قطعه بسازد یا طرح های غیر علمی را توسط دانشگاه توجیه کنند. ارتباط صنعت و دانشگاه باید هم تراز و دو طرفه باشد.

عضو هیات مدیره شرکت ملی صنایع مس ایران و شرکت سنگ آهن گهرزمین ادامه داد: وقتی می خواهیم یک پروژه تعریف کنیم باید از دانشگاه کمک بگیریم. نه اینکه یک مشکلی را در صنعت ایجاد کنیم بعد به دانشگاه بگوئیم که این مشکل لاینحل را حل کند. نمی شود یک شرکتی را تاسیس کرد و افراد غیرمتخصص در جای جای شرکت گذاشته شوند و بعد توقع داشته باشیم که شرکت کار خود را درست انجام دهد. تعریف پروژه‌ها باید بر مبنای سود و زیان باشد. وقتی مبنا، سیاسی یا غیر علمی می‌شود فرایند و خروجی درست نخواهد بود.

علیخانی در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: همکاران ما یک طرحی را ۱۴ ماه گذشته در شرکت ملی مس پیشنهاد کردند و دنبال می‌کنند. بسیار عالی و به‌جاست که اساتید دانشگاه‌ها و اندیشمندان این طرح را نقد کنند. وقتی که در یک مجموعه هستیم باید از نقد استقبال کنیم.

وی عنوان کرد: هم‌اکنون طرحی که شرکت ملی مس ارائه کرده است، تولید یک میلیون تن کاتد در پنج سال بوده که یک سال آن گذشته است. شرکت‌های دانش‌بنیان و دانشگاه‌های ما باید ببینند که تولید یک میلیون تن کاتد در 5 سال چه الزاماتی دارد و به‌طور کلی باید روی این موضوع فکر کرد. اگر این کار در 5 سال امکان‌پذیر نیست مجموعه ما را نقد کنند و راهکار های اجرایی برای توسعه متوازن را ارائه کنند.

علیخانی ادامه داد: ما برای یک میلیون تن کاتد، نیاز به حدود یک میلیون و 200 هزار تن آند و نیاز به 5 میلیون تن کنسانتره داریم و در حال حاضر نزدیک یک میلیون و سیصد هزار تن تولید کنسانتره داریم. برای 5 میلیون تن کنسانتره ما نیاز به عملیات خاکی حدود یک میلیارد تنی در سال داریم. الان عملیات خاکی شرکت ملی مس ایران حدود 200 میلیون تن در سال است.