اظهاراتِ ؛حسن عباسی؛ برخلافِ سیره علی ع است

به گزارش بولتن نیوز، حسن عباسی گفته است: “این فوتبالیست‌ها تا خِرخره می‌خورند، همیشه هم غُر می‌زنند، بالاترین ضریب ثروت را دارند و بالاترین طرفدار و هوادار را دارند، اما یکی از آن‌ها لیاقت ندارد شهید شود، چون شهید زندگی نمی‌کند. فوتبالیستِ مُصلح اجتماعی نداریم. نگاه نکنید که یک فوتبالیستی هم هست که زنش چادری است، کسی که زنش دیندار باشد اصلاً نمی‌رود دنبال فوتبال!”

اگرچه پول پرداختی به برخی فوتبالیستها و اعمال و رفتار برخی از آنها موردِ انتقاد است اما نکات زیر هم باید مدنظر قرار گیرد:

۱_ در مکتبِ آقا و مولای مان هرگونه تخفیف، تحقیر و توهین به مردم و شهروندان؛ کاری مکروه و مذموم است.

۲_ تاریخ روایت کرده و گَواه است که علی ع جز با زبانِ پاکیزه، ادیبانه و نِکو؛ با مردم سخن نمی گفت.

۳_ امیرمومنان حتی در جایی که لجاجت ها و کژرفتاری ها و انحرافاتِ امت؛ به دین و مُلک آسیب می رساند و حقوقِ مردم و ضعفا و فقیران را پایمال و روح بزرگش را چُنان به درد آورد که شکایت به محضرِ مُرادش رسول الله بُرد، باز هم از آن مردمان جز با زبانِ پاکیزه سخن نگفت…

۴_ از علی ع روایت شده که فرمود:
بعد از ضربتِ ابن ملجم، شدت ضعف و درد مرا رُبود و در خواب و بیداری و رویا رسولِ خدا را دیدم…

عرض کردم ای رسول خدا، چه کژی ها و لجاجت ها و خصومت ها و انحرافات که از امتِ تو دیدم…

رسول الله فرمود:” نفرینِ شان کن”.

عرض کردم “خدایا! بدتر از منی را نصیب شان کن و همچو خودشان را به آنها برسان که طبیعت شان (ذات شان) دیگر امیدِ خوب شدن ندارد”.

۵_ حال پرسش اساسی و مهم از آقای حسن عباسی این است که در چنین مکتبی که سیره ی مولایش این است؛ اینگونه سخن گفتن با مردم و شهروندان چه حکمی دارد!؟ آیا جایز، روا و در چارچوبِ اصولِ شیعی و سیره ی علوی است!؟

۶_ آیا کسانی که خود را مروج و تئورسین دین و دین داری معرفی می کنند، نباید بیش از دیگران پایبند به اصول و چارچوب های مکتبی و دینی باشند؟ آیا اقداماتی همچون اینگونه سخن گفتن در راستای عمل به مکتبِ علوی ست یا برعلیه آن؟

منبع: اقتصاد سالم