ژاندارمري چگونه شلوغ شد ؟
چه چيزي از امام خميني(ره) و جانشين شايسته او، رهبراني استوار و راه گشا ساخت، رهبراني كه در مدل قابل محاسبه و هضم اتاق فكرها و استراتژيست هاي غربي، نه مي گنجند و نه هضم مي شوند؟ كفر به طاغوت به موازات ايمان به پروردگار! «فمن يكفر بالطاغوت و يؤمن بالله فقد استمسك بالعروه الوثقي لانفصام لها». محبت و تأييد الهي با مردماني است كه «اعزّه علي الكافرين» هستند. در برابر كفار، اهل عزتند، نفوذناپذيرند، نه گارد ترس مي گيرند و نه به فريب و طمع مي افتند؛ نرمش در برابر مستكبران به هيچ وجه در گروه خوني شان نيست.
1- پاسبان گذاشته بودند و رصد اطلاعاتي مي كردند. پاسبان ها مأموريت داشتند زنان باردار را تا زمان وضع حمل بپايند و نوزاد را اگر پسر بود، سر به نيست كنند. اشراف و جباريت از اين بيشتر؟! «گرا» دست طاغوت آمده بود. كار خدا را ببينيد! خواب فرعون را به كابوسي آشفته ساخته بود و خوابگزاران كه از اين كابوس آشفته «رمزگشايي» كردند، كاشف به عمل آمد، كودكي در راه است و طومار حاكميت او را درهم مي پيچد. بازي خدا با فرعون مدعي «اناربكم الاعلي»يي را ببينيد كه به واسطه كابوس، حتي گوشي را هم دست اين جبار مستكبر داد! پاسبان ها- بخوانيد ركن 2 و ساواك و موساد و سياي آن روز فرعون!- در فريب و مراقبت و قساوت هيچ كم نگذاشتند. فرعون آنجا كه تفرقه افكني ميان مستضعفان لازم بود «وجعل اهلها شيعا»، مردم را گروه گروه و در مقابل هم قرار داد و هرجا كه ترسيد «يذبّح ابنائهم» پسرانشان را سر بريد.
اما با اين همه استيلا و تغلب فرعون، خدا اراده ديگري داشت. «و نريد ان نمنّ علي الذين استضعفوا في الارض... و نري فرعون و هامان و جنودهما منهم ماكانوا يحذرون». مشيت الهي بر آن بود كه بر ستم كشيدگان منت گذارد و... به فرعون و هامان وزير او و سپاهيانشان نشان دهد همان كابوس را كه «پيوسته از آن مي ترسيدند». تدبير مقدر آن بود كه موسي بماند و در كاخ فرعون ببالد. و خدا مي خواست خاورميانه و خليج فارسي كه به توبره استكبار آمريكا و اسرائيل كشيده شده بود، از عمق «جزيره ثبات»(ايران)، آتشفشاني شود. بازي خدا را با آمريكا و اسرائيل و انگليس ببينيد كه خاورميانه تحت استيلا، درست از «پاسبان خانه» شلوغ شد؛ جايي كه استراتژيست ها به عنوان «ژاندارم منطقه» مي شناختند! نه، حق مطلب ادا نمي شود اگر ننويسيم خداوند سي و دو سال بعد اراده كرد در جزيره ثبات و ژاندارم خانه دوم آمريكا در خاورميانه- مصر- و از تنور به ظاهر خشك، توفان و سيل تازه اي به راه اندازد در حالي كه عصب حسگرهاي دقيق و ديجيتال ايستگاه سيا در قاهره از كار افتاده بود. الله اكبر كبيراً و لله الحمد.
2- «در زمستان بهاران آمد»؛ در نهايت شدت و تنگنا. زمستان 1357 (1979 ميلادي) همان گونه بهاري شد كه زمستان 1389 (2011). آنها كه در واشنگتن و تل آويو براي پوشاندن «بيداري اسلامي»، از واژه «بهار عربي» استفاده مي كردند، حالا از زمستان و خزان براي رژيم صهيونيستي سخن مي گويند و از عبارت «بهار عربي» ابا دارند. اگر امروز مي گويند در مصر و تونس و لبنان و بحرين و يمن زلزله آمده، تكرار سخنان مايكل برانت (معاون سازمان سيا در سال هاي آغازين پيروزي انقلاب اسلامي) است كه گفته بود «پيروزي انقلاب 1979 ايران، مانند زمين لرزه در مسير تلاش هاي بلندمدت سازمان سيا بود و طرح تسلط بر كشورهاي خاورميانه را از هم پاشيد... ما سال 1389 در سازمان سيا بخش شيعه شناسي را راه انداختيم و به كمك سرويس MI6 انگلستان بررسي كرديم و به اين نتيجه رسيديم كه روحانيت و مرجعيت و خون حسين ]عليه السلام[ باعث پيروزي اين انقلاب بوده است. تصميم گرفتيم سياست تفرقه بينداز و نابود كن را در پيش بگيريم... براي مقابله بايد افرادي ماديگراتر كه عقايدشان ضعيف تر اما مشهور هم باشند و بتوان از آنها به عنوان محل رجوع استفاده كرد، شناسايي مي شدند». اما با اين همه ترفند و تدبير، انقلاب ايران كه به تعبير مئير داگان رئيس پيشين موساد «پايه گذار انقلاب هاي فعلي خاورميانه است»، استوار ماند و سي و سه ساله شد؛ با اين شهادت از سر خشم جبابره عالم كه: خامنه اي پا جاي پاي خميني گذاشته و پرچم بيداري و پايداري را در غرب و جنوب خاورميانه و شمال آفريقا برافراشته است.
... قلم در روزي متبرك به عنوان «امام آمد»، مي خواهد به احترام بايستد و به نام امام و شهيدان، ترنم كند آمدن بهاران در زمستان را. «آمده موسم فتح ايمان/ شعله زد بر افق نور قرآن/ در دل بهمن سرد تاريخ/ لاله سر زد ز خون شهيدان... بهمن خونين جاويدان/ تا ابد زنده بادا قرآن... مقدمت را اماما! شهيدان/ با نثار تن خود گشودند/ خونشان فرش راه تو بادا/ عاشق پاك راه تو بودند/ ...آن كه بر ظلم شب حمله ور شد/ اي خميني تو بودي، تو بودي/ ... در دل تار شهر شهيدان/ دست غمخوار خلق خدايي/ از تبار حسين شهيدي/ از ديار عروج و خدايي/... در زمستان بهاران آمد/ آدم از قعر دوران آمد/ بوي نسل شقايق پيچيد/ بوي عطر شهيدان آمد».
3- چه چيزي از امام خميني(ره) و جانشين شايسته او، رهبراني استوار و راه گشا ساخت، رهبراني كه در مدل قابل محاسبه و هضم اتاق فكرها و استراتژيست هاي غربي، نه مي گنجند و نه هضم مي شوند؟ كفر به طاغوت به موازات ايمان به پروردگار! «فمن يكفر بالطاغوت و يؤمن بالله فقد استمسك بالعروه الوثقي لانفصام لها». محبت و تأييد الهي با مردماني است كه «اعزّه علي الكافرين» هستند. در برابر كفار، اهل عزتند، نفوذناپذيرند، نه گارد ترس مي گيرند و نه به فريب و طمع مي افتند؛ نرمش در برابر مستكبران به هيچ وجه در گروه خوني شان نيست. متن گزارش سفارت آمريكا در تاريخ 12 مهر 1358 است كه «اگر ]امام خميني[مطلبي مي خواهد بگويد به روش معمول خود قاطعانه بيان مي دارد. مذاكره به روش معمول با خميني مفهومي ندارد. در او جايي براي سازش و مصالحه وجود ندارد. احتمال اينكه كسي بتواند عقايد خميني را به مقدار قابل توجهي تعديل كند، بسيار كم است زيرا او به اين گونه افراد با ديد تحقير و سوءظن مي نگرد.» (صفحه 159، جلد ششم اسناد لانه جاسوسي) و به تصريح ريچارد كاتم از اعضاي سفارت آمريكا «نيرو و نفوذ خميني آن چنان زياد است كه سياست دولت ايران بايد در چارچوب حدومرزهايي باشد كه او تعيين مي كند. به علاوه، نهضت آن چنان قوي است كه حتي با درگذشت خميني نيز، امر تعيين حدومرزها ادامه خواهد يافت.» (ناسيوناليسم در ايران، صفحه 450)
4- رمز پيروزي انقلاب ما و ماندگاري آن تا هميشه در همان نظم سياسي است كه امام(ره) پي افكنده است. ايشان در پاسخ خبرنگار مجله تايم كه مدعي بود «شما منزوي بوده ايد و در حقوق و سياست و روابط بين الملل مطالعه نكرده ايد»، مي فرمايند «ما معادله جهاني و معيارهاي اجتماعي و سياسي را كه تا به حال به واسطه آن تمام مسايل جهان سنجيده مي شده است، شكسته ايم. ما خود چهارچوب جديدي ساخته ايم كه در آن عدل را ملاك دفاع و ظلم را ملاك حمله گرفته ايم. از هر عادلي دفاع مي كنيم و به هر ظالمي مي تازيم حالا اسمش را هر چه مي خواهيد، بگذاريد. ما اين سنگ بنا را خواهيم گذاشت، اميد است كساني پيدا شوند كه ساختمان بزرگ سازمان ملل و شوراي امنيت و ساير سازمان ها و شوراها را بر اين پايه بنا كنند نه بر پايه نفوذ سرمايه داران و قدرتمندان كه هر موقعي خواستند، هر كسي را محكوم كنند. آري با ضوابط شما من هيچ نمي دانم و بهتر است كه ندانم.» بر مبناي همين مهندسي دقيق بود كه ايران انقلابي، در برابر تندبادهاي تحريم و جنگ و آشوب و ترور ايستاد و در همان بحبوحه مقاومت، پيش رفت و پيشرفت هاي معجزه آسا، گفتمان انقلاب شد. البته معلوم بود به مرور زمان هر قدر كه شتاب پيشرفت و سرعت «تيك آف» ايران بيشتر شود، آن مقاومت ها و فشارها و دشمني ها نيز شدت مي يابد. اين فشارها- درست برخلاف قضاوت «كج فهمان» و «عقده داران» و «ديلماج هاي رسانه اي دشمن- نشانه اتقان و صحت راه انقلاب است و نه بهانه تخطئه و زبان درازي.
پيامبر اعظم(ص) اگر با اشرافيت و جباريت و برده داري سران قريش كاري نداشت كه محترم بود و «امين» خوانده مي شد، حتي حاضر بودند او را به پادشاهي خود بگمارند مشروط بر آن كه «رسالت» را تعطيل كند. موسي عليه السلام اگر رسالت الهي و غم مستضعفان را بر دوش حس نمي كرد كه عزيز كرده كاخ فرعون بود و رنج مبارزه و تعقيب و گريز را به جان نمي خريد. عيسي عليه السلام اگر همان گونه بود كه صهيونيسم مسيحي و ناتوي فرهنگي مي نمايانند، چرا بايد دشمنان يهودي پيدا مي كرد آن قدر كه قصد كنند او را به صلابه بكشند. آري ذخيره و شرف و فضيلت براي خميني و خامنه اي عزيز ماست، مغضوب مستكبراني قرار گرفتن كه امثال محمدرضا پهلوي و انورسادات و حسني مبارك و صدام حسين و ملك فهد و ملك عبدالله ها و معمر قذافي را به عنوان دوستان و متحدان در آغوش كشيده اند. هر تير تهمتي كه از چنان اردوگاهي به سوي امامت و ولايت فقيه- به عنوان مركز ثقل انقلاب اسلامي- پرتاب مي شود، فضيلتي ديگر و صيقلي تازه براي تابندگي جمهوري اسلامي است. آنها كه مي دانند مي دانند- و گزارشگران غربي هم زماني نه چندان دور كه ناچار قلمشان روان شود خواهند نوشت- كه خميني و خامنه اي چه به روزگار فراعنه قرن 20 و 21 آوردند.
5- مسير مجاهدت انقلابي، بسيار هموار شده اما هرگز به سادگي و بدون هزينه، «اتوبان» نخواهد شد. هنوز هم پاسبان ها و قداره به دست ها و تروريست ها و تفرقه افكن ها و ضعيف الايمان ها و كارشكن ها و عقده دارها هستند. التهاب جنگ همه جانبه مانند هميشه تاريخ انقلاب پديدار است. پيروزي هاي بزرگ هست، غفلت ها و قصور و تقصيرها هم هست. مهم آن است كه به فرموده حضرت زهرا سلام الله عليهما بدانيم خداوند امامت و ولايت را «امان از تفرقه» قرار داده است. خداوند، هم بشارت داده «ولاتهنوا ولاتحزنوا و انتم الاعلون ان كنتم مؤمنين» و هم علت ناكامي ها را نمايانده، آنجا كه درباره ماجراي جنگ احد مي فرمايد: «وعده (نصرت) خداوند واقع شد آن هنگام كه با دشمنان مي جنگيديد تا آن هنگام كه فشل شديد و به نزاع در كار پرداختيد و نافرماني كرديد به خاطر آنچه از غنيمت دوست داشتيد و... خداوند شما را از آنها منصرف ساخت تا شما را بيازمايد... كساني از شما كه روز ملاقات دشمن گريختند، جز اين نبود كه شيطان، آنها را به واسطه برخي از رفتارهاي گذشته شان به لغزش انداخت.»(سوره آل عمران)
مسير تاريخ و سنت الهي چنين است؛ راه هاي سخت و صعب بر مجاهداني كه استقامت بورزند، هموار مي شود. و ائمه طاغوت و اصحاب فتنه درست در همان جاهايي كه ظاهرا به توطئه و غلبه دلالت مي شوند، پاي در كميني مي نهند كه خود به خيانت چيده اند. در اين ميان آن گروه از همراهان جبهه حق نيز كه بلغزند و جبران نكنند، به سرنوشت طايفه دوم گرفتار خواهند شد.
فرعون باخبر شد موسي و قوم او شبانه گريخته اند. باخبر شد تا ظاهرا تعقيب شان كند و كار را يكسره سازد اما در باطن، او به «ميانه نيل» هل داده مي شد. ابرهه دلالت شد تا به دست خود در كمين ابابيل افتد. پنتاگون و سيا دلالت شدند به صحراي طبس. صدام و سازمان منافقين، كار جمهوري اسلامي را پايان شده مي دانستند كه سال 59 و 67 چنان بي محابا تاختند و گور خويش كندند. و اصحاب آشوب و فتنه 88 ظاهرا همه چيز را در داخل و خارج هماهنگ كرده بودند كه از 22 خرداد تا 6 دي (عاشورا) به مدت 8 ماه، قبري بي سابقه براي خويش حفر كردند. آنها نيز مثل فرعون و نمرود و ابرهه و كارتر و ريگان و بوش و اوباما، نقشه و گرا و كالك داشتند اما... با خدا كه نمي توان خدعه كرد. داستان، داستان راستان و ناراستان است و اين فرمان لايتخلف حق كه «ان ينصركم الله فلاغالب لكم و ان يخذلكم فمن ذاالذي ينصركم من بعده و علي الله فليتوكل المؤمنون» (آل عمران- 160).
محمد ايماني
اما با اين همه استيلا و تغلب فرعون، خدا اراده ديگري داشت. «و نريد ان نمنّ علي الذين استضعفوا في الارض... و نري فرعون و هامان و جنودهما منهم ماكانوا يحذرون». مشيت الهي بر آن بود كه بر ستم كشيدگان منت گذارد و... به فرعون و هامان وزير او و سپاهيانشان نشان دهد همان كابوس را كه «پيوسته از آن مي ترسيدند». تدبير مقدر آن بود كه موسي بماند و در كاخ فرعون ببالد. و خدا مي خواست خاورميانه و خليج فارسي كه به توبره استكبار آمريكا و اسرائيل كشيده شده بود، از عمق «جزيره ثبات»(ايران)، آتشفشاني شود. بازي خدا را با آمريكا و اسرائيل و انگليس ببينيد كه خاورميانه تحت استيلا، درست از «پاسبان خانه» شلوغ شد؛ جايي كه استراتژيست ها به عنوان «ژاندارم منطقه» مي شناختند! نه، حق مطلب ادا نمي شود اگر ننويسيم خداوند سي و دو سال بعد اراده كرد در جزيره ثبات و ژاندارم خانه دوم آمريكا در خاورميانه- مصر- و از تنور به ظاهر خشك، توفان و سيل تازه اي به راه اندازد در حالي كه عصب حسگرهاي دقيق و ديجيتال ايستگاه سيا در قاهره از كار افتاده بود. الله اكبر كبيراً و لله الحمد.
2- «در زمستان بهاران آمد»؛ در نهايت شدت و تنگنا. زمستان 1357 (1979 ميلادي) همان گونه بهاري شد كه زمستان 1389 (2011). آنها كه در واشنگتن و تل آويو براي پوشاندن «بيداري اسلامي»، از واژه «بهار عربي» استفاده مي كردند، حالا از زمستان و خزان براي رژيم صهيونيستي سخن مي گويند و از عبارت «بهار عربي» ابا دارند. اگر امروز مي گويند در مصر و تونس و لبنان و بحرين و يمن زلزله آمده، تكرار سخنان مايكل برانت (معاون سازمان سيا در سال هاي آغازين پيروزي انقلاب اسلامي) است كه گفته بود «پيروزي انقلاب 1979 ايران، مانند زمين لرزه در مسير تلاش هاي بلندمدت سازمان سيا بود و طرح تسلط بر كشورهاي خاورميانه را از هم پاشيد... ما سال 1389 در سازمان سيا بخش شيعه شناسي را راه انداختيم و به كمك سرويس MI6 انگلستان بررسي كرديم و به اين نتيجه رسيديم كه روحانيت و مرجعيت و خون حسين ]عليه السلام[ باعث پيروزي اين انقلاب بوده است. تصميم گرفتيم سياست تفرقه بينداز و نابود كن را در پيش بگيريم... براي مقابله بايد افرادي ماديگراتر كه عقايدشان ضعيف تر اما مشهور هم باشند و بتوان از آنها به عنوان محل رجوع استفاده كرد، شناسايي مي شدند». اما با اين همه ترفند و تدبير، انقلاب ايران كه به تعبير مئير داگان رئيس پيشين موساد «پايه گذار انقلاب هاي فعلي خاورميانه است»، استوار ماند و سي و سه ساله شد؛ با اين شهادت از سر خشم جبابره عالم كه: خامنه اي پا جاي پاي خميني گذاشته و پرچم بيداري و پايداري را در غرب و جنوب خاورميانه و شمال آفريقا برافراشته است.
... قلم در روزي متبرك به عنوان «امام آمد»، مي خواهد به احترام بايستد و به نام امام و شهيدان، ترنم كند آمدن بهاران در زمستان را. «آمده موسم فتح ايمان/ شعله زد بر افق نور قرآن/ در دل بهمن سرد تاريخ/ لاله سر زد ز خون شهيدان... بهمن خونين جاويدان/ تا ابد زنده بادا قرآن... مقدمت را اماما! شهيدان/ با نثار تن خود گشودند/ خونشان فرش راه تو بادا/ عاشق پاك راه تو بودند/ ...آن كه بر ظلم شب حمله ور شد/ اي خميني تو بودي، تو بودي/ ... در دل تار شهر شهيدان/ دست غمخوار خلق خدايي/ از تبار حسين شهيدي/ از ديار عروج و خدايي/... در زمستان بهاران آمد/ آدم از قعر دوران آمد/ بوي نسل شقايق پيچيد/ بوي عطر شهيدان آمد».
3- چه چيزي از امام خميني(ره) و جانشين شايسته او، رهبراني استوار و راه گشا ساخت، رهبراني كه در مدل قابل محاسبه و هضم اتاق فكرها و استراتژيست هاي غربي، نه مي گنجند و نه هضم مي شوند؟ كفر به طاغوت به موازات ايمان به پروردگار! «فمن يكفر بالطاغوت و يؤمن بالله فقد استمسك بالعروه الوثقي لانفصام لها». محبت و تأييد الهي با مردماني است كه «اعزّه علي الكافرين» هستند. در برابر كفار، اهل عزتند، نفوذناپذيرند، نه گارد ترس مي گيرند و نه به فريب و طمع مي افتند؛ نرمش در برابر مستكبران به هيچ وجه در گروه خوني شان نيست. متن گزارش سفارت آمريكا در تاريخ 12 مهر 1358 است كه «اگر ]امام خميني[مطلبي مي خواهد بگويد به روش معمول خود قاطعانه بيان مي دارد. مذاكره به روش معمول با خميني مفهومي ندارد. در او جايي براي سازش و مصالحه وجود ندارد. احتمال اينكه كسي بتواند عقايد خميني را به مقدار قابل توجهي تعديل كند، بسيار كم است زيرا او به اين گونه افراد با ديد تحقير و سوءظن مي نگرد.» (صفحه 159، جلد ششم اسناد لانه جاسوسي) و به تصريح ريچارد كاتم از اعضاي سفارت آمريكا «نيرو و نفوذ خميني آن چنان زياد است كه سياست دولت ايران بايد در چارچوب حدومرزهايي باشد كه او تعيين مي كند. به علاوه، نهضت آن چنان قوي است كه حتي با درگذشت خميني نيز، امر تعيين حدومرزها ادامه خواهد يافت.» (ناسيوناليسم در ايران، صفحه 450)
4- رمز پيروزي انقلاب ما و ماندگاري آن تا هميشه در همان نظم سياسي است كه امام(ره) پي افكنده است. ايشان در پاسخ خبرنگار مجله تايم كه مدعي بود «شما منزوي بوده ايد و در حقوق و سياست و روابط بين الملل مطالعه نكرده ايد»، مي فرمايند «ما معادله جهاني و معيارهاي اجتماعي و سياسي را كه تا به حال به واسطه آن تمام مسايل جهان سنجيده مي شده است، شكسته ايم. ما خود چهارچوب جديدي ساخته ايم كه در آن عدل را ملاك دفاع و ظلم را ملاك حمله گرفته ايم. از هر عادلي دفاع مي كنيم و به هر ظالمي مي تازيم حالا اسمش را هر چه مي خواهيد، بگذاريد. ما اين سنگ بنا را خواهيم گذاشت، اميد است كساني پيدا شوند كه ساختمان بزرگ سازمان ملل و شوراي امنيت و ساير سازمان ها و شوراها را بر اين پايه بنا كنند نه بر پايه نفوذ سرمايه داران و قدرتمندان كه هر موقعي خواستند، هر كسي را محكوم كنند. آري با ضوابط شما من هيچ نمي دانم و بهتر است كه ندانم.» بر مبناي همين مهندسي دقيق بود كه ايران انقلابي، در برابر تندبادهاي تحريم و جنگ و آشوب و ترور ايستاد و در همان بحبوحه مقاومت، پيش رفت و پيشرفت هاي معجزه آسا، گفتمان انقلاب شد. البته معلوم بود به مرور زمان هر قدر كه شتاب پيشرفت و سرعت «تيك آف» ايران بيشتر شود، آن مقاومت ها و فشارها و دشمني ها نيز شدت مي يابد. اين فشارها- درست برخلاف قضاوت «كج فهمان» و «عقده داران» و «ديلماج هاي رسانه اي دشمن- نشانه اتقان و صحت راه انقلاب است و نه بهانه تخطئه و زبان درازي.
پيامبر اعظم(ص) اگر با اشرافيت و جباريت و برده داري سران قريش كاري نداشت كه محترم بود و «امين» خوانده مي شد، حتي حاضر بودند او را به پادشاهي خود بگمارند مشروط بر آن كه «رسالت» را تعطيل كند. موسي عليه السلام اگر رسالت الهي و غم مستضعفان را بر دوش حس نمي كرد كه عزيز كرده كاخ فرعون بود و رنج مبارزه و تعقيب و گريز را به جان نمي خريد. عيسي عليه السلام اگر همان گونه بود كه صهيونيسم مسيحي و ناتوي فرهنگي مي نمايانند، چرا بايد دشمنان يهودي پيدا مي كرد آن قدر كه قصد كنند او را به صلابه بكشند. آري ذخيره و شرف و فضيلت براي خميني و خامنه اي عزيز ماست، مغضوب مستكبراني قرار گرفتن كه امثال محمدرضا پهلوي و انورسادات و حسني مبارك و صدام حسين و ملك فهد و ملك عبدالله ها و معمر قذافي را به عنوان دوستان و متحدان در آغوش كشيده اند. هر تير تهمتي كه از چنان اردوگاهي به سوي امامت و ولايت فقيه- به عنوان مركز ثقل انقلاب اسلامي- پرتاب مي شود، فضيلتي ديگر و صيقلي تازه براي تابندگي جمهوري اسلامي است. آنها كه مي دانند مي دانند- و گزارشگران غربي هم زماني نه چندان دور كه ناچار قلمشان روان شود خواهند نوشت- كه خميني و خامنه اي چه به روزگار فراعنه قرن 20 و 21 آوردند.
5- مسير مجاهدت انقلابي، بسيار هموار شده اما هرگز به سادگي و بدون هزينه، «اتوبان» نخواهد شد. هنوز هم پاسبان ها و قداره به دست ها و تروريست ها و تفرقه افكن ها و ضعيف الايمان ها و كارشكن ها و عقده دارها هستند. التهاب جنگ همه جانبه مانند هميشه تاريخ انقلاب پديدار است. پيروزي هاي بزرگ هست، غفلت ها و قصور و تقصيرها هم هست. مهم آن است كه به فرموده حضرت زهرا سلام الله عليهما بدانيم خداوند امامت و ولايت را «امان از تفرقه» قرار داده است. خداوند، هم بشارت داده «ولاتهنوا ولاتحزنوا و انتم الاعلون ان كنتم مؤمنين» و هم علت ناكامي ها را نمايانده، آنجا كه درباره ماجراي جنگ احد مي فرمايد: «وعده (نصرت) خداوند واقع شد آن هنگام كه با دشمنان مي جنگيديد تا آن هنگام كه فشل شديد و به نزاع در كار پرداختيد و نافرماني كرديد به خاطر آنچه از غنيمت دوست داشتيد و... خداوند شما را از آنها منصرف ساخت تا شما را بيازمايد... كساني از شما كه روز ملاقات دشمن گريختند، جز اين نبود كه شيطان، آنها را به واسطه برخي از رفتارهاي گذشته شان به لغزش انداخت.»(سوره آل عمران)
مسير تاريخ و سنت الهي چنين است؛ راه هاي سخت و صعب بر مجاهداني كه استقامت بورزند، هموار مي شود. و ائمه طاغوت و اصحاب فتنه درست در همان جاهايي كه ظاهرا به توطئه و غلبه دلالت مي شوند، پاي در كميني مي نهند كه خود به خيانت چيده اند. در اين ميان آن گروه از همراهان جبهه حق نيز كه بلغزند و جبران نكنند، به سرنوشت طايفه دوم گرفتار خواهند شد.
فرعون باخبر شد موسي و قوم او شبانه گريخته اند. باخبر شد تا ظاهرا تعقيب شان كند و كار را يكسره سازد اما در باطن، او به «ميانه نيل» هل داده مي شد. ابرهه دلالت شد تا به دست خود در كمين ابابيل افتد. پنتاگون و سيا دلالت شدند به صحراي طبس. صدام و سازمان منافقين، كار جمهوري اسلامي را پايان شده مي دانستند كه سال 59 و 67 چنان بي محابا تاختند و گور خويش كندند. و اصحاب آشوب و فتنه 88 ظاهرا همه چيز را در داخل و خارج هماهنگ كرده بودند كه از 22 خرداد تا 6 دي (عاشورا) به مدت 8 ماه، قبري بي سابقه براي خويش حفر كردند. آنها نيز مثل فرعون و نمرود و ابرهه و كارتر و ريگان و بوش و اوباما، نقشه و گرا و كالك داشتند اما... با خدا كه نمي توان خدعه كرد. داستان، داستان راستان و ناراستان است و اين فرمان لايتخلف حق كه «ان ينصركم الله فلاغالب لكم و ان يخذلكم فمن ذاالذي ينصركم من بعده و علي الله فليتوكل المؤمنون» (آل عمران- 160).
محمد ايماني
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
