ایران تا دیر نشده است باید راهبرد هوشمندانه ای طراحی کند

گروه بین الملل- مصطفی مطهری*:«اگر ایران به پایبندی کامل به توافق هسته‌ای بازگردد، واشنگتن نیز اقدام مشابه را انجام خواهد داد»؛ این یگانه جمله ای که این روزها از سوی مقامات آمریکایی تکرار می شود و هر بار در یک ادبیات جدید رونمایی می گردد.

به گزارش بولتن نیوز، نکته اینجاست چرا واشنگتن تلاش دارد تا با ابزار رسانه و تعامل با دیگر کشورهای عضو برجام ایران را عامل تصمیم گیرنده برای بازگشت به برجام یا احیای آن تبدیل کند؟ واقعیت این است که این پرسش، الصاقات و پیوستی های دیگری نیز دارد که بر پیچیدگی موضوع خواهد افزود. از جمله اضافات به این پرسش، تاکتیکی است که از سوی واشنگتن در عدم واکنش به اظهارات کشورهای منطقه مانند ریاض و تل آویو جهت حضور در مذاکرات احتمالی برجام دارند.

با این حال در ذیل تحلیل و ارزیابی گزاره های مذکور و مفروضات مورد نظر واشنگتن باید پیش از هر چیز به واکاوی انگیزه اصلی دولت آمریکا در این عرصه پرداخت. در واقع پیوستگی سیاست خارجی آمریکا و اولویت های موجود در ارتباط  باچالش ها و مسائل جهانی فراتر از شخصیت های سیاسی - حقوقی در پست هایی مانند ریاست جمهوری است. اگرچه رویه های عملی و روشی جهت حصول به اهداف متغیر بوده و وابسته به افراد و جریان های سیاسی – فکری حاکم است اما هدف فرا جناحی است و برنامه در قالب کلان ملی تعریف می شود. بنابراین علت و انگیزه اصلی و اولیه دولت آمریکا در ارتباط با اتخاذ رویکرد مذکور در این باره، کسب حداکثری منافع از یکسو و تحکیم جایگاه رهبری خود به دیگر اعضای برجام از طریق فضاسازی های رسانه ای است.

اما اینکه واشنگتن هرگونه اقدام خود را مشروط به اقدام ایران کرده است و تلاش دارد که تا ایران را به برداشتن گام اول ولو کوچک وادار کند بر اساس دو هدف دنبال می شود اول اینکه درصدد می باشد هرآنچه قرار است به شکل سلبی اتفاق بیافتد را به گردن ایران بیندازد و ایران را مقصر اصلی جلوه دهد. بطوریکه با متهم کردن ایران به کارشکنی در این باره، دیگر کشورها را مجاب به همراهی با خود برای تصمیم به اقدامات بعدی کند. دوم اینکه با این رویکرد تلاش دارد تا ایران را وارد بازی خود کند. در واقع بازیی که واشنگتن در این باره طراحی کرده است آراسته به شاخص های هوشمندانه ای است. بنحویکه در این بازی ایران در صورت انفعال دیپلماتیک در یک وضعیت بازی با ویژگی دو سر باخت قرار خواهد گرفت. چرا که اگر شروط آمریکا را بپذیرد عملاً در وضعیت عمل انجام شده قرار خواهد گرفت. به عبارت بهتر ایران با پذیرش برداشتن گام اول باید گام های بعدی را نیز بردارد با این تفاوت که این بار برخلاف گام اول، بر حسب اجبار این گام ها خواهد برداشت و باید سریال واگذاری امتیازات تهران در مذاکرات را به نظاره بنشینیم. و اما اگر شروط را نپذیرد و ابتکاری را خلق نکند باز هم در دام بازی آمریکا قرار خواهد گرفت. دامی که در این شرایط به تسریع اقدامات تهدیدی با همراه سازی دیگر کشورها با آمریکا در راستای پروژه های ایران ستیزی در ابعاد ائتلافی در عرصه جهانی منجر خواهد شد.

بنابراین آنچه این روزها از سوی دست اندرکاران واشنگتن در کاخ سفید و زیر مجموعه های آن رسانه ای می شود در قالب یک تاکتیک با ویژگی های سیاست فریبِ روزمرگی سازی هدف گذاری شده است. به بیان جامع تر واشنگتن با تکرار موضوع ایران بیاید ما میاییم و تعلل در اقدام های راهگشا، تلاش دارد تا فرصت فکر و عمل را از ایران بگیرد و در مقابل جامعه جهانی را به هر نحوی که شده است بر علیه ایران با خود همراه کند.