مرگ زودهنگام بازیگر سینما به دلیل بیماری ناشناخته

به گزارش بولتن نیوز، لین شلتون، نویسنده، کارگردان، تهیه‌کننده و بازیگر هالیوودی سن ۵۴ سالگی در شهر لس‌آنجلس درگذشت. شلتون یکی از پیشتازان فیلمسازی مستقل در هالیوود بود و آثاری از جمله «هامپ‌دی»، «خواهر خواهرت» و «شمشیر اعتماد» را از خود به جا گذاشت.

او سابقه‌ی کارگردانی سریال‌های «گلو» و «مد من» را داشت. «مارک مارون» همکار و و همسر لین درگذشت شلتون را تأیید کرده است: خبر ناگواری دارم. لین دیشب از دنیا رفت. او یک هفته‌ی گذشته را در بیماری گذراند و دیروز صبح بستری شد. پیش‌تر سابقه‌ یک بیماری ناشناخته داشت. ارتباطی با کووید-۱۹ ندارد. دکتر‌ها موفق نشدند نجاتش دهند. اما سخت تلاش کردند. من همچون بسیاری از شما او را بسیار دوست داشتم. پریشان‌کننده است. خراب و دل‌شکسته‌ام در بهت کامل و واقعاً در حال حاضر نمی‌دانم چطور ادامه دهم. باید به همه‌ی شما اطلاع می‌دادم.

مارون می‌گوید: او یک هنرمند کاریزماتیک، دوست‌داشتنی و مهربان بود. روحیه او سرشار از شادی خالص بود. او مرا خوشحال می‌کرد و من او را. خوشبخت بودیم. همیشه او را می‌خنداندم. بسیار خندیدیم. می‌خواستیم با هم یک زندگی را آغاز کنیم. واقعاً باور نمی‌کنم چه اتفاقی افتاده است. این فقدانی وحشتناک و غم‌انگیز است.

دوران فیلمسازی شلتون از جشنواره‌ی فیلم اسلم‌دنس در سال ۲۰۰۶ با فیلم «به عقب برمی‌گردیم» آغاز شد. او سپس فیلم «نبوغ ساده‌ی من» را به جشنواره‌ی فیلم تگزاس و «هامپ‌دی» را به ساندنس سال ۲۰۰۹ برد. این فیلم در دوهفته کارگردانان کن هم به نمایش در آمد و در سال ۲۰۱۰ برنده‌ جایزه‌ «جان کاساوتز» از مراسم «ایندیپندنت اسپیریت» شد. شلتون در تلویزیون مینی‌سریال «آتش‌های کوچک در همه‌جا» و اپیزود‌هایی از سریال‌های «دیکینسون»، «برنامه‌ی صبحگاهی»، «دختر تازه‌وارد» را کارگردانی کرد.

او متولد ۲۷ آگست سال ۱۹۶۵ در ابرلین اوهایو بود و پس از مقطع دبیرستان به کالج ابرلین و سپس دانشکده درام واشینگتن رفت. شلتون پس از آن به نیویورک رفت و در دانشکده‌ی هنر‌های بصری منهتن به تحصیل در رشته‌ عکاسی و رسانه‌های مرتبط پرداخت.

ایوا دوورنی در صفحه‌ توئیترش در واکنش به درگذشت لین نوشت: لین شلتون زندگی مرا تغییر داد وقتی که در سال ۲۰۱۲ جایزه‌ی بهترین کارگردانی را در جشنواره‌ ساندنس به من اهدا کرد. او نام مرا با افتخار خواند و جایزه را با عشق به من تقدیم کرد. تا سال‌ها بعد از من حمایت کرد.

میندی کیلینگ می‌نویسد: لین شلتون بازیگران را دوست داشت و ما او را دوست داشتیم. انرژی محبت‌آمیز و تابناکش به همه در محل فیلمبرداری سرایت می‌کرد و بازیگران همیشه سعی می‌کردند در کنار او باشند.

ادگار رایت نوشته است: من حقیقتاً از درگذشت لین شلتون بهت‌زده شده‌ام. او یک دوست، قلبی مهربان، و فیلمسازی بسیار بااستعداد بود و در ابتدای راه، هرچند آثار درخشانی را ساخته بود. خیلی زود ما را ترک کرد. باور نمی‌کنم که دیگر صدای خنده‌ی او را نخواهم شنید.