تا چه زمانی کشاورزان باید چوب بی برنامه بودن وزارت جهاد کشاورزی را بخورند؟!

گروه اقتصادی: به تازگی فیلمی از کشاورزان اهل شهرستان جوین استان خراسان رضوی منتشر شده است که در آن از قیمت پایین هندوانه ناراحت هستند و قیمت فروش هندوانه هایشان را مساوی با قیمت کاه می دانند.

 

به گزارش بولتن نیوز، مشکل این کشاورزان برای یک روز و دو روز و این دولت و آن دولت نیست. متاسفانه مشکل اصلی که باعث به وجود آمدن چنین اتفاقاتی می شود و هر سال هم بدون تغییری در اصل قضیه به وجود می آیند، نبود یک سند کشاورزی متناسب با نیازهای کشور است که طی برنامه ریزی های مشخص در هر منطقه به کشاورزان اعلام شود که سرمایه گذاری سالیانه خود برای کشت محصول را معطوف به چه چیزی کنند.

متاسفانه سال های طولانی است که وزرای مختلف جهاد کشاورزی می آیند و می روند و بعضی همچون حجتی سابقه ای طولانی دارند و چند دوره وزیر بوده اند، اما متاسفانه هیچ کدام از تجربه های قبلی درس نگرفته اند و به مسیر اشتباه ادامه داده اند. مشابه اتفاقی که برای این کشاورزان رخ داده است، هر سال در محصولات گوناگونی رخ می دهد. نبود یک برنامه ریزی جامع و نداشتن یک بانک اطلاعاتی درست از نیازهای کشور، موجب می شود که اتفاقاتی این چنینی رخ دهند. هر سال شاهد هستیم بعضی محصولات کم هستند و قیمتشان بالا می رود و برخی دیگر زیاد هستند و قیمت پایینشان موجب ضرر هنگفت کشاورزان می شود.

اگر وزارت جهاد کشاورزی یک پایش سرزمینی درست داشته باشد و بر اساس سرانه مصرف کشور و قدرت تولیدی که در میان کشاورزان وجود دارد، مشخص نماید که فرضا در سال این محصولات کشاورزی استراتژیک را نیاز داریم و به کشاورزان مناطقی که آن محصولات قابل کشت هستند، اعلام کند که فرضا اگر شما این میزان از فلان محصول را کشت کنید، می توانید بدون ضرر و با قیمتی مطمئن آن را به فروش برسانید، دیگر شاهد چنین اتفاقاتی هم نخواهیم بود. 

 بعد از انجام این کار درباره محصولاتی که مربوط به امنیت غذایی جامعه هستند، نوبت به چیزهایی همچون همین هندوانه می رسد که می شود با یک مدیریت هدفمند و با برنامه ربزی صحیح، از تکرار این اتفاقات جلوگیری کرد. قطعا چنین حرکتی قابل رخ دادن است و تنها یک عزم جدی نیاز دارد تا با یک تیر، چندین هدف را مورد اصابت قرار دهیم.

 

 اول اینکه دیگر سرمایه کشاورزان هدر نمی رود و وزارت جهاد مجبور به صرف هزینه برای کمک به ایشان نخواهد بود. دیگر اینکه در این طرح می توان از فارغ التحصیلان کشاورزی استفاده کرد تا هر کدام منطقه ای را زیر نظر بگیرند و بر حسن انجام کار از سوی کشاورزان و کیفیت کارشان نظارت داشته باشند. با این کار بسیاری از فارغ التحصیلان این رشته نیز مشغول به کار خواهند شد.

از سوی دیگر با اعمال چنین سیاستی می توان در شرایط تحریم، کشور را از خطر تحریم مواد غذایی مصون نگه داشت و قدرت اقتصادی کشور را بالا برد. در ضمن با یک برنامه ریزی مناسب و با توجه به ظرفیت های مطلوبی که در کشور وجود دارد, می توان علاوه بر اینکه به صورت کامل نیاز کشور را در اقلام کشاورزی رفع کرد، بلکه می توان گوشه چشمی به صادرات محصولات کشاورزی البته با رعایت اولویت مصرف داخلی نیز داشت که در این صورت این امکان وجود دارد به عنوان یک درآمد پایدار نیز به این قضیه توجه نمود.

البته همه آن چه که گفته شد، معطوف به این است که اساسا عزم خودکفایی و جلوگیری از واردات و برنامه ریزی برای حل این مشکل تکراری در مسئولین وجود داشته باشد. به هر حال با چنین کاری قطعا دست مافیای واردات میوه که اتفاقا تجارت بسیار پر سودی نیز می باشد، در پوست گردو خواهد ماند. به همین دلیل قطعا مخالفت هایی جدی با چنین طرح هایی خواهد شد. با این حال اگر مسئولان وزارت جهاد کشاورزی قصد پایان دادن به این اتفاق تکراری را داشته باشند، راه حل های فراوانی برای انجام این کار وجود خواهد داشت.